Ejder Lordu

Bölüm 22

'Devam edecek misin Eric?' dedi Becca kaşlarını kaldırarak.

Eric teslim olmuş gibi ellerini havaya kaldırıp geriye bir adım attı. Sonra bana bakarak göz kırptı. Aralarında geçen diyalog sırasında Ariana da bende sadece dinlemekle yetindik. Sahiplenen arkadaşlarım vardı. Ama hayatım o kadar boğucu bir durumdaydı ki bunu göremiyordum. Elim kolum bağlı yaşıyordum her an. Ejder yoktu.

Yavaşça Ariana'ya döndüm. Baktığımı görünce hemen bana baktı.

'Ne oluyor?' dedim.

'Ölmemiş' dedi Ariana sessizce.

'Ama kazadan da bahsetmiyor' dedim hemen.

'Yalan söylüyor olabilir' dedi. Bakışlarını Becca'ya çevirdi. Bende onunla birlikte baktım. Becca diğerlerinin konuşmalarına katılmıyor sadece yüzüme bakmakla yetiniyordu. Gözleri benim üzerimdeydi. Ona baktığımı fark ettiği halde bana bakmaktan vazgeçmiyordu.

'Ne oldu Becca?' dedim yüksek sesle.

Artık kendimi bulmam gerekiyordu. Vicdan azabı çekecek bir durum yoktu ortada. Sapa sağlam karşımda duruyordu. Hiçbir şey olmamıştı. Tam tersi boşu boşuna günlerdir, kendimi ve sevdiğim insanları üzmüştüm. Ne içindi? Koca bir hiç. Bunun altından büyük bir şey çıkacağını biliyordum. Bariz bir şekilde öldürdüğüm bir insan karşımda duruyor ve bana bakıyordu. En garibi kazadan hiç bahsetmemesiydi. Kendimden şüphe ediyordum. Ya çarptığım Becca değilse? Ama o olduğundan kesinlikle emindim. O zaman şimdi yüzünde bu ifadeyle bana bakmasının amacı neydi? Meydan okur gibiydi. Ne için meydan okuyordu.

Her ne olursa olsun güçlü olmak zorundaydım. Güçlü olmak ve ne olduğunu öğrenmek zorundaydım. Kendimi bulmalıydım artık. Ejderi bulmalıydım.

'Bir şey olmadı Will' dedi hemen.

'Yüzüme baktığın için sordum' dedim.

'Çok zayıf ve uykusuz duruyorsun' dedi tekrar. Bu sefer hafifçe güldüm ve elimi Ariana'nın omzuna attım.

'Tatilde çok gezdik. Çok eğlendik. Uykuya vakit kalmadı' dedim.

'İşte bu!' dedi Eric gülerek. Ona gülümseyerek baktım.

'Sizin için iyi olmuş' dedi Gaby gülümseyerek.

O sırada içeriye giren hoca yüzünden herkes yerlerine oturdu. Biz de Ariana ile birlikte Ariana'nın sırasına oturduk. Hoca ders anlatmaya başlayana kadar ikimizde konuşmadık. Bir gözüm Becca'daydı. Her zamankinden daha neşeli mutlu bir hali vardı. Normal de her an birilerine tirip atmaya hazır bir bomba gibi dururdu. Ama bugün herkesle daha fazla konuşuyor, herkesle ilgilenmeye çalışıyordu. Sıralarımız yan yana olduğu için dönüp bize de bakmayı ihmal etmiyordu. Elbette benim gözlerimde ki karmaşık bakışın aynısından Ariana'da da olduğundan emindim. Ama kendisine bu şekilde bakan insanlara farklı bir bakış atmıyordu. Tamamen normal bir haldeydi. Ne bakışlarımızdan rahatsız oluyordu, ne de neden böyle baktığımızı sorguluyordu.

Hoca kendi işlerini ayarlayıp, sınıfı susturup, tahtaya dönene kadar ikimizde konuşmadık. Kadın konuşmaya başlayınca hemen Ariana'ya döndüm.

'Ne oluyor?' dedim.

'Kaza geçirenin o olduğundan kesinlikle eminim' dedi.

'Evet bende eminim ama bu şekilde karşımıza çıkması. O oda Becca'nın odasıydı' dedim hemen hastane odasını karıştırmış olma ihtimalimize karşı.

'William odaları karıştırmış olsak bile, ki karıştırmadığımızdan kesinlikle eminim, Becca gibi bir kız kaza geçirdiğini asla saklamazdı' dedi Ariana.