When I Chase (When #1)

Chapter Twenty

"B-Bakit ka tumawag?" I cleared my throat to stop my voice from shaking. Video calling with him was too overwhelming.

"I wanted to see if you were really studying." sabi nito habang deretso lang ang titig sa screen. Namula ang mukha ko dahil alam kong ako ang tinititigan niya. Now, I feel very conscious. Paano ba naman wala akong ka-make up-up at magulo pa ang buhok ko. I'm only wearing a white tee with an artsy print. I felt too plain.

"Nagre-review ako!" inangat ko ang yellow paper at binder na ginagamit ko kanina. "See?!"

Nakita ko ang pag ngisi ni Grant sa screen. Napanganga ako dahil doon. Agad rin nawala ang ngisi niya sa labi at napalitan iyon ng simangot.

"What?" he asked.

"You... smiled." sabi ko, manghang-mangha habang nakatingin sa mga labi niya kahit na wala ng bakas ng ngiti doon.

He just grunted at what I said. Nagulo ang camera niya saglit pero agad rin na dumiretso iyon. Wala na ang towel sa balikat niya at mukhang nakasandal siya sa isang headboard. "Go and study."

"Okay." tumango ako at ngumiti. "Goodnight."

"No." umiling pa siya kaya napahinto naman ako sa pagpindot ng end button. "I'll watch you."

"Ha?" nag-init na naman ang mukha ko.

"I wanna watch you while you study." napatulala ako nang ngumisi ulit ito. Nang hindi ako nakasagot agad ay kumunot ang noo niya. "Ayaw mo?"

"No. Uhm... Baka ma-bored ka lang."

"I won't." agad niyang habang seryosong nakatingin lang sa akin. He wasn't staring at the front lens. He's staring at the screen, directly at me.

Kinagat ko ang labi at pilit na pinipigilan ang kilig na nararamdaman. Tumango ako at binigyan siya ng matamis na ngiti. "Okay."

My morning started with Grant giving me a ride to school and a good luck from him the next day. Naging maganda ang mood ko dahil doon.

Hindi ko inaasahan na madalian sa exam. Halos lahat ng mga tanong ay alam ko ang sagot. Mabilis akong natapos sa unang subject kaya nagkaroon ako ng oras para mag review para sa susunod. The second and third exam that I had for that day were easy too.

I was really thrilled about it. Gusto kong ikwento kay Grant ang tungkol doon. I bet he'd be proud of me. I smiled at that thought.

Instead of going straight home today, my friends invited me to hang out with them at one of our favorite cafes. I agreed because it was only past four. Masyado pang maaga iyon para umuwi. I sent Grant a text about it and he just asked me the name of the cafe.

Pinag-uusapan ng grupo ang exams nila habang ako ay tahimik lang na kumakain ng cake sa isang tabi. Nang tanungin nila ako kanina ay nag thumbs up lang ako at nugmiti ng malaki kahit na hindi ko pa nalulunok ang kinakain.

"You know what? I need some unwinding." Noelle suddenly announced. Napatingin kaming lahat sa kanya para hintayin ang susunod niyang sasabihin. She puckered her lips for a few seconds before beaming. "Oh, I know! Mag out of town tayo. Maybe after Christmas? Salubungin natin ang New Year together."

"Oh my God! Punta tayong Boracay, please!" Rio chimed. The boys scowled at her suggestion.

"Nakapunta na tayong Boracay. And besides, Bora's too crowded especially at that time of the year." paliwanag ni Nikolai at tumango naman si Johan bilang pag sang-ayon.