The Billionaire's Squatter Girl

CHAPTER 71:

SOMEONE'S POV:

Sandy squirmed in her sleep, nahihirapan kasi siyang huminga, parang may malaking kahoy na nakadagan sa kanya.

Her eyebrows furrowed in annoyance, her eyes still shut and she badly wanted to drift into sleep again but something's really heavy on her chest.

Giving up she open her eyes.

She sighed, kaya naman pala halos hindi na siya makahinga, naka-unan pa rin  pala sa dibdib niya ang ulo ni Donovan at nakatanday pa ang braso at hita nito sa buing katawan niya, ginawa ba naman siyang tandayan.

She smiled suddenly at the sight, kinikiliti na naman sa kilig ang bituka niya, she realized na kahit ambibigat ng mga nakadagan sa kanya sobrang sarap naman pa lang may katabi matulog, well, magkatabi naman sila ng pinsan niya at palagi rin siyang ginagawang tandayan nito pero iba lang kasi ang pakiramdam na makatabi ang taong nagpapatibok ng puso niya.

Napangiwi pa siya sa kakornihan niya.

Pinakinggan niya ang buong paligid, wala pang nag bubunganga kaya sure siyang hindi pa nagigising ang Tyahin niya.

She glanced at the little window at sa tantya niya mga 5:00 a.m pa ata.

Napagdesisyonan niyang bumangon na lang at maghanda na ng pagkain at gisingin ang Tyahin niya ng makapag-usap sila ng hindi pa gising si Donovan, baka kasi kung ano-ano na naman ang lumabas sa bunganga ng Tyahin niya sa harap ng amo, katulad pa naman niya yun, sobrang tabil ng dila.

Ilang minuto pa siyang nakipag-buno sa natutulog na Donovan para lang makawala sa mala-octupos nitong galamay.

Ng tuluyang makawala ay napatingin siya kay Donovan na naliligo na sa pawis, napabuntong hininga siya, kinakain na naman siya mg hiya, ultimo electric fan wala sila, parang sinasampal na naman siya ng kahirapan.

Wala sa sariling kumuha siya ng bimpo at inilagay iyon sa likod ng natutulog pa rin na Donovan, para hindi ito matuyuan ng pawis.

With one last look at Donovan's face, Sandy promised to herself that even though she can't give him expensive things, na kahit mahirap lang may maiibigay pa rin siya, she would gladly gave her life in exchange for his safety and peace, it may sound over dramatic but that's just what Sandy feels. For the first time in her 28 years of existence this is the first time she fell in love and would experience to be loved, she will give it all, she will give everything to Donovan kahit wala ng matira sa kanya.

Love is sacrifice, it is not selfish and it is unconditional.

With a kiss on the forehead, Sandy let Donovan rest a little longer.

Napailing siya ng marating niya ang maliit nilang sala at makita ang itsura ng pinsan niyang natutulog sa sopa nila. Nakabukaka at nakanganga pa ito, ang kumot nito'y nasa sahig na pati na rin ang unan nito.

Wala siyang ibang nagawa kundi ang pulutin iyon, she lifted her cousin's head and slip the pillow under it, she then grab the blanket and put it over him.

Pagkatapos niyang ayusin ang pagkakahiga ng pinsan ay, nagpunta na muna siya sa kusina at magluluto bago gisingin ang Tyang.

Ilang minuto lang at nakahanda na ang hapag, oras na para makipag-sapalaran sa Tyahin niyang kung magsalita parang nakalulon ng microphone.

Without a single sound she made her towards her Tyahin's little bedroom, nakapag-pagawa na kasi sila ng isa pang kwarto mula sa sweldo niya, yun lang ata ang nabago sa bahay nila dahil halos lahat ng sweldo niya napupunta sa tuition ni Edmond, kahit pa malaki laki ang sweldo iya kinukulang pa rin sila at kahit na may maliit silang tindahan naghihi-kahus pa rin ang bguhay nila, sa mahal ba naman ng bilihin talagang mahihirapan silang mag budget.