Değerli okuyucu, hoş geldin!
Bundan tam 11 yıl önce yazmış olduğum kitabı okumak üzeresin
Ve dilerim beğenirsin.
Sevgiler.
*
Türünün son varisi ve korkunç bir varlığın soyunu taşıyor!
19 yaşındaki Sima Arweyn, bir gece yarısı akıllara durgunluk ver...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🔱
Dik başlı olduğu zaten besbelliydi. En benim kadar, ya da benden de fazla. Birbirimize bu açıdan çok benziyorduk. Onun bu yönünü içten içe sevdiğimi fark ettim bir an ve bu beni şaşırttı. Hayatımın bir parçası haline gelmeye başlamıştı. Düşüncelerimin her köşesinden o çıkıyordu, her cümlemde onun adı beliriyordu. Bu beni ürkütüyordu.
"Sen gelmiyor musun?" diye sordum, dış kapıyı açınca.
"Andre ile konuşmam gerek." Kaşları çatılırken gözleri kısıldı. "Ama beş dakikadır onu çağırıyorum ve hâlâ cevap vermedi," dedi. Söylediğini anlamadığımı anlayınca, "Zihnen," diye ekledi.
Zihin yoluyla konuşmak tuhaf olmalıydı. Arthur'la da konuşmuştu. Doğrusunu söylemem gerekirse bu düşünce yoluyla konuşma olayı bende merak uyandırmaya başlamıştı. "İzninle eve girebilir miyim?" dedi, benimle beraber arabadan inince.
"Tabii." Yol vermek için kenara çekildim. Önümden hızla geçerken sert bir rüzgâr bıraktı ardında. "Andre!" diye bağırdı. Ses gelmedi. Alain'i bir huzursuzluk sarmış gibiydi. "Andre!"
Merdivenlerden çıkmaya başlayınca, peşinden koştum. "Neler oluyor?" Onu huzursuz eden her neyse, beni de rahatsız etmişti. "Büyük ihtimalle Bilge'nin odasındalardır," dedim. Kolunu tuttum ve duraksamasını sağladım.
Göz ucuyla omzunun üzerinden yüzüme baktı. "Burada kal!" Uzun siyah kirpikleri gece mavisi gözlerini gölgelemişti. Çınlayan mekanik bir ses üzerine hareketlendi ve cebinden siyah parlak telefonunu çıkardı. Kulağına götürmeden hemen önce, gözleri ekrana kilitlendi. Dişlerinin gıcırtısını duyduğuma yemin bile edebilirdim. Onay tuşuna basıp, kulağına götürdü ve bir süre şoka girmiş ifadeyle karşı tarafı dinledi. İçime garip bir korku otururken, "Kötü bir şey oluyor?" diye soludum.
Avucumda baş gösteren yangın, canımı yakınca inledim. Ve o ana kadar pusulamı tuttuğumdan habersizdim.
"Neredesiniz siz?"
Merdivenlerin başında Asena belirdi. Alain telefonu çoktan kulağından indirmişti. Gözleri büyümüş, ifadesi buz kesmişti. Her şey saniyeler içinde gerçekleşti. Asena'yı görünce rahatladım ve yanına ulaşmak için bir iki adım attım.
"Asena-"
Alain'in durduğu basamağa adım atınca, kolumdan tutup beni hızla fırlattı. Holün ortasına düşerken hem yaşadığım şoktan ötürü hem de kulaklarımı dolduran hırlama yüzünden gür saçlarımın arasından korkuyla merdivenlere baktım. Asena, inanılmaz bir hızla tarifi yapılması zor bir çirkinliğe büründü. Turuncu saçları alev alev yanarken kısacık ve simsiyah oldu. Menekşe mavisi gözleri kapkara, kalın dudakları gerilip küçüldükten sonra, kana susamış bir yaratık gibi inceldi. Beyaz teni koyulaştı. Onun kılığına girmiş bir iblisti bu.
