Ejder Lordu

Bölüm 23

Ariana'nın gözlerinde gördüğüm o bakış her şeyin benim için bittiğini gösteriyordu. O an ne yaptığımın farkına varmamı o bakışlar geri getirmişti. O ana kadar yaptığım hiçbir şeyin farkında değildim. Hatta ejderi hissettiğimden beri sanki bedenimi başkası yönetiyor, bana komutlar veriyor ve o komutları yerine getirmek zorundaymışım gibi hissediyordum. Bu zorunluluk asla yapmayacağım bir şeyi bana yaptırmıştı. Hissettiğimden beri ilk kez ejder bana zarar vermişti. Ejderin verdiği zarar fiziksel değildi. Ama şu an bedenimde hissettiğim ihanet etmiş o duygu, bacaklarımda bir yük hissettiriyordu. Bedenimde ki bütün kan adeta bacaklarıma inmişti.

Ariana ile geçen o bir saniyelik bakışma kendime gelmemi sağlamıştı. Sanki ruhum tekrar kendi benliğime dönmüştü. Becca'yı hızla ittirip Ariana'ya doğru döndüm. Gitmemişti. Yerinden bir milim bile oynamamıştı. Hızla sanki kaçacakmış gibi yanına gittim ve kollarından tuttum. Aynı bakışları üzerimdeydi. Üzerimde gömleğim yoktu. Saçım dağılmış olmalıydı. Tam anlamıyla berbattım. Onun karşısına böyle iğrenç bir halde çıkmak, hayatta yaptığım en büyük hataydı. Kendimde olsam asla elimi sürmeyeceğim kızı öpmüştüm. Öpmek ne kelime. Belki Ariana gelmese onunla birlikte olacaktım. Pişmanlık daha da bedenime yayılırken, Ariana'nın tuttuğum kollarından ellerine indim ve ellerini tuttum.

'Yemin ederim Ariana. Kendimde olduğum bir dakika bile yoktu' dedim.

Ariana sadece yüzüme bakmakla yetindi.

'Seni incitecek bir şey yapmam ben. Hele onunla asla' dedim. Ariana hala bana bakmaya devam ediyordu. Ne arkamda ki Becca'ya bakmıştı ne gözlerimden başka bir yere. Bakışları anlaşılmaz derece soğuktu. Nedeni beni bu halde gördüğü için olabilirdi elbette ama başka bir soğukluk vardı gözlerinde.

'William' dedi arkamdan Becca.

İçime dolan öfkeyle 'Kapa çeneni!' diyerek bağırdım. Sesim boş alanda yankılanarak, makinelerin sesini bile bastırdı. Ariana bu sesimden bile etkilenmemiş, gözünü bile kırpmamıştı.

'Bebeğim sana yemin ederim. Ejderi hissettim. Sonrasını hatırlamıyorum' dedim. Sesimi olabildiğince alçak tutmaya çalışıyordum. Becca meraklı bir kızdı ve bir şeyler duyabilirdi. Ariana'ya sesimi duyurabilmek için de ona iyice yaklaşmıştım. Ama Ariana ölü gibiydi.

'Ariana' dedim sessizce.

Bakışları benden arkamda ki Becca'ya kayınca hemen dönüp baktım. Becca bize doğru koşuyordu. Yüzünde ki ifade saldıracağını gösteriyordu. Saniyeler içinde Ariana'yı arkama doğru ittirdim ve bana doğru koşan Becca'yı durdurmak için ellerimi kaldırdım. Becca koşarak geldi ve Ariana'ya doğru yöneldi. Onun yöneldiği yerden kolunu tutarak diğer tarafa çektim. Ama fark etmeden kullandığım orantısız güç yüzünden Becca diğer tarafa savrulmuş ve düşmüştü. Hemen arkama Ariana'nın olduğu yere döndüğümde hala gözlerinde o bakışla bir bana bir Becca'ya bakıyordu. Becca'nın tekrar saldırabileceğini düşünerek ona döndüğümde, yanılmamıştım.

'Yeter' diyerek koşan Becca'yı tekrar tuttuğumda bu sefer bana vurmaya başladı.

'İkinizden de nefret ediyorum. Ariana!'

Öyle çok bağırıyordu ki sesi kat kat yankılanıyordu. Boğazından hırıltılı sesler çıkıyordu.

'Ariana seni öldüreceğim!' dedi kollarımın arasında tepinirken. Geçirdiği sinir krizinin ne zaman biteceğini bilmiyordum. Onun bu sinirini umursayamıyordum bile. Aklımda sadece Ariana vardı. Ariana ve ona ne açıklama yapacağımı düşünüyordum. Bana inanmazdı. Görmüştü her şeyi. Onu nasıl öptüğümü, neler söylediğimi duymuştu. Beni asla affetmeyecekti. Tam her şey yoluna girmişken, ejderi hissettiğim için artık kendime daha da çok güvenirken bunu nasıl yaşamıştım. Ejder bana neden bunu yapmıştı? Tam anlamıyla sevdiğim insanı aldatmam için beni etkisi altına almıştı. Yaptığı bu olabilir miydi? Öyle bile olsa bunu sorabileceğim hiç kimsem yoktu. Ariana artık beni dinlemezdi. Ona kendimi affettirmeliydim.