MOİRA

MOİRA S2B64

Bayram bölümü gibi oldu zamanlama, çok süre geçtiği için yeni bölüm yayınlamak istedim. İyi tatiller ;)

♡
"Ben seni seviyorum." Gözleri kocaman açılıp bana daha da şaşkınca bakınca anladım ki dili tutuldu. " Siz?" Dedi zorla.

"Evet."

"Beni?" Yine soruyor.

"Hıhı."

"Sevmek?" Aynen. Mağaraya gidiyoruz bu şekil. Alfabe kazıyacağız taşa.

"Bi otur biraz şaşkınlığını at. Saçmalayacak gibi duruyorsun." Dedim. "Siz beni sevemezsiniz!" Dedi sessizce bağırarak. "Neden?"

"Nasıl neden? Ne demek neden? Ne alaka siz ve ben!"

"Sen beni seviyorsun yani? İnkar etmedin?"

"Ben sevebilirim. Siz mükemmelisiniz çünkü!" Sen değilsin ama sevmek için mükemmel olmaya da gerek yok. Ben de mükemmel sayılmam zaten. Çünkü kimse değildir.

"Benim kalbim yok mu Ruhe ben niye sevemiyorum?"

"Ama olmaz ki yakışıkalmaz! Ben... siz... sizi herkes seviyor ben de dolayısıyla severim ama siz beni sevemezsiniz!" Ya sabır. "Moira'dan daha fazla saçamıyorsun Ruhe."

"Hem ne ara boşandınız!" Dedi kızarak. " Sana ne ya boşandık işte. Zaten düzmeceydi."

"İnanmıyorum ya!" Dedi elini masaya vurup. "Biz sizinle yaşadık o evde. O sarılmalar kucaklaşmalar öpüşmeler yalan olamaz!"

"Moira herkese karşı öyle. Benimle alakalı bir durum değil o."

"Banyoya girdiniz?" Dedi kızarak tekrar. "Evet de cam buzlu yani bir şey görmedim. Ben traş oldum sadece." Böyle bir olay onlar evdeyken de gerçekleşmişti. " Ama... aynı yatakta yatıyorsunuz?"

"Moira yanında insan olmayınca rahatsız oluyor. Sen olsan gelir seni de bulur yatar. Öyle diyor."

"Yediniz mi sizde bunu?"

"Napsaydım kızı dışarı atıp kapıyı mı kitleseydim?" Dedim. Suratını astı. "Şimdi ne olacak?" Dedi. "Ben hastanede yüzünüze nasıl bakacağım ya?"

"Az daha sizli bizli konuşursan başka bir hastaneye geçeceğim." Şaşırdı kaldı. "Hayır ya niye?" Canım yanmasa gülerdim. "Yani bana ne? Ama değmez. Ben... alışırım birazdan. Evdeyiz sonuçta."

"İyi olur." Dedim. " Tamam." Dedi.

"Kabul ettin de mi söylemiyorsun... etmiyor musun?"

"Neyi?"

"Beni sevdiğini?"

"Ben öyle bir şey demedim." Kafamı vursam... Ben aptallaşsam... Daha iyi iletişim kuramaz mıydık? "Demediğinin farkındayım. Ama kabul ediyor musun? Sonuçta aksini de söylemedin?" Yere döndü bakışları. " Ne utandırıyor ki seni?" Kimden utandığını anlayamamıştım. "Planlarım arasında sen yoktun." Dedi. Anlatabilsin diye bekledim. "Kariyerime odaklanacaktım." Devam edecekti ama parça parça konuşmak konusunda da inatçıydı. "Moira hanım ile gülümseyebildiğinizi gördüğümde demiştim böyle. Olmazdı çünkü."
Seslice verdi nefesini. "Olabilirse neden olmasın?" Ayağa kalktı. "Ayrıca aynı hastanede ne kadar uzak durabilirim bilmiyorum. Bir kaç gün daha hayatım değişmeseydi... Ben de hastaneyi değiştirmeyi planlıyordum." Bilmiyordum.