Görevimiz Tehlike 《TEHLİKELİ OYUNLAR SERİSİ I 》TAMAMLANDI

21. { Sert Çıkmazla II }

Keyifli Okumalar :)

Bu bölüm Gözdem sana :*

Enver kara bir deliğe çekildiklerini hissediyordu. Dar koridorda patlamanın etkisiyle savrulmuşlardı. Etrafı kaplayan gri duman birbirlerini görmelerini engelliyordu. Enver omzunu duvara çarpmanın etkisiyle sert bir düşüş yaşamıştı. Şiddetli ağrıyan omzunu tutarak kalkmaya çalıştığında sesli bir küfür savurdu muhtemelen omzu çıkmıştı. Alnında ki mor damarı atmaya başlamış kaşları düşmanca çatılmıştı. Yoğun sis tabakası silahını bulmasını engelliyordu. Silahını biraz uzağında bulan Enver, beline yerleştirdi. Güçlüydü, cesaretliydi fazlaca da sabırsızdı.

Kısık inlemelerin geldiği yöne doğru yöneldiğinde birkaç adım sonra ayaklarının önünde toparlanmaya çalışan Mislinanın üzerine doğru eğildi. Kapalı alanı kaplayan duman tüm alana dağılmıştı genç kadını gözlerinin önünde ki gri dumanlar nedeniyle görememekteydi. Mislinayı belinden kavrayarak ayağa kaldıran Enver genç kadının dağılmış halini görünce haşince kehribar gözleri kısılıp koyu bir elaya bürünmüştü. Öfkeyle dişlerini gıcırtatırken havasız ortamda gırtlağını yırtan kesif tiz sesiyle "İyi misin?" diyerek, sertçe genç kadını biraz daha kendine yaslamıştı. İyi olduğunu hissetmek istercesine...

Mislina her ne kadar görüş alanı net olmasa da Enver'in tepkilerini sezebiliyordu. Sağ ayak bileği düşerken yamulmuştu ve şimdi şiddetli bir derece de acıyordu. Enver'in sorusunu es geçerek telaşla mercan gözleri kısılarak dağılmış dumanı delmek istercesine etrafını taramaya başlamıştı. Genç adamın kolunu tırnaklarını geçirecek şekilde sıkmaya başlayarak bir yandan da çekiştiriyordu. "Bukre... Bukre nerede?"

Bukre havasızlığa isyan eden ciğerleriyle yerde nefessiz yatıyordu. Gözlerini sımsıkı kapamış uyuşmuş beyniyle savunma mekanizması kırılıyordu.

Mislina telaşla arkadaşına ilerlerken tüm vücudu zangır zangır titremeye başlamıştı. Enver, Mislinayı kenara çekerek; Bukreyi kucağına aldı yarı baygındı. "Buradan çıkmalıyız!" Enver arkasını döndü, merdivenlere doğru ilerlemeye başladı. Mislina vakit kaybetmeyerek genç adamı takip etti. Ansızın üşüdü tüm tüyleri diken diken oldu tüm olumsuzlukların üzerlerine çığ gibi yıkıldığını hissetti. Kollarını birbirine sararak titremesini engellemeye çalıştı adımları sarsaktı ayağında tek olarak kalmış olan topuklu ayakkabısını da çıkardı. Merdivenleri burkulan bileğinin üzerine ağırlığını vermeyecek şekilde çıkmaya başladı.

Andrew Pavlovun salonuna geldiklerinde Enver dikkatle Bukreyi koltuğa bıraktı. Mislina cayır cayır yanan evi pencereden gördüğünde dehşetle irkilerek avuçlarına ağzına kapattı. Enver okkalı bir küfür savurarak sertçe yüzünü sıvazladı.

Dış kapı gürültüyle yerinden sökülürcesine sertçe açıldı. Mislina irkilerek yerinden sıçradı Enver savunma ve koruma içgüdüsüyle genç kadını yanına çekerek silahını belinden çıkararak; kapıya doğrultmuştu.

Korkut, Tekin, Dimitri Pavlov, tanımadığı kara gözlü adam ve daha önce eşsiz tabloda gördüğü eşsiz güzellikteki kadın. Enver kaşlarını çatarak soru dolu bakışlarını Tekin ve Korkut üzerinde soru dolu bakışlarını sabitledi. Silahını indirmemişti. Korkut fazlasıyla yorgun gözükse de dik duruşunu koruyordu. Enver gözleriyle "Ne iş?" diye sorarken, Korkut; "Sonra... Şimdi yeri ve zamanı değil." Diyerek, dostuna sözsüz güvence vermişti. Enver, bu söze güvenerek silahını indirdi. Tekin Bukreyi baygın bir şekilde görmesiyle, "Bukreye ne oldu?" gürlemeleri ve homurdanmaları eşliğinde adımlarını sert sert basarak genç kadının yanına ilerledi başucuna geldiğinde dizlerini kırarak eğilmiş, kumral ve aralarında karamel renginin bulunduğu saçlarını okşamaya başlamıştı. Şefkat tüm benliğine yayılıp çoğalırken bulunduğu anı unutarak genç kadının duru güzelliğinde boğulurcasına can çekişti.