Babamın Borcu

8.bölüm

Sabah alarmımın çalmasıyla uyandım yatağımın başında okul formalarım vardı. Ama bunlar yeniydi benimkiler çok eskiydiler.

Hemen üzerimi giyinip çantamı aldım aşağı indim. Kahvaltı hazırlamışlardı. Oturup kahvaltımı da yapmaya başladım Cevat ve Karan bu kadar iştahlı kahvaltı yapmama hayretle baka kalmışlardı.

Başımı nie bakıyorsunuz diye salladığımda Karan bana

"Geldiğinden beri ilk kez seni böyle iştahlı görüyoruzdur ondandır. Bu iştahın nereden geliyor küçük.."

"Okuluma gideceğimdendir bu iştahım. Bu arada formalar için teşekkür ederim."

"Önemli değil eski formaların baya kötü olmuştu madem okula gitmene izin verdik işimizi tam yapalım dimi küçük hanım."

Okula gitmemi istemeyen Karan şimdi okuluma gitmem için bütün hazırlıklarımı tam yapmıştı.

Kahvaltımızı yapıp evden çıktık. Cevat beni okula götürdü ama okulun kapısında indirmedi kimsenin bişey anlamaması için..

Okula biraz yürüdükten sonra Suna'nın durakta her zamanki yerinde beni beklerken gördüm koşup ona sıkı sıkı sarıldım.

Bana şaşkınlıkla bakan Suna

"Dur kızım sadece 2 gündür birbirimizi görmüyoruz. "Dedi.

"Özleyemezmiyim kardeşimi ya. Hem sen özlemedin mi beni"

"Özledim tabi canım Vera'm benim."

Dedi ve bu sefer o bana sıkıca sarıldı.

"Bu arada Vera telefonun niye hep kapalıydı."

"Şey... bozulmuştu ama bu sabah çalıştı."

"Hıı.. anladım iyi bakalım hadi sınıfa girelim zaten sınavımız var çok gerginim."dedi Suna

"Çalışmadın mı yoksa."

"Çalıştımda ne bilim her seferinde gergin oluyorum"

"Hadi içini ferah tut da sınavı başarıyla geçelim."

İçeri girdik ve Buğra hocayı bekledik fizikten sınavımız vardı ve Buğra hoca içeri girdi bizde ayağa kalktık

"oturabilirsiniz gençler" dedi.

"Hiç vakit kaybetmeden sınava başlayalım"  dedi.

Zil çaldı ve sınavımız bitmişti. Dışarı çıktık ben Baran ve Suna her zamanki yerimize oturduk muhabbet edip gülüştük. Okulların kapanmasına çok az kalmıştı.

Telefonuma bildirim mesajı gelmişti. Mesajı Karan atmıştı. Açıp baktım mesaja

"Yanındakinin sonu gelmeden oradan kalk."

Yüzümün gülümsemesi birden solmuştu. Hemen Sağıma soluma baktım. Okulun karşı tarafındaki Cevat'ı gördüm anlaşılan ne yaptığımı harfiyen Karan'a iletiyordu.

Baran'a zarar gelmemesi için oradan kalkıcaktım ama Suna ile Baran nie birden moralimin bozulduğunu anlamamışlardı.

"Vera bir sıkıntı mı var kötü bir haber mi aldın." Dedi Suna.

"Yo.. yok bir sıkıntı aklıma bir şey geldi de dersle alakalı ben bi gideyim sınafa olur mu.?"

"Ders olunca istesende durmazsın Vera."dedi Baran.

Hemen oradan ayaklanıp kalktım mümkün olduğunca Baran ile dışarıda yanyana gelmeyecektim. Moralim çok bozulmuştu. Bu adam manyaktı ve ondan herşey beklenirdi.