YOL ŞEYTANI

BÖLÜM 7

"Sana anlatacaklarım kendi yaşadığın acılarını çağrıştırmayacaksa, devam edeyim. "

Bir an sustum ve gözlerim daldı. Hazır değilim diyemezdim. Bunu artık kırmam lazımdı. Üstünden uzun bir süre geçmişti. Bir sürü insanın aksine ben kendimi suçlamak konusunda acımasızdım. Onların kaçtıkları hatalar benim her gün aynada ve yatmadan önce yüzleştiğim kabuslarımdı. Kız arkadaşım öldüğünde yıkılmıştım. İçimde büyümesini engelleyemediğim dipsiz bir boşluk vardı. Hayata karşı anlam kaybımın önüne geçemiyordum. Gördüğüm sanrılar ve hayaller o kaybın yarattığı boşluktan bana bağıran özlemin bir yansımasıydı. İntihar etmeden önceki gece ondan ayrılmıştım. Kendisine zarar vereceğini söylemişti. Ama bunu yapabileceğine inanmamıştım. Sevginin gücü sizi en kutsal gördüğünüz bir manzaraya ulaştırabilir. En karanlıkta kaldığınız, yollarınızı kaybetmiş olduğunuz çorak arazilerde yön bulabilirsiniz. Her aşk deliliğin eşiğidir. Duyguların aşırılığını sevgi melodisini duyan kalpler düşlerin ortasında birlikte dans edebilir. Ama terazinin dengesi ayarlanmazsa ya da sonuna kadar yürümeye hazır değilseniz, karşı tarafa bir lanet bırakmış olursunuz. Boş bıraktığınız kısım o kişinin canını alır.

Gözlerimi kırptım. İlacımın saatinin geldiğini fark ettim. Cebimden çıkardım. Bir tane kalmıştı. Onu içtim ve hazırım dedim. Anlatmaya devam et. Düşüncelerimden ne gelirse gelsin bununla yüzleşmem gerek.

"Tamam dostum. Seni bununla yüzleştirmek için cesaret kazandırmaya çalışmak ve teşvik iyiliğin için. Bazı duygular sende artık normalleşmeli. Tepkilerin normale dönmeli. Kademe kademe aşacağız. Bana bahsettiğin tavsiyeyi o zamanlar önemsememiştim. Ya da görmek istemediğim bir gerçekti. Kasten kör gibi davrandım. Sevgi denilen şey öyle bir güç ki duygularını beslediğin insanda bariz bir yanlış bile görsen onu fark edemeyeceğin kadar gözünü kapalı tutuyor. Bazıları da sevginin tek dayanak olduğunu düşünüyor. Diğer özelliklerini hiçe sayıyorlar. Aslında sevgi mutlu bir hayata başlayacağın serüvenin en önemli temeli sadece. Doğru insan dedikleri tasvir, sende ki doğru olmayan ve zayıf yönlerini tamamlayan bir kişilik. Ne kadar kusur örter,doğru bildiklerinizde barışır ve düşüncelerini buna sevk edersen o kadar ilham dolu hazlar keşfetmeye başlarsın. İşte Aslı bu noktada kaybediyordu. Eksik bildiği bir temeldi. Sevgisinden yana asla şüphe yoktu. Ondan başka zaman ayırdığım herşeye, ilgi alanlarıma tepki gösteriyordu. Vaktimin çoğunu onunla geçirmeme rağmen.
Yani işin özüne gelecek olursam bu söylediklerim iki taraf içinde geçerli. Herkesin kendi özgür alanında bir meşgalesi olması gerek. Birini yaşantına kabul ettiğin zaman sahip olmak için değil, özgürlük alanlarınızla ortak bir yolda yürümek için kabul edersin. Değiştirmeye çalışmadan ilk gün beslediğin his gibi. Birbirini taşımak budur. Sevgi, yeri geldiğinde dost, baba, çocuk olabildiğinde anlam kazanır. Kader okyanus gibi umulmadık büyük dalgalarla doludur. Aniden çıkar. Senin hayatında olan insanla, kurduğun gemide güven, sadakat, dürüstlük ve saygı olmak zorundadır. Sevgi rüzgardır. Ama geminin omurgasının dalgalara karşı gelmesini sağlayan bu sevginin haricinde saydıklarımdır. Yani anlayacağın gemi battı dostum. Ama ne gariptir ki cennetin ve cehennemin tasviri tanıdığım aynı ruhta gömülü ve farklı kişiliklerinde vuku buldu."

Ellerini iki yana açtı ve sonra kapattı. Konuşması bittiğinde ilişkiye verdiği emeğin karşılığını alamamış ve altın madalyayı kaçırmış sporcunun üzgün yüz ifadesi duruyordu. Çektiği acılara katlanmış ama yeterli olmamış gibiydi. Sakin bir sesle konuşmaya başladım. Cümlelerime olabildiğince dikkat kesilmiştim. En düzgün şekilde kurmak için düşüncelerimde dolaştırıyordum.