Thirty letters to Zayn. {Voltooid} Dutch

Letter 19

Jo Zaynie!!!!

IK BEN ZOO BLIJ! OMG OMG OMG OMG OMG AAAAAAAAAH JKLAGJALKGJAL; (Fangirling over een niet-beroemde beroemdheid) Mijn droom komt uit! Eventjes tussen ons, het was het eigenlijk geen droom maar een wens. De kaboutertjes hebben hun werk gedaan en kunnen terug naar kabouter stad.

Maar natuurlijk moest mijn IQ van 300 het moment een beetje verpesten.

"Het was super met jou Sam" klinkt de stem van Max langs mij. "Ik vond het ook mooi" zeg ik met een glimlach. "Wat vond je mooi?" zegt Max verward. "Mooi? Dat...dat zei ik niet ik zei leuk ik vond het ook leuk" stamel ik. "Je zei mooi" ik rol met mijn ogen en glimlach lief naar hem. Ik boor mijn ogen in de zijne en Max doet een paar stapjes achteruit. Met een angstige blik op mij. Volgens mij ziet mijn gezicht eruit als 'the joker' (Weet je wel die clown in de film van Batman) In ieder geval ziet mijn grijns er denk ik nu zo uit. Snel doe ik mijn gezicht in de plooi houden en zoek ik in mijn tas naar de huis sleutel omdat Max die van hem is vergeten. Shit, nee nee nee niet nee! schreeuw ik in mijzelf.

Een paar minuten later sta ik nog steeds in mijn tas te zoeken. "Eh? Sam kunnen we naar binnen ik krijg het koud." "Wacht meneertje, wachten is een schone zaak! Want als het vuil zou zijn zouden niet veel mensen wachten" zeg ik nog steeds zoekend naar de sleutel die er niet is. "Wat?" vraagt Max verbluft. "Ik zei niks" zeg ik zo onschuldig mogelijk. "Zal wel, heb je nou die sleutel? Ik bevries" dringt Max door. "JIJ hebt het koud? En die ijsberen op de noord pool dan? En die Eskimo's?" roep ik uit. Max mompelt nijdig wat. Is dit hoe een date eindigt? Jep blijkbaar wel. Mijne in ieder geval wel.

Weer een paar minuten verder. "Je bent de sleutel kwijt hé?" klinkt Max's plagerige stem. "Wat? Nee, ik het leek me leuk om nog eventjes van de zon te genieten" Max en ik kijken naar de maan en de donkere lucht. Niet één ster is in de donkere hemel. "Zo, de zon dus?" grijnzend kijkt Max mij aan. "Ach hou je kop man" mompel ik geïrriteerd.

"HA!" schreeuw ik door de kantine. "Gast wat is er mis met jou?" Harry probeert mijn blik te vangen maar ik kijk snel weg. "Niks hoezo zou er -" Harry onderbreekt mij "Er is wel wat mis, je kwam met een vreemde blik naar beneden gister, keek een meisje lang aan en nou schreeuw ja 'ha' je zit weer op je kamer en komt alleen naar beneden voor een interview, concert en voor iets te eten en drinken. "Het is Sam, ik...ik krijg haar niet uit mijn hoofd en dat meisje dat ik zo lang aanstaarde was Sam!" "Dat meisje dat werd geduwd door Lou?" ik knik en kijk Harry aan. "Je bent verliefd!" fluistert Harry. "Wat? Ik nee" "ZAYN JE BENT IN LOVEEEEE" gilt Harry zo hard dat weer iedereen om kijkt.  "Wat? Ik kan toch niet verliefd zijn op een meisje die ik heb leren kennen via de POST?" zeg ik met een nadruk op 'post'. "Jongens we zijn aan de beurt" roept Niall.

- Na het interview -

"WE LOVE YOU" roepen we naar het publiek voor dat we van het podium rennen. "Urgh weer die standaard vragen" moppert Harry. "Ach wees blij dat ze niet de hele tijd over je ex praten" mompel ik. "Over Perrie gesproken, je leek blij, je had zo'n wazige blik in je ogen alsof je verliefd bent, je zat niet met tranen in je ogen te luisteren" roept Niall. "OMG ONZE ZAYNIEE IS IN LOVEEEE" roept Louis. "Wat ik - nee" ontwijk ik. "Is het soms een zekere Sam?" gaat Liam door. Ik rol met mijn ogen en pak de brief weer als we in de bus zitten.

"Goed, wat jij wil ik ben de sleutel kwijt" geef ik toe nadat ik mijn tas 4 keer in en uit had gepakt. "SAM!" Max kijkt verontwaardigd en zwaait met zijn armen. Ik ril met mijn ogen en vraag of wat we moeten doen. "De buren?" vraagt Max. "Ja, ja dat lijkt me een goed idee" terwijl ik de slaap uit mijn ogen wrijf.

"JULLIE ZIJN OMSINGELD HOU JE HANDEN IN DE LUCHT DAN GEBEURD ER NIKS!" horen we opeens iemand roepen "F*ck" mompelt Max. "Volgens mij zijn de buren ons voor geweest" zeg ik met een zwakke glimlach. Voordat de politie ook maar uit hun auto's kan komen zien we boven ons licht aan gaan. Een slaperig hoofd van Stefan verschijnt er hij opent zijn raam. "Sam? Max? Kunnen jullie iets zachter doen?" kreunt hij. "STEF!!" gil ik zo hard dat hij bijna uit het raam valt. "Kun jij de deur open doen? We zijn de sleutel vergeten?" met mijn liefste glimlach kijk ik hem aan. Woest mompelend doet Stefan het raam dicht. "Ze wonen daar! Vertrekken vertrekken" binnen een paar seconden zijn alle politie auto's en motoren weg. Aan de overkant komt de buurvrouw tevoorschijn met haar bloemetjes jurk aan en krul spelden in haar blauwe haren. Lief wuif ik naar ze en stap dan naar binnen door de -inmiddels geopende- deur.

Zo ging mijn date dus.

De polite!? Hoe kom je erbij??

Maar goed.

Ik ben wel wat gewend. Maar die arme Max niet.

Rillend van de kou liet hij een bad vol warm water vollopen en sprong er bijna in (Met kleren en al) dus deed ik weer zo vriendelijk en maakte warme chocomelk. Blij slurpte Max hem op. Stefan mompelde iets over "Gesticht" en liep weer naar zijn kamer, helaas stootte hij zijn teen tegen zijn bed rand dus brulde hij het uit van de pijn. Wie maakt nou mensen wakker hé?

In ieder geval, was dit een date die ik nooit meer zou vergeten.

Hoe hard ik ook mijn best doe.

Groetjes,

Sam

Nee, nog maar een 10 hoofdstukken en het verhaal is afgelopen. Nu ik net weer aan het schrijven ben zit ik er weer helemaal in, gelukkig heb ik een vervolg op dit boek. Die, als het vernieuwde boek, er op staat ook erop komt te staan. Ik heb al het eerste hoofdstuk af en over 13 dagen komt er nog een boek online, want dan bestaat mijn account 1 jaar lang. YEAAAAH. Maar misschien staat het boek dan al online. Wie weet, in ieder geval heet dat boek: 21 enveloppen. Het is geen fanfiction het is een fantasy boek.

Vote/Comment/Fan