(Sisters in crime 3) Avontuur in Engeland

17. Lee

Binnen vijf minuten nadat Sydney me verteld heeft over haar date, zit ik met mijn telefoon op mijn bed te wachten tot degene aan de andere kant van de lijn opneemt.

"Met Eric."

"Hey, je spreekt met Lee."

"Ah Lee. Toch aan mijn nummer gekomen?"

Ik rol met mijn ogen, ook al kan hij dat misschien niet zien door de telefoon. "Weet je waar we werken? Knappe jongen ben je als ik niet aan je nummer had kunnen komen. Maar daar wilde ik het niet met je over hebben. Heb jij toevallig een idee welke smoes ik tegen mijn neef en nichtje op kan hangen als ik vanavond de hele avond mijn zusje wil bespioneren? Ik ben echt heel slecht in dit soort dingen."

"Gaat Sydney vanavond weer op pad met die terroristen van haar?"

"Ze schijnt een date te hebben met één van hen. Je begrijpt natuurlijk wel dat ik haar niet zomaar kan laten gaan. Er moet iemand zijn die kan ingrijpen als dat nodig is. Daarom wil ik naar de webcamkamer."

"Dan zeg je toch gewoon dat jij ook een date hebt?," klinkt de inmiddels vertrouwde stem van Eric aan de andere kant van de lijn.

"Ja hoor. Met wie zou ik een date moeten hebben?"

"Met mij, bijvoorbeeld."

"Probeer me nou eens niet steeds te ver- Wacht even... Als excuus? Dat is best een goede. Dat geloven mijn neef en nichtje echt wel." Als ik me niet vergis heeft Penn zelf ook een meisje leren kennen hier in Londen. Hij kan er dus niks van zeggen als ik ook een date heb. "Ja, dat ga ik doen. Bedankt."

"Hoe laat zie ik je bij de webcams?"

"We hebben niet echt een date."

"Dat dacht jij. Er kan beter iemand bij je zijn voor in noodgevallen. Hoe laat?"

Ik kijk op mijn horloge, alsof ik daarop kan zien hoe laat Sydney heeft afgesproken. "Volgens mij begint haar date om acht uur."

"Mooi," klinkt Erics goedkeurende stem door de telefoon. "Dan zorg ik dat ik er om kwart voor acht ben. Tot vanavond, mijn schietwondertje."

"Tot vanavond, meest irritante slijmbal van heel Engeland."

Hij protesteert niet, maar hangt gewoon op.

-

Om de één of andere reden heb ik me drie keer moeten omkleden voor ik met een gerust hart de deur uit kon. Ik heb het zwarte jurkje aan dat Connor eergisteren van me geleend heeft. Daaronder draag ik nog een legging, voor het geval ik in actie zal moeten komen. Dan hoeft natuurlijk niet heel Londen onder mijn jurk te kunnen kijken. Ook over mijn schoenenkeuze heb ik langer dan normaal getwijfeld. De zwarte ballerina's aan mijn voeten zijn misschien niet heel geschikt om op te rennen, maar ze zitten wel ongelofelijk lekker.

In de centrale hal van het hoofdkwartier van de geheime dienst loop ik bijna tegen Richard aan. Hij grijpt mijn schouder vast om zijn evenwicht te bewaren en bekijkt me eens goed. "Zo jongedame, jij ziet er niet uit alsof je een potje komt schieten."

"Ik kan in alle kleren schieten," zeg ik, omdat ik niet weet of het slim is om hem de waarheid te vertellen. Wat ik hier echt kom doen.

"Dat geloof ik graag, maar zou je dat ook echt doen?"

Ik moet van deze man af zien te komen en snel ook. Hij werkt me op mijn zenuwen, en ik ben al opgefokt genoeg zonder hem in de buurt.

"Vertel eens meisje, hoe zit het tussen jou en Eric?"

Wacht even, wat? "Hoe bedoelt u? Er is helemaal niks tussen ons."

"Luister, ik heb aan zijn vader beloofd om hem een beetje in de gaten te houden. Ik weet dat jullie elkaar veel zien sinds jij hier bent. En het maakt ook niet uit, hoor, je hoeft je liefdesleven niet met mij te bespreken, maar kijk een beetje uit met die jongen."