MOİRA

MOİRA S2B46

Kısa bir bölümdü okuyup beğenirseniz onure edersiniz. Teşekkürler.
▪︎
20 dakika sonra Yakup odaya girdi. "Kapattın mı yemeği?" Dedim cenin pozisyonunda yatakta yuvarlanırken. "Kapattım. Bu da senin bir iki yudum al içebilirsen." Dedi bardağı komodine koyup. Yanıma oturdu.

"İçemeyeceğim... kusarım!" Dedim ağlar gibi. Sanki şimdi içim dışına çıkıverevekti.

"İyi. Çek elini." Elim karnımın üzerindeydi. Ama benim ellerimde buz gibiydi. Ne olduğunu anlamak için elini karnıma koyunca yüzümü buruşturdum. "Acıyor mu?" Dedi. Ama sormasına gerek yoktu bence. "Anlaşılmıyor mu?" Dedim sorar gibi. Elini masaj yapar gibi gezdirdi biraz karnımda. Nefes alabildiğimi hissettim. Yanı acıyla kendime çektiğim dizlerim daha düz durabiliyorlardı. Elini çekti. Sıcak peşlerden yapıştırıyordu ağrıyan bölgeye. Ona döndüm. "Yapsana."

"Sen yap." Dedi fikri sevmemiş gibi. "Ellerim buz gibi baksana! Ah!" karnımı tuttum giren krampla. "Hakikaten soğuksun. Üşütmüşsün bir de. Bu havada böyle giyinirsen olacak olan belli aslında."

"Ya ben üşütmem ki!"

"Soğuk soğuk terliyorsun Moira. Birazdan titremeye de başlarsın."

"Yaaa!" Dedim sızlanarak. "O zaman bari masaja devam et. Lütfen uyursam geçer. Ama bu ağrıyla uyuyamam."

"Evde ağrı kesici olmaması çok saçma." Dedi sıkkın bir tavırla. "Altı üstü bir masaj. Vallaha bende sonra sana yapayım!"

"İstemiyorum ben masaj falan. Düz uzan biraz." Dedi o da yaklaşarak. Kafasını yastığa elini de karnıma koymuş sakin sakin yapıyordu masajı. Bende biraz daha iyi olmuş gibiydim.

...

"Diyorum ya muayeneye gerek yok diye." Dedim oflayarak. "Yürü dedim. Tüm gece inledin." Dedi kızmış gibi. "Üşütmüşsün dedin ya Yakup. Bir şey olmaz şimdi acile iner yazdırırım bir şeyler. Senin uzmanlık alanın değil ki bende her ne varsa..." Dediğim an döndü bana. " Senin mi uzmanlık alanın?!" Dedi kızarak. Asistanının yanına gelmiştik. "Yok yani canım ama... Ne bileyim. Almayayım vaktini."

"Önemi yok. Geç muayene odasına." İyi aman ya. Ben gelirken bir kaç ilaç adı söylediğini duydum asistanına.

...

"Emsal bana bir hasta girişi yap. Bi Ansaid bir de Sudafed yaz. Boşta olan bir stajyerimi de gönder alsın." İçeriye girecekken bir sesle durdum. "Yazamaz." Gece'ydi. "Anlamadım."

"Bu isimlerde ilaçlar Türkiye'de kullanılmıyor. Birisi Mazejik diğeri İbucold Emsal. Devam et." Dedi. Gözlerim gözlerine kitlendi. Kırmızılardı. "İyi misin sen?" Dedim.

"Değilim. Bi gelsene odama." Beklemeden arkasını döndü gitti. Emsal de arkasından bakıyordu. "Bir sorun mu var?" dedi sessizce. Ona döndüm. "Şu Ruhi'yi bul bana bugün. Yoksa sorun olacak." Dedim. Gece'ye olan dalgınlığını atıp konuştu hemen. "Tabi efendim." Gece'nin odasına doğru ilerledim. "Sadece Gece mi var?" Dedim asistanına. "Evet efendim. Ben geleceğinizi söyleyeyim. "

"Kendisi çağırdı." Dedim içeriye girerken. Takımının ceketini çıkarmış elinde telefonu masasına yaslanmış vaziyette beni bekliyordu. "Ne oldu?" Dedim anlayamayarak. "Haberler sende gibi." Ne haberi?