To avenge you (A Justice League Fanfiction)

Κεφάλαιο 6ο Το Παρελθόν μας στοιχειώνει Μερος 3ο

Γεια σας.
Πώς είστε;;;
Εγώ κάτι παραπάνω από τέλεια......
Αυτό το κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην frouta-tou-dasouz.

Για αυτό το κεφάλαιο επέλεξα το τραγούδι "Hurt" από την Christina Aguilera πάλι. Λοιπόν, ετοιμαστείτε γιατί δεν είναι και πολύ χαρούμενο το κεφάλαιο αυτό..........
Ξέρετε, είμαι μεγάλη ρεαλίστρια και λάτρης του δράματος......
Α και κάτι άλλο.
Happy End όχι στη δική μου ιστορία......
Ή δραματικό ή αίσιο θα είναι το τέλος.......
Θα αποφασίσω στην πορεία.....

Τέλος πάντων
Καλή ανάγνωση....

Hawkgirl's POV

Αυτό που αντικρίζουμε ξεπερνάει κάθε φαντασία Δεν είναι δυνατόν. Μάλλον πρόκειται για φάρσα. Όχι, αυτό αποκλείεται. Είμαι τρία χρόνια σε αυτόν τον πλανήτη. Δεν έχω δει ούτε τον Joker να κάνει τέτοιες φάρσες και θα του πάρει την πρωτιά μια σχεδόν Αμαζόνα;;; Μα είναι δυνατόν...... Είναι δυνατόννα υπάρχουν τόσο σχιζοφρενείς άνθρωποι.... Ακούς εκεί..... Μόνο οι άντρες...... Μα τι στο καλό θέλει να πετύχει η Aresia με αυτό το κόλπο;;; Καλά το λέω εγώ ότι είναι σχιζοφρενής. Δεν εξηγείται αλλιώς.... αφού φαίνεται το σχέδιο της.... θέλει να εξαφανίσει τους άντρες από προσώπου γης...... Μα γιατί να το θέλει αυτό;; Πώς είναι δυνατόν να θέλει κάτι τέτοιο;; Είναι τόσο μπερδεμένο.......
Από τις σκέψεις μου με έβγαλε ένας ήχος. Ήχος έκρηξης. Σε ένα κτίριο κοντά μας. Το κτίριο τυλίχθηκε αμέσως στις φλόγες. Σε μια στιγμή ο Batman κι εγώ πεταχτήκαμε όρθιοι και τρέξαμε προς την κατεύθυνση του. Ριχτήκαμε κυριολεκτικά στις φλόγες. Έβγαλα όσο πιο πολλούς ανθρώπους μπορούσα. Ο Batman όμως πήγε πιο βαθιά, στα ενδότερα του κτιρίου και έβγαλε ένα ξανθό αγοράκι σπάζοντας μια τζαμαρία. Στο πρόσωπο του αγοριού διακρίνονταν τα σημάδια της ίδιας αρρώστιας που μάστιζε τον ανδρικό πληθυσμό της πόλης.
-Ευτυχώς που τον βρήκα. Μα δεν είναι καλά, είπε μονότονα και ψυχρά.
-Θα τον πάω στο Νοσοκομείο, είπα και πήρα το παιδί από τα χέρια του Batman. Δεν αντιστάθηκε. Τι θα κατάφερνε ούτως ή άλλως...... Έφυγα πετώντας για να φτάσω γρηγορότερα.

Diana's POV

Φτάνοντας στη γη, αντίκρισα ένα θέαμα που δεν είχα δει ούτε στους πιο τρελούς μου εφιάλτες. Παντού ασθενοφόρα και γυναίκες να μεταφέρουν τους χτυπημένους από αυτή την αρρώστια άνδρες. Δεν ήταν δύσκολο να βρω τους άλλους. Ειδικά όταν είδα το παρκαρισμένο Batwing (jet του Batman). Πιο πέρα είδα την Hawkgirl να φεύγει πετώντας με ένα αγοράκι στα χέρια της. Κατέβασα το βλέμμα μου και είδα κάτι περίεργο. Κάτι που δεν περίμενα ότι θα έβλεπα ποτέ. Ο Batman είχε βάλει το χέρι του μπροστά από τα μάτια του και προσπαθούσε να στηρίξει τον εαυτό του. Για μια στιγμή νόμιζα ότι ζαλίστηκε αλλά στην επόμενη στιγμή ήταν κανονικός. Τουλάχιστον όρθιος.
-Batman, του φώναξα με ήρεμη φωνή προσπαθώντας να κρύψω την ανησυχία μου.
Προσγειώθηκα μπροστά του. Τώρα είχαμε απόσταση λιγότερη από μισό μέτρο.
-Είχες δίκιο. Ήταν αποστάτης των Αμαζόνων, είπα. Κι ενώ το έλεγα η έκφραση ανησυχίας κατέλαβε το πρόσωπο μου. Πολύ κατάφερα να το κρύψω.
-Το ξέρω, είπε με την κλασσική του κρυάδα. Ήθελα να ξερα τι μου αρέσει από αυτόν τον άνθρωπο.
Τώρα τα συναισθήματα με κατέβαλαν ολοκληρωτικά. Κοιτώντας τον ευθεία στα μάτια του είπα με φωνή γεμάτη παράπονο και λύπη
"Απλά δεν μπορούσα να πιστέψω πως μία από τις αδερφές μου θα μπορούσε να...."
Η φράση έμεινε μετέωρη. Ένιωσα κίνδυνο. Γύρισα το βλέμμα μου. Κι εκείνος το ίδιο. Και τότε αυτό που φοβόμουν πραγματοποιήθηκε. Ένα λεωφορείο ερχόταν κατά πάνω μας. Τα χασα. Προσπάθησα να κουνηθώ να το αποφύγω αλλά το σώμα μου δεν με υπάκουε. Προσπάθησα πάλι. Τίποτα. Και το λεωφορείο απείχε εκατοστά από εμένα. Και τότε με έσωσε πάλι. Όπως τότε στην πόλη των γορίλων. Με έσπρωξε στο πεζοδρόμιο και έπεσε από πάνω μου για να με καλύψει. Μετά έτρεξε γρήγορα ξωπίσω του λεωφορείου. Εγώ χρειάστηκα λίγο χρόνο να συνέλθω. Μόλις τα κατάφερα, είδα ότι ο Batman είχε πάρει τον έλεγχο του λεωφορείου και προσπαθούσε να το σταματήσει. Τότε παρατήρησα ότι το λεωφορείο έκοψε μια τεράστια κεραία η οποία έπεσε και κινδύνευε να πλακώσει τέσσερις αθώους. Έτρεξα γρήγορα και τη συγκράτησα. Κι ενώ την κρατούσα, τα μάτια μου δεν τον άφηναν ποτέ. Κατάφερε και σταμάτησε το λεωφορείο τελικά ρίχνοντας το πάνω σε ένα πυροσβεστικό όχημα. Η αντλία του έσπασε και άρχισαν να ξεχύνονται οι σταγόνες σε μορφή βροχής. Τότε τον είδα να βγαίνει από το λεωφορείο σπάζοντας το μπροστινό τζάμι. Κρατούσε έναν άνδρα. Σίγουρα τον οδηγό. Άφησα την κεραία μακριά από τον δρόμο και έτρεξα να τον βοηθήσω. Παρατήρησα πως στο πρόσωπο του άνδρα διακρίνονταν τα ίδια σημάδια που είδα στο Superman, τον Flash και τον Green Lantern. Μόλις έφτασα κοντά τους, ο Batman άφησε τον άνδρα και έγειρε το κεφάλι του ενώ παραπατούσε. Ζαλίστηκε. Έτρεξα και τον έπιασα πριν πέσει στο δρόμο. Ήταν τόσο αδύναμος......
Ένιωθα την ανάσα του βαριά στο βρεγμένο μου χέρι από τα νερά της αντλίας.
-Batman, φώναξα ξεψυχισμένα.
Γονάτισα στο πάτωμα με εκείνον στα χέρια μου. Τον γύρισα για να δω το πρόσωπό του. Η θέα αυτών των απαίσιων σημαδιών στο άλλοτε όμορφο πρόσωπό του όσο τουλάχιστον φαινόταν από τη μάσκα, με έκανε να θέλω να σκοτώσω αυτόν που του το έκανε. Αλλά και με σκότωνε και την ίδια γιατί η καρδιά μου σκιζόταν στα δύο. Στο πρόσωπό μου ζωγραφίστηκε μία έκφραση σοκ και έκπληξης. Οι νοσοκόμες που βρίσκονταν γύρω, έτρεξαν να με βοηθήσουν. Αλλά εγώ τους είπα να βοηθήσουν τον άνδρα που ο Batman έφερε. Εκείνες υπάκουσαν. Τότε πήρα τον Σκοτεινό Ιππότη στα χέρια μου και έφυγα πετώντας για το Παρατηρητήριο. Οι σταγόνες της "βροχής" μου μαστίγωσαν για λίγο το πρόσωπο. Μετά κόπασαν. Δεν ήξερα αν ήταν νερό ή δάκρυα αυτά που έτρεχαν στα μάγουλα μου.........
Ο δρόμος προς το Παρατηρητήριο κράτησε λιγότερο από δεκαπέντε λεπτά. Κι όμως εμένα μου φάνηκε μια αιωνιότητα. Ανησυχούσα τόσο πολύ. Ο Superman, o Flash, o Green Lantern, και τώρα ο Batman ήταν μισό πεθαμένοι. Εάν τους συνέβαινε κάτι....... πώς θα συνεχίζαμε...... Όχι Diana σε προσέβαλε θυμάσαι; Ο Batman ήθελε να επιβάλει τη γνώμη του σε εσένα με προσβολή, ο Flash σε κοιτούσε σαν ξερολούκουμο. Παραδέξου το. Κάτι τέτοιοι δεν πρέπει να ζουν. Και καλά θα πάθουν αν πεθάνουν.
Όχι. Δεν είναι αλήθεια. Δεν θα πεθάνουν. Δεν θα τους αφήσω να πεθάνουν. Δεν θα τον αφήσω να πεθάνει. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν.....δεν μπορώ....τον χρειάζομαι.............
Έτσι έφτασα στο Παρατηρητήριο......

%%%%%%%%%%%%%%
Ποπο ρε παιδιά έχω αρχίσει να με φοβάμαι......
Τέλος πάντων, σας άρεσε;;;;
Αν σας άρεσε ψηφίστε και σχολιάστε...........
Πραγματικά θέλω πάρα πολύ να ακούσω τι έχετε να πείτε για αυτό το κεφάλαιο........
Καινούργιο κεφάλαιο θα μπει την Πέμπτη ή την Τετάρτη.........

Μέχρι τότε, εις το επανειδείν.....

Τα λέμε
❤❤❤❤❤❤❤❤