Karan eve getirmişti beni 1 hafta boyunca okula da gitmedim.. Çok kötü hissediyordum kendimi.. Hiç kimse ile konuşmak istemiyordum. Yıllardır gördüğüm biri ne kadar kötü olursa olsun böyle görmek istemezdim..
Karan ile aramız çok kötü olmasada artık iyiye gidiyordu. Odamdan çıkıp alt kata salona geçtim. Ama içerden yabancı birilerinin sesleri geliyordu. Bu eve kolay kolay yabancı kimse gelmezdi. Karan işi içinde olsa eve kimseyi almazdı kolay kolay..
Kapıdan bakındığımda Karan ile göz göze geldik. Ben bu gelen kim diye başımla işaret ettiğimde Karan ayağa kalkıp yanıma geldi elini belime sarıp beni içeri doğru götürdü koltukta oturan adama bakıp bizi tanıttı.
"Asaf, tanıtayım sevgilim Vera."
Ben kim olduğunu anlamadan adam elini uzattı Karan'a baktım daha sonra da Asaf denilen adamı da bana tanıttı.
"Vera, bu kardeşim Asaf."
Kardeşi mi...! Karanın bir kardeşimi vardı. Benim bundan niye hiç haberim yoktu ki. Gerçi nasıl olsun Karan kapalı kutuydu zamanı gelmeden bir şey anlatmazdı. İnsanda bir kardeşi olduğunu söylerdi yani..
Karan'a şaşkın bir bakış attım.
"Senin bir kardeşin mi vardı Karan.!"
Asaf;
"Abi beni hiç anlatmadın mı ya yuh yani abicim."
Karan;
"Fırsatım olmadı anlatmaya tanıştınız işte."
"Memnun oldum Asaf. Abin'i henüz çözmüş değilim. Pek hayatını anlatmaz .
Asaf;
"Bende memnun oldum Vera. Ben senin ismini çok duydum bu arada."
Karan beni mi anlatmıştı.
Karan;
"Olum vakit mi bulabildim sanki."
Asaf;
"Bilirim seni ben abicim."
Birbirleriyle tatlı tatlı atışıyorlardı. Asaf neşeli güler yüzlü biriydi. Biraz konuşup sohbet ettik. Yurtdışında okuduğu için Türkiye 🇹🇷 de yaşamıyordu. Karan'a nazaran o bu hayattan uzaktı. Yaşı 23, sarışın, kehribar rengi gözleri vardı. Karan ile bir benzerliği yoktu onlara bakanlar kardeş demeye bin şahit isterdi.
Karan onu bu hayattan soyutlamıştı sanki. Biraz konuşup muhabbet ettik saat baya geç olmuştu. Uykum gelmişti artık.
Asaf;
"Vera seni de tuttum gece yarısına kadar. Belliki uykun geldi. Sen uyu istersen biz abimle biraz daha konuşur yatarız."
Ayakta uyuyordum resmen. Asaf da anlamıştı halimden.
"Kusura bakmayın uyusam iyi olacak. Bu arada gerçekten de tanıştığıma memnun oldum Asaf. İyi geceler. Sanada iyi geceler Karan."
"Sanada iyi geceler güzelim.."dedi Karan
Odama çıktım. Günlerdir gece uyuyamıyordum. Bugün ise uykum gelmişti. Başımı yastığa koyar koymaz uykuya dalmıştım.
Sabah Karan yanıma gelmiş beni öperek uyandırmıştı. Gözlerimi açtım.
"Hadi uykucu kalk bugün dışarıya çıkalım ne zamandır evden çıkmıyorsun."
"Dışarıya mı? çıkmasak olmaz mı Karan."
"Olmaz bugün itiraz istemiyorum. Hem Asaf bizi bekliyor. Hadi kalk da hazırlan güzelim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Babamın Borcu (düzenleniyor)
Teen Fiction"Oo küçük hanım," dedi dudaklarında alaycı bir gülümsemeyle, "iki gündür sizin peşinizdeyiz." "Kim olduğunuzu ve ne istediğinizi bilmiyorum ama derhal anlatın!" diye çıkıştım. "Sakin ol küçük kız." "Kim olduğunuzu söyledim!" diye bağırdım bu kez, se...
