To avenge you (A Justice League Fanfiction)

Κεφάλαιο 2ο Τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι χειρότερα

Γειά σας αγαπημένοι μου αναγνώστες!!
Λοιπόν, ιδού το καινούργιο κεφάλαιο εξαιρετικά αφιερωμένο στην αγαπημένη μου MariaTetz, διότι ένα περίεργο πράγμα, όταν έγραφα το κεφάλαιο αυτή τριγυρνούσε στο κεφάλι μου..........

Ωραία λοιπόν......

Δεύτερο κεφάλαιο....

Καλή Ανάγνωση!!!!

Diana's POV (νομίζω τη μάθατε πια να μην αναφέρω πια είναι)

Τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να ήταν χειρότερα.......
Δεν ξέρω ποια τι είμαι. Μέχρι πρότινος, ήξερα ότι ήμουν η Diana, η πριγκίπισσα των Αμαζόνων. Ότι είχα σπίτι. Τη Θεμίσκυρα. Τώρα πια δεν έχω τίποτα. Η μητέρα μου με εξόρισε για πάντα, γιατί λέει παρέβηκα τον ιερό κώδικα των Αμαζόνων φέρνοντας άνδρες στο νησί. Και γιατί τους έφερα δηλαδή;;; Για να με βοηθήσουν να σώσουμε τις Αμαζόνες που είχαν γίνει πέτρα........... και έλειπε και η Hawkgirl με τον Green Lantern σε αποστολή οπότε δεν μπορούσα να μην ζητήσω βοήθεια από τα υπόλοιπα μέλη της Λεγεωνας των Υπερηρώων. Κι ενώ όλοι ρισκάραμε τις ζωές μας για αυτό η μητέρα μου, αν και τίμησε τους άλλους, εμένα με εξόρισε. Δεν είμαι θυμωμένη μαζί της. Το καθήκον της έκανε. Απλά και μόνο στη σκέψη του ότι δεν έχω το δικαίωμα να ξαναπάω στη Θεμίσκυρα, νιώθω αδυναμία και λυγίζω. Όχι. Αυτό δεν ταιριάζει σε μια Αμαζόνα. Δεν θα με ξαναενοχλησει αυτή η σκέψη. Όσον κι αν με πονάει. Τελείωσε. Στο γυρισμό όλα τα παιδιά προσπαθούσαν να με παρηγορήσουν και να με κάνουν να σκεφτώ θετικά. Όλα εκτός από τον Batman βέβαια. Εκείνος απλά οδηγούσε το Javelin (σκάφος της Λεγεώνας) και δεν μιλούσε καθόλου. Όσο και να προσπαθούσαν να με κάνουν να νιώσω καλύτερα ο J'ohn (Martian Manhunter, ο Flash και ο Superman δεν κατάφεραν τίποτα. Δεν τους άκουγα καν. Έκλαιγα βουβά. Και τότε, όταν φτάσαμε στο Παρατηρητήριο (φωτογραφία από πάνω) βρήκαμε τον Green Lantern και την Hawkgirl που μόλις είχαν γυρίσει από την αποστολή. Όταν πληροφορήθηκαν τι συνέβη έτρεξαν να με παρηγορήσουν. Εννοείται πως ούτε αυτούς τους άκουσα. Και τότε συνέβη κάτι παρανοϊκό που δεν περίμενα ούτε μια στο δισεκατομμύριο. Πήγα στο μπάνιο για να πλύνω το πρόσωπό μου από τα δάκρυα και όταν βγήκα έτυχε από εκεί να περνάει ο Batman. Σταμάτησε και γύρισε να με κοιτάξει. Ήταν η πρώτη φορά που οι ματιές μας συναντήθηκαν. Που λέει ο λόγος ματιές αφού ο Batman φοράει μια μάσκα με δύο λευκά ανοίγματα για μάτια. Αλλά παρόλα αυτά, μπορούσα να διακρίνω δύο μάτια να με κοιτούν πίσω από αυτά τα λευκά ανοίγματα. Προς μεγάλη μου έκπληξη, εκείνος μίλησε πρώτος.
-Θα είσαι καλά, έτσι δεν είναι;
Χωρίς να προλάβω να αντιδράσω, έφυγε και συνέχισε τον δρόμο του. Κλασσικός Batman. Δεν θέλει να δείξει ότι ανησυχεί για κάποιον παρόλα αυτά όμως κάτι πήγε να δείξει. Τι περίεργο. Άρχισα να νιώθω καλύτερα. Λες και αυτές οι έξι λέξεις που μου είπε ήταν ό,τι ακριβώς ήθελα να ακούσω για να ηρεμήσω. Και πραγματικά ηρέμησα. Μετά από αυτό, πήγα στο δωμάτιό μου και έκατσα να σκεφτώ. Πώς είναι δυνατόν να μου μιλούν οι άλλοι για ώρες και εγώ να μην μπορώ να ηρεμήσω και όταν εκείνος μου είπε έξι μόλις λέξεις, τόσο άχρωμες με ένα αμυδρό δείγμα ανησυχίας εγώ να ηρεμήσω σχεδόν αμέσως;;;;;
Πολύ μυστήρια πράγματα συμβαίνουν..............
Τρεις μέρες μετά, και ενώ οι άλλοι πλην εμένα και του Batman μόλις γύρισαν από μια αποστολή στο διάστημα και ο Superman ήταν πολύ χτυπημένος, αντιμετωπίσαμε ένα νέο πρόβλημα. Μία σατανική ιδιοφυΐα ονόματι Grodd, που ήταν και γορίλας, θέλοντας να καταστρέψει την πόλη των γορίλων, η οποία πριν λίγο βγήκε στην επιφάνεια, έστειλε πυρηνικούς πυραύλους. Σε αυτη την αποστολη πηγαμε ολοι εκτος απο τον Superman. O Green Lantern, o J'ohn και η Hawkgirl ανέλαβαν τους πυραυλους όμως ένας ξέφυγε και κατέφθασε στην πόλη έτοιμος να πέσει. Έτρεξα να τον σταματήσω αλλά δεν σταματούσε. Προσευχήθηκα στην Ηρα να μου δώσει δύναμη, αλλά ήταν υπερβολικά ισχυρό. Με πλάκωσε. Για λίγο νόμιζα ότι αυτό ήταν. Αλλά τότε τον άκουσα. Τον άκουσα να φωνάζει το όνομά μου. Όχι Wonder Woman ή Wonder όπως με έλεγε σε συντομία. Diana. Τότε ηταν που πήρα θάρρος και πείσμωσα που δεν το έβαλα κάτω. Ο πύραυλος δεν εξερράγη. Απλά με πλάκωσε. Πώς να εξερράγη αφού του έβγαλα τη μνήμη. Άρχισα να τον σπρωχνω αλλά τίποτα. Είχε σφηνώσει. Είχε πέτρες και λάσπη στο πλάι. Μετά από λίγο εσπρωξα πάλι και αυτή τη φορά υποχώρησε. Ήταν λες και κάποιος είχε σκάψει και είχε βγάλει τη λάσπη. Το πρώτο πράγμα που είδα όταν έδιωξα τον πύραυλο από μπροστά μου, ήταν αυτός. Στο πρόσωπό του διέκρινα ανακούφιση και κάτι σαν χαρά που όσο γρήγορα ήρθε έφυγε. Σηκώθηκα γρήγορα και ανακοίνωσα ότι η πόλη των γορίλων είναι ασφαλής. Οι Μοίρες ηταν ευγενικές. Ζητωκραυγες ακούστηκαν. Γύρισα να τον κοιτάξω. Στεκόταν δίπλα μου. Με κοίταξε και αυτός. Για δεύτερη φορά οι ματιές μας συναντήθηκαν. Αλλά αυτή τη φορά κάτι άλλο τράβηξε την προσοχή μου. Τα χέρια του. Που ήταν λερωμένα με χώμα πέτρες και λάσπες. Αυτός έσκαψε. Αυτός έτρεξε να με σώσει. Και αυτός τώρα μάζεψε γρήγορα τα χέρια του γιατί κατάλαβε ότι το παρατήρησα. Δεν με ένοιαζε που ο J'ohn και η Hawkgirl μπορεί να έβλεπαν. Χωρίς να προλάβει να αντιδράσει τον αγκάλιασα από πλάγια και του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο. Εκείνος κοκκίνισε και γύρισε από την αντίθετη κατεύθυνση. Εγώ απλά χαμογέλασα. Πείτε με τρελή, ηλίθια, δεν ξέρω. Αλλά νομίζω ότι είμαι ερωτευμένη. Πολύ άσχημα. Και το κακό είναι ότι το είχα καταλάβει από την πρώτη στιγμή αλλά το αγνόησα.....
Άραγε νιώθει και αυτός το ίδιο;;;;;

•••••••••••••••••••••••••••••••••••
Λοιπόν παιδιά δεν έχω ευχαριστηθεί να γράφω κεφάλαιο τόσο πολύ πότε πριν............
Το γεγονός είναι υπαρκτό.
Δείτε το βίντεο από πάνω και θα καταλάβετε

Πώς σας φάνηκε;;;;;;;;;
Σας παρακαλώ πείτε μου σε ένα σχόλιο.......
Επίσης ψηφίστε........

Παιδιά, πραγματικά θέλω να ακούσω τη γνώμη σας...........
Έχω αγχωθεί πάρα πολύ.......
Τέλος πάντων, θα ενημερώσω πάρα πάρα πολύ σύντομα......

Τα λέμε
❤❤❤❤❤❤❤