Eve vardık arabada hiç konuşmadık. Ben direk odama gittim ve üzerimi bile değiştirmeden test çözmeye başladım.
Aradan 1 saat geçtikten sonra Karan odama geldi. Hiç birşey demeden bana sarıldı. Bende ona sarıldım. Siniri öfkesi geçmişti.
"Vera seni çok seviyorum ve benden gidersin diye çok korkuyorum."
"Ben senden gitmem bu konuda korkma Karan bende seni çok seviyorum."
Bana sinirlendiği için kötü hissediyordu. Ama ben onun bana sinirlenmesine kızmamıştım bir yönden haklı olabilirdi çünkü.
Buğra konusunun artık bir ömür kapanmasını istiyordum. Yeterince canım sıkılmıştı bundan sonra da sıkmak istemiyordum.
Karan üzerime baktı formalarımı çıkarmamıştım. Okuluda iyice boşlamıştım buda ayrıca canımı sıkıyordu. Birde ilk haftalardan devamsızlığım da olmuştu.
"Güzelim üzerini niye çıkarmadın."
"Bilmem ders çalışmak istedim bu yüzden çıkarmak aklıma gelmedi."
"Benim yüzümden derslerine de kendini veremiyorsun."
"Sıkıntı değil.. Halledirim yeterki aramızda sıkıntı olmasın."
"Olmayacak Vera'm söz veriyorum."
Dedi. Yüzünü yüzüme yaklaştırdı burnunu burnuma değdirip iyice bana sokuldu. Elleri belimi sarmıştı. Benim kalbim ise yerinden çıkacak gibi atıyordu.
Karan bana her yaklaştığında kokusunu içimde hissediyordum. Gözlerimi kapatım sadece kokusunda kalmak istiyordum.
Heyecanımı utangaçlığımı ne kadar saklasamda Karan anlıyordu.
"Bebeğim böylede ayrı bir çekici oluyorsun ama."
Dudaklarımız birbirine değiyordu. İçim bir değişik oluyordu. Sanki beni delirtiyordu Karan. Elleri belimde dolandıkçada bir hoş oluyordum.
Daha fazla dayanamayıp dudaklarıma yapıştı uzunca öptükten sonra bıraktı. Ben ise kızarmış olabilirdim.
Yüzüme bakıp birde yanağımı öptü.
"Seni daha fazla utandırmayayım güzelim."
"Utanmıyorum Karan o nerden çıktı."
"Yanakların öyle demiyor ama."
Öyle dediği gibi elimle yanaklarımı elledim. Yanaklarım sıcacık olmuştu. İyice utandım.
"Böyle de çok tatlı oluyorsun ve ben kendimi kaybetmek istemiyorum. Beni bitiriyorsun be Vera'm."
Ne diyeceğim ki şimdi ben buna, karşımda durmuş o çok nadir olan gülümsemesiyle gelde erime bu adama. Karan'ı Gülümsemesini görmek beni çok mutlu ediyordu. Yüzüne gülüşüne dalmıştım Karan'ın bana seslenmesiyle kendime geldim.
"Nereye daldın güzelim etkimden çıkamadın mı?" Dedi sapıkça gülümseyerek.
"Yoo.. yani şey evet off ne diyorum ben ya."
Ben ne diyeceğimi şaşırınca Karan kahkahayı bastı.
"Tamam.. tamam daha fazla utandırmayayım seni. Sen dersini çalış güzelim."
Dedi ve beni öpüp çıktı. Karan'a rezil olmuştum bildiğiniz. Bu adam bana yanaştıkça ayarlarım bozuluyordu resmen.
Yüzümü yıkayıp üzerimi değiştirdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Babamın Borcu (düzenleniyor)
Teen Fiction"Oo küçük hanım," dedi dudaklarında alaycı bir gülümsemeyle, "iki gündür sizin peşinizdeyiz." "Kim olduğunuzu ve ne istediğinizi bilmiyorum ama derhal anlatın!" diye çıkıştım. "Sakin ol küçük kız." "Kim olduğunuzu söyledim!" diye bağırdım bu kez, se...
