Chapter 4: Unang hakbang

10.7K 232 3
                                    

           

Jen's POV

Napangiti ako nang makita ko na ang paparating na lalaki na siyang kanina ko pa hinihintay sa isang naturang restaurant.

Sa porma at kilos pa lang niya ay mahahalatang anak-mayaman na ito at may itsurang pwedeng magpa-akit sa mga kababaihan...but of course, except me.

"Hi Jen! Long time no see! It's nice to see you again." Nakangiting bungad niya."

"Nice to see you too again, Charles! Please take a seat." Saad ko.

After we take our orders ay kinausap na ako ni Charles.

"So, can I ask you now? Why did you call me all of the sudden?" Tanong niya.

"Why? Ayaw mo ba akong makita?" kunwaring pagtatampo ko. I even faked a sad face.

"No. It's not what I meant, dear. Of course I'm happy to see you. It's just that.. I'm just curious because you're not really entertaining me then all of the sudden, you called me for a dinner." Hindi makapaniwalng komento nito. Kumikislap ang mga mata niya sa galak.

Well, I don't really want to. Pasalamat ka at mapapakinabangan kita sa plano ko.

"Ohh... I'm sorry, I admit i'm really such a fool to ignore a wonderful man like you." I responded.

"What do you mean?" he asked. Wanting me to expound what I've said. Lihim akong napaigik nang ginanap niya ang kamay ko habang hindi maalis ang ngiti nito sa mga labi.

Are you slow? Kailangan pa ba talagang i-explain pa?!

"Well, if you still... like me.. I think I should give you a chance?" I said in a soft hesitant voice.

Ang maaliwalas na mukha ni Charles ay mas lalo pang nagliwanag dahil sa narinig. There was a gleam of hope in his eyes. Paniwalang paniwala sa mga panlilinlang ko sa kanya. Pinagsiklop niya ang mga kamay namin.

"Really? Of course I still want you! I still have the hots for you." He said in a determined voice. Sa sobrang saya niya ay lumapit pa ito sa akin para yakapin ako pero mabilis akong umiwas.

I smiled inwardly. What a foolish. I pulled away and looked at him with a dramatic plea.

"But before anything else, can you do me a favor? Please Charles... I really need your help, please?" I pleaded.

"Sure, anything for my princess. What is it?" he hastily said.

Ipinaliwanag ko ang problema ko sa kanya at sa pagbabanta di umano ni Mom sa'kin. Pagkatapos ay sinabi ko rin sakanya ang plano ko at kung ano ang gagawin nitong pabor.

A gasped elicited from him when he heard all of it. Alam kong nagdadalawang isip siya at parang bigla niyang gustong bawiin ang pagtulong sa'kin.

"What? But... I don't think I can do that, Jen. I'm sorry." He shooked his head and ashamed was wriiten on his face.

Goddamn it! Masasayang pa yata ang effort ko sa pang-uuto sa kanya!

I let out a deep sighed and faked a sad expression.

"Ugh... I knew it. Wala talagang makakatulong sa akin. Wala talaga akong kakampi." I hopelessly said as I forced a tears to escape in my eyes.

Napansin ko ang pagtatalo ng loob ni Charles nang makita niya akong umiiyak at tama nga ang hula kong hindi niya ako matitiis nang kapagkuwan ay sumagot ito.

"Please don't cry. Okay, I will help you. Just please stop crying." He said, trying to console me.

And that was all I was waiting for.

One Wicked Night | ✔️Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon