22.03.1996
_____________
Bugün çocuklar beni kovaladı. Koşarken düşüp bacağımı kırdım. Canım çok yandı. Daha önce hiç bir yerimi kırmak zorunda kalmamıştım. Ama o çocuklar delirmiş gibi beni kovalarken ne yapmam gerektiğini bilmiyordu. Yolu bile bilmiyordum sadece onlardan kurtulmak için kaçtım. Ve bunun sonucunda düşüp bacağımı fena bir şekilde kırdım. Onlarda bunu görünce korkup peşimi bıraktılar. Ama eve döndüğümde ne bacağım kırıktı ne de bir daha o çocukları gördüm. Çevre sitelere bile baktım. Ama hiçbirini bir daha görmedim. Kırık olan bacağımda bırak ağrıyı tek bir iz bile yok. Sanki hiç kırılmamış gibi. Orada yaşanan orada kalıyor sanırım.
Benim adım Farah Akıner
YOU ARE READING
ÇOKLU OLASILIK
Teen FictionDiğer insanlar tarafından hissedilmeyen artçı depremlerin açtığı kapılardan geçen insanlar. Ve birbirlerinde habersizlerdir yaşadıkları boyutlarda. Çünkü herkes düşünüyor ki dünya bir tane. Halbuki onunki bir çok tane. ∞ Nereye gittiğini bilmeyen...
