MOİRA

MOİRA S2B73

Sahura kadar okumalık bi bölüm bıraktım iyi okumalar
☆

Ali elini buluşturduğu suratına kapattı. Benim de ağzım o şeklini almıştı. "Daha açık olman lazım."

"Daha ne açık olacak! Bi benim abim değilsin onu da ol diyor işte!" Dedi Ali kızarak. Ciddi mı diye inceliyordu sanırım? Kafası hafif sağa yatıktı. Cidden böyle düşünürken ilk defa görüyordum onu.

Yakup derin bir kaç nefes aldı. Sanırım o sırada nefes almayı unutmuştu.

"Bir şey demeyecek misin?" Dedi Azra.

"Ben hiç kardeş aramadım ki?" Azra sanırım konuşmanın olumlu gitmeyeceğini anladı. Ben de anlamıştım çünkü. "Ben kim bana nasıl davrandıysa öyle davrandım. Bunu değiştirebilecek bir etken de şimdilik yok."

"Yanı?"

"Yanı Moira haklıydı. Beni incitmeye çalışan biri ile nasıl iletişim kurarım bilmiyorum. Genelde onlarla iletişim kuran kişi zaten sevgilin." Ruhe'ye baktım. Üzgün gibiydi ama haklı olduğunun da farkındaydı.

"Sözlerimi birbirine karıştırmam evet. Sebep olduğum şeyleri karşılarım. Seni bulurum o zaman." Ali de şaşırmıştı. Ona affedeceğini ne düşündürmüştü ki?

"Özür dilerim yine de."

"Özür kabul etmek huyum değil. Boşuna dileme. Özellikle hatasından ders almayan birinin özür dilemesi kabul edilir bir şey değil. Kendi adına çabala. Benim adıma  bir şey yapabileceğini sanmıyorum artık."

"İyi. O zaman." Ağlamadı ama içi çok dolmuştu anlayabiliyordum. Ama sanki bir fark vardı. "Gidelim biz." Beklemediğim bir şey oldu. Yakup surat asmadı giderken. Pek gülümsemiş de sayılmazdı ama kızgın bakmıyordu. Bir adım atmışken durdu. Daha "Sana bunca şey söylemişken onu bırakacağımı düşünme. Kendime odaklayacaksam da bu onunla olur yine." Yakup Ali'ye döndü. "Bana bunca şey söylemişken onu bırakmaman zaten onun hayrına olur." Korkunç bi his olsa gerek çünkü direkt Ali terk edilirse dayağı yiyeceği anlamına geliyor gibiydi.

"Senin kararın. Senin hayatın." Dedi Yakup Azra'ya. Ali gözlerini kıstı. "Gidiyoruz bak." Dedi Alı. "Git Ali."

"İkimiz de gidiyoruz."

"Tamam."

"Emin mısın bak?"

"İyi göremiyorsun taksi çağır." Etrafa baktı.

"Yo görüyorum."

"İyi siktir git o zaman."

"İyi..." dedi Ali de sessizce. Bana baktı sonra Yakup'a baktı.

"Gittik." Dedi sessizce. Evden çıktılar. Kapıyı örttüler. Bir kaç saniye olduğu yerde durdu Yakup. Kafasını iki yana sallayıp kapıyı açtığında Ali içeriye düşüyordu. "Hıhım." Dedi güler gibi. "Tek süper gücün kapı arasındakileri hissetmek olmasa gerek? Planın ne?" Dedi Ali. "Aç mısın?" İlaç alması gerektiğini düşünüyor olabilirdi. Birazdan ağrılarının çok derinleşeceğine emindim.

"Yanı Moira bi tavuk sote yapsa yerim. Cidden."

"Yenge diyecek misin?"