Babamın Borcu

30. Bölüm

"Suna bu sene derslerimize odaklanmamız lazım ama benim kafamın içi hep Karan ile dolu buda benim sinirlerimi bozuyor."

"Bu arada Karan'la neden konuşmuyorsunuz ne oldu hiç anlatmadın."

"Anlatıcam ama okul çıkışı sakin bir kafayla anlatmam lazım sana bilmediğin çok şey var."

"Daha ne anlatmamış olabilirsin Veracım"

"Baştan sona ne varsa anlatıcam Suna."

Suna'ya herşeyi anlatıcaktım Buğra hocayı da ona anlatmam ne kadar doğru olur onuda bilmiyorum. Son dersimizi de bitirmiştik. Sunayla her zamanki kafeye gittik.

Önce birşeyler yedik daha sonra anlatmaya başladım.

Suna:

"Sen ciddi misin ? Kızım sen neler yaşamışsın nie anlatmadın."

"Ne bilim bunu sana anlatmam ne kadar doğru olur bilemiyordum."

"Seni suçlayacak değilim heralde kızım. Demekki Buğra hocayı döven sizinkilermiş iyi yapmışlar hak etmiş bence."

"Ne olursa olsun şiddet çözüm değil Suna."

"Orası öylede.. Peki ya Karan'la aranız ne olucak oda çok ayıp etmiş sana."

"Karan hata yapmadığım halde bana bunları yaptıysa ilk hatamda bana neler yapacağını görmüş oldum."

"Haklısın Vera.."

Biraz daha konuşup Sunaların evine gittik bir kaç gün kalmıştım bu sürede Karan ne kadar özür dileyip beni evine çağırsada gitmedim gitmek istemedim.

Suna'nın evinde de daha fazla kalamazdım. Çünkü ailesinin rahatsız olduğunu düşünmeye başlamıştım.

"Suna artık kendime kalıcak bir yer bulmam lazım böyle sanada yük olup düzeninizi bozmak istemem."

"Olur mu öyle şey sıkıntı değil Vera'm"

Ders çalışmaya başladık. O sırada Suna'nın annesi onu çağırmıştı. Sanki tartışır gibi konuşma sesleri gelince kapıya doğru gittim kapıyı açıcağım sırada annesinin sesini duydum. Tülin teyze Suna'ya kızarak

"Suna arkadaşın diye sesimi çıkarmıyorum ama bu kadar da olmaz ne zaman gidecek hem annesi babası hiç mi merak etmiyor."

Dedimişti. Çok üzüldüm ama belli etmeden eşyalarımı toplamaya başladım. Kapıda konuşanları duymamış gibi yapıp Suna'ya Karan ile barıştım yalanını uydurup gidecektim.

Ben eşyalarımı toplamıştım Suna da içeri girmişti o sırada zaten benim eşyalarımı topladığımı görünce

"Vera niye topladın eşyalarını."

"Suna sen çıkınca Karan aradı ona bu kadar ceza yeter diye düşünüp barışmaya karar verdim." Dedim

Tabi öyle birşeyde yoktu ama mecbur böyle demek zorunda kaldım ve gitmek için hiç bir yerim de yoktu.

"Senin adına sevindim Vera. Şimdi mi gidiceksin bu gece kal yarın gidersin hem yarın okulda yok."

"Yok canım benim zaten yeterince yük oldum sana da teşekkür ederim herşey için."

"Ne yükü kardeşimsin sen benim yük olurmusun bana hiç."

"Sen çok iyi bir arkadaşsın Suna."

Dedim ve ona sarıldım onu daha fazla zora sokup sıkmak istemiyordum. Akşamın karanlığında ne yapar nereye giderdim bilmiyordum.

Eşyalarım çok yoktu zaten kitaplarımı ve bir kaç eşyamı aldım. Suna ile vedalaştıktan sonra evden çıktım.