(Sisters in crime 3) Avontuur in Engeland

12. Connor

Ik heb expres gewacht met mijn moeder bellen tot Toby zou gaan hardlopen. Twee minuten geleden is hij vertrokken en nu zit ik op het bed in Johans slaapkamer met mijn telefoon in mijn hand. Ik toets het nummer van mijn moeder in en hou het toestel tegen mijn oor.

"Hé Connor," neemt mam op. "Met mij."

"Hoi mam. Is alles goed daar?"

"Ja, fantastisch. We hebben het heerlijk bij oom Miles en tante Alanis. Zoals altijd zorgen ze weer veel te goed voor ons. En hoe is het met jullie? Is het niet te druk daar in Londen?"

Dat is echt weer een vraag voor moeders. Ik negeer hem dan ook gewoon. "Het is echt super hier. De geheime dienst ook. Alles is zo groot en indrukwekkend. Sydney heeft zelfs al een opdracht gekregen."

"O ja? Wat voor opdracht?"

"Ze eh..." Moet ik haar de waarheid vertellen? Thuis zou ik dat misschien wel doen, maar nu zitten we honderden kilometers van elkaar verwijderd. Ze zou zich alleen maar onnodig zorgen gaan maken. "Ik weet er de details niet van, maar volgens mij zitten ze achter een aantal jeugdige criminelen aan. Het is een undercovermissie, maar ik geloof niet dat ze al gevaarlijke dingen heeft gedaan."

"Mooi zo. Kun je vragen of zij me ook een keer belt? Sinds jullie weg zijn, heb ik nog niks van haar gehoord."

"Natuurlijk." Ik trek mijn knieën op het bed en ga in de kleermakerszit zitten. Wat ik overigens een behoorlijk vreemde naam vind, maar goed. Spelend met een hoekje van het dekbed vraag ik me af hoe ik dit gesprek moet leiden naar het onderwerp waar ik het graag over wil hebben. Het onderwerp waar ik met Toby niet over kan praten. "Mam, mag ik je iets vragen?"

"Uiteraard. Wat wil je weten? Je bent toch niet zwanger, hè?"

"Mam!," roep ik geschokt uit. "Nee. Toby en ik... Nee, ik ben niet zwanger."

"Wat is er dan?' Haar stem klinkt evengoed bezorgd.

"Jij was toch goed bevriend met de moeder van Toby?" Dat wist ik zelf eerst ook niet, maar we kwamen erachter door de missie van vorig jaar. Onze verdachte wilde een aanslag plegen op degene die zijn moeder had vermoord. Hij zag mam aan voor Toby's moeder, die de moord op haar geweten had. Overigens was het een volkomen terechte dood, want de moeder van de verdachte bleek zo crimineel als wat.

"Met Corine, ja," antwoordt mam. "Ik werkte veel met haar samen toen we net naar Nederland waren verhuisd. Zij heeft mij ingewerkt en me de taal geleerd, samen met Lucie."

Ik probeer me de drie samen voor te stellen in de kantine van de geheime dienst. De moeder van Toby ken ik alleen van foto's, maar toch zie ik ze zo aan een tafeltje zitten, lachend met elkaar. "Wel fijn dat je meteen een paar vriendinnen had na de verhuizing. Het moet vast niet makkelijk zijn geweest."

"Ach, het was onze eigen keuze." Mam praat altijd heel luchtig over de verhuizing, maar ik weet dat het haar meer doet dan ze zelf wil toegeven. Ze wilde niet in het huis blijven wonen waar Lee als driejarige iemand dood had geschoten. Daarom vroegen zij en pap een overplaatsing aan naar een andere locatie van de geheime dienst en zo kwamen ze per toeval in Nederland terecht. Ondanks dat ze vrijwillig met het plan in heeft gestemd, was het voor haar toch moeilijk om het land te verlaten waar ze haar hele leven had gewoond. Waar ze haar ouders verloren was.

"Heeft Corine jou nooit verteld wie de vader van Toby is?" Subtieler kan ik het niet verpakken. Ik wil het gewoon weten. Het is zo makkelijk om mijn nieuwsgierigheid de schuld te geven.

Mam zucht even voordat ze antwoord geeft. "Nee. Niet in zoveel detail tenminste. Ze heeft alleen... Connor, zeg alsjeblieft niet tegen Toby dat ik dit gezegd heb, maar Corine stond nogal bekend als een slet. Zij had er geen problemen mee om elke nacht een andere man in haar bed te hebben. Tegen de tijd dat ik haar leerde kennen, was Toby al een kleuter. Het enige dat ze heeft losgelaten over zijn vader is dat ze hem heeft leren kennen via haar werk."