Evden çıkmam için Karan çok ısrar ediyordu onu dinleyip sahil kenarında sakin bir kafeye gittik.
En sevdiğim çilekli pastayı sipariş ettik.
"İyiki gelmişiz Karan içim açıldı teşekkür ederim." Dedim.
"Tabi güzelim haftalardır evden çıkaramıyorduk seni deniz havasıda iyi gelir hem sana."
"Gerçekten çok iyi geldi. Müsadenle bir lavaboya gidip geleyim ben."
Dedim ve lavaboya doğru ilerledim. Burda Buğra hocama denk gelmiştim ne büyük bi tesadüf ama.
"Aa hocam bu ne tesadüf.
Dedim hocamda gülümseyip
"Gerçektende büyük bir tesadüf ."
Dedi biraz konuştuktan sonra Buğra hocam
"Vera yanında gelen adam kim biliyor musun?"
Dedi. Tabikide biliyordum ama bu Buğra hocamı nie bu kadar ilgilendiriyor hiç anlamıyordum.
"Evet hocam biliyorum." Dedim
"Buna gerçekten eminmisin Vera."
Dedi şaşkın ifadeyle bakmaya başladım Buğra hocama.
"Hocam ne demek istiyorsunuz anlamıyorum."
"Vera bu adam bir mafya günlerdir bu adamın kim olduğunu araştırıyorum."
Kaşlarımı çatıp bakmaya başladım. Yanımda olan insanları mı araştırıyordu bu.
"Hocam çok özür dilerim ama bu konu nie bu kadar sizi ilgilendiriyor anlamadım."
"Yanlış anlama Vera kötü bir niyetim yok sadece güvende olmadığını sana söylemek istedim"
"Ben Karan'ın kim olduğunu gayet iyi biliyorum ve onun mafya olması onu kötü biri yapmıyor hocam."
Dedim ve yanından geçip gidecekken kolumu tuttu.
"Bak Vera belkide bu adamın kötü yanını göremiyorsun herkezi kendin gibi görmeyi bırak. Sen böyle biri değilsin böyle insanları hayatına bile almazdın sen. Nie bu adamı bu kadar savunuyorsun?"
"Hocam yeter artık bırakın beni bu sizi ilgilendirmez daha fazla hayatıma karışmayın."
"Karışırım Vera bu sensen karışırım benim için önemlisin anladın mı?"
"Siz ne dediğinizin farkında değilsiniz galiba hocam."
"Dediklerimin farkındayım Vera sana karşı kendime engel olamadığım duygularım var bu konuda kendimle çok savaş versemde olmadı seni sevmekten vazgeçemedim."
Buğra hocam ne dediğinin farkındamıydı ki o konuştukça gözlerim iyice açılıyordu ve iyice sinirleniyordum.
"Hacam susun lütfen ve birdaha benimle bu tarz konuşmalar yapmayın hatta siz benim karşıma dahi çıkmayın. Çünkü ne dediğinizin farkında değilsiniz."
Lavabodan geç döndüğümün farkına varan Karan bana bakmak için geldiğinde Buğra hocayla konuştuğumu gördü. Buğra hocayı neden hazmetmediğini anlamıştım artık.Buğra hocanın bana söylediklerini söyleyemezdim kavga çıksın istemiyordum.
"Ne oluyor buda Vera."dedi Karan
"Bişey olduğu yok Karan Buğra hocam da burdaymış biraz konuştuk." Daha sonra Buğra hocaya dönüp. "Biz Tutmayalım hocam sizi işiniz vardır" dedim.
Dedim zorakki bir gülümsemeyle ama gözlerimden herşey anlaşılsada birşey söylemeye ve anlatmaya hiçte niyetim yoktu.
Buğra hoca elini Karan'a uzattı
"Merhaba ben Buğra ikidir denk geliyoruz ama tanışamadık sizinle"
Dedi ne yapmaya çalışıyorki Buğra hoca anlamıyordum. Bu gerçekten benim tanıdığım hocam mıydı nasıl bu kadar iğrenç bir insan olabilmişti.
Karan havada kalan eli istemesede benim için uzattı.
"Karan Soyukan. Memnun oldum."dedi
İki selamlaştıktan sonra biz masamıza gittik. Havam, huzurum hep kaçmıştı. Pastamdan iki çatal almıştım severek yediğim pasta bile boğazıma düğümlenmişti resmen.
Karan halimi anlamış olmalı ki.
"Güzelim iyimisin bir sıkıntı mı var. Şu hocanı gördüğinden beri pekte iyi gözükmüyorsun."
"Yok iyiyim Karan hocam ile bir ilgisi yok gidelim mi lütfen."
"Güzelim iyidin demin birşey mi oldu. Olduysa söyle halldelim."
"Karan gerçekten de bir sıkıntı yok sadece eve gitmek istiyorum"
Israr etmedi daha fazla "peki" dedi ve kalktık. Zaten bir belayıda peşime takmasam olmazdı. Yolda hiç konuşmak istemedim. Karan'nın bakışları sürekli üzerimdeydi.
Eve gelmiştik ben odama çıktım. Bu yaşadıklarım neydi düşünmeye başladım. Buğra hocam böyle bir insan değildi nasıl bir öğretmen öğrencisine bu gözle bakabilir aklım almıyordu.
Bunu Karan öğrense çok kötü şeyler olabilirdi. Bu durumu ona söylememem lazımdı. Ama okullar açılınca ne yapıcaktım. Okulda nasıl yüzüme bakabilecekti Buğra hoca. Düşündükçe işin içinden çıkamıyordum.
Nie böyle şeyler hep benim başıma geliyor hiç anlamıyorum. Ben iyi olmaya çalıştıkça evren bana kötü enerjisini gönderiyordu resmen.
Kendime gelmem lazımdı artık. Yoksa Karan ne olduğunu anlamak isteyecekti.
Biraz kendime gelip aşağıya indim herkez bahçedeki çardakta toplanmıştı. Bende onların yanına gittim Karan kollarını açmış yanına oturmamı bekliyordu. Onun huzur dolu kollarının altına girdim.
Karan karanlık işlerin adamıydı ama ondaki o huzur hiç bir yerde yoktu. Onu gerçekten seviyordum bu sevgimden de emindim.
"İyimisin güzelim. Moralin bozuk diye üzerine fazla gelmek istemedim. Anlatmak istermisin"
Dedi. Ona hiç bir sorun yokmuş gibi bakıp
"Gerçekten de bir sıkıntı yok Karan iyiyim merak etme."
Cevat dışarıda semaverde çay yapmıştı bunu arada yapardı. Yine başına oturmuştu herkeze çay dağıtıyordu.
Banada bir bardak uzattı.
"Buyur yenge.. şey Vera."
Kızacağımı düşünmüş olmalı ki hemen düzeltip ismim ile seslendi. Ben ise kızmak yerine gülümsedim aslında hoşuma da gitmişti.
"Sıkıntı değil Cevat kasma bu kadar kendini."
Normalde kızmamı beklerdi herkez. Cevat'ın bana yenge demesine bu sefer hiç birşey dememe şaşırmışlardı.
Karan kızmadığıma sevinmiş hatta bunun güzel birşey olduğunu anlamıştı. Yüzüme o gülerken kısılan gözleriyle baktı.
"Yanlış mı duyuyorum. Şimdi sen Cevat'ın bu sözüne kızmadın dimi güzelim." Dedi
"Kızmadım Karan kızamam mı gerekiyordu."
"Evet.. yani yok nasıl desem buna sevinmelimiyim anlamadım."
Dedi ne diyeceğini şaşırmıştı. Onun bu kadar sevineceğini bilmiyordum. Bu adam beni çok seviyordu bunu görebiliyordum.
" Karan seninle müsait olduğun bir zamanda konuşabilirmiyiz?"
"Tabi güzelim içeri geçince konuşalım olur mu.."
Dedi bende başımı sallayarak onu onayladım bahçede gülüşüp muhabbet ettik bu ortam beni mutlu ediyordu gerçektende.
Artık geç olunca içeri girdik ve Karan ile konuşmak için onun odasına geçtik..
YOU ARE READING
Babamın Borcu
Teen Fiction"Oo küçük hanım iki gündür sizin peşinizdeyiz." "Siz de kimsiniz niye peşimdesiniz ne istiyorsunuz?" " sakin küçük kız" "Kimsiniz dedim" " babanın ödeyemediği borcusun güzelim"
