Maybe Not Now, But Someday by: nikayzxs (COMPLETED)

Chapter 37: Peace be with him

MARY CLAIRE POV'S

Naalimpungatan ako dahil sa mahinang katok, tatayo sana ako para buksan ng marinig ko kung sino. Bakit andito si Jheru? Kaya nama bumalik ako sa kama at dumapa patalikod. Hindi ko siya pinagbuksan ng pinto. Ilang segyndo ang lumipas narinig ko naglakad siya palayi sa pinto.

Napansin kong gumagalaw ang pintot at parang sinusubukang buksan ito kaya naman pumikit ako ulit, saktong nabuksan na ito at pumasok.
"Mary claire, gising ka na?" At umupo siya sa kilid ng kama pero ako patay malisya lang.

Inalog niya ako ng mahina at tinawag ulit pangalan ko "Mary Claire?" Pero hindi ako gumalaw. "Hmmm, inaantok pa ako eh!" Pagpapanggap ko. "Alam kong gising ka, pwede ba tayong mag-usap?" Sabay buntong hininga.

"Hindi ba pwede mamaya na lang, ang masakit ang ulo ko at inaantok pa ako." pagdadahilan ko habang nakadapa pa ako sa kama ko. "Gusto ko ngayon na, para maayos na itong tampo mo sa akin ayaw kong ipaabot ito hanggang bukas." Nahihirapan niyang sabi.

Ito yung gusto ko sa kanuya, kasi kilalang-kilala niya ako. "Hindi ba makakapaghintay yang sasabihin mo sa akin? gaano ba ka importante yan at dapat ngayon na". Kunwari galit ako. "Hindi na makakapaghintay ito. Ayaw ko kasing nagtatampo yung moo ko, kaya bumangon kana dyan sa kama mo." pangungulit nya, ayan na naman siya sa lambing niya ee.

"Ayaw ko!" pagmamatigas ko bahala siya! matira matibay. "Bangon na kasi." pagpupumilit niya sa akin.
"Ayaw ko nga eh!" pagmamatigas ko din, akala niya siya lang marunong magpumilit.

"Sige na, ang kulit naman eh!" naiinis na niyang sabi. "Di ba sabi ko ayaw ko, kaya pag sinabi kong ayaw ko, ayaw ko!" galit ko ng sabi.
"Ayaw mo ah, sige kung di ka madaan sa santong dasalan, dadaanin kita sa santong paspasan." at binuhat nya ako. Nagulat ako sa ginawa niya sa akin.

"Hoy! ano ba! ibaba mo nga ako pwede? isa, dalawa." panenermon ko sa kanya. "Ayaw ko nga rin, ayaw mo kong kausapin eh" sagot rin niya.
"Oo na, oo na! basta ibaba mo lang ako". Suko na ako, mukhang wala akong balak ibaba eh.

Nang mailapag niya ako, humiga na siya sa kama ko. Aba! feel at home siya eh noh? daganan ko nga to. At nagsimula na siyang nagtanong. ISANG TANONG, ISANG SAGOT kumbaga!

"Bakit ka nawala bigla sa classroom ng walang paalam?" umpisa pa lang napaka-init ng tanong niya sa akin, ano to? HOT SEAT? "Kasi sumama pakiramdam ko." simple kong sagot, akala nya mapapaamin nya ako ah?

"Eh, bakit namamaga yang mata sa kakaiyak mo anong dahilan ako ba?" ayan na naman ang tanong nya. Okay lang sana kong 1+1 mas madali.

"Kasi nga, masama talaga pakiramdam ko at masakit ang ulo ko kaya ako umiiyak." masakit naman talaga eh. Biglang sumakit. "Bakit hindi mo hinintay yung isa ko pang regalo sayo?" Cool niyang pagtatanong.

"Kasi di ba kasama mo si Elizabeth nagyayakapan pa nga kayo eh, ang sarap nyo ngang panoorin eh! kung di lang masakit sa mata." inis kong paliwanag. Wait! Anong pinagsasabi ko? Oh my gulay! Bwesit na bibig na to palagi ako napapahamak dahil sa kadaldalan ko. Bigla siyang bunangon sa kama at tumawa ng malakas. Bago ko pa mabawi yung sinabi ko.

"Hahahahaha! yun pala ang rason kung bakit ka umiyak at namamaga ang mga mata mo kasi sa maling akala na naman." Nakangisi pa ang gago. "Bakit totoo naman ah, kitang-kita pa nga ng dalawa kong mga mata." paliwanag ko naman sa kaniya, total buking naman ako ee.

"Listen to me, okay? Binigyan niya ako ng regalo para daw peace offering, nag-sorry siya sa akin at sayo sa kung ano daw ang nagawa niyang mali. I hugged her because she is in pain so that I comfort her." mahabang paliwanag nya. "Ahhhh!" yun naman pala, kasi naman ako laging maling akala. Nag sorry lang pala yung tao eh, pinag-isipan ko pa siya ng masama at higit sa lahat pahiya pa ako dun.

"Ganon nga, kaya kahit wala akong kasalanan, sorry na moo ah? kasi nasaktan din kita". Shemaaaaay. Kinikilig ako hahaha. "Okay lang din' sorry rin Jheru, dapat tinanong muna kita bago ako umasta ng ganito". sabi ko, ganon lang ginagawa namin, pinag-uusapan lang namin at pinapakinggan ang isa't isa, okay na kami.