Dear Author: Loving You In Secret (GxG)

Seen twenty three

Misha Keziah

Alam ko naman na darating kami sa point na 'to. Na I have to explain to her what happened. She has the right to know. But thinking back, there's a big part of me na nagsisisi. I still blame myself. Kung hindi lang ako nagdalawang isip no'n siguro buhay pa si Kay, buhay pa ang bestfriend ko.

"Because I was too late. I didn't save my bestfriend." Tanging nasabi ko na lang.

"Can you tell what really happened? From the beginning?" Napangiti naman ako dahil halata sa kaniya na nagi-ingat siya sa binibitawan niyang tanong.

"Wala naman. May inasikaso lang ako nung araw na 'yon." I lied.

I changed my mind. I don't want pity kaya mas mabuti pa na hindi na lang niya malaman ang totoo. Okay na limit lang ang alam niya.

"Inasiko?" Nakakunot ang noo niyang tanong. "And disappeared without a trace? Mas importante pa ba 'yan kay K?"

Is it? I don't know. Ang alam ko lang tinakasan ko lang ang reality. Hindi ko kinaya ang mga problema no'n. I got scared na baka ma-question ko na lang mga nangyayari sa'kin or worse, gawin ko ang mga naiisip ko. And for sure they wouldn't like it.

"Of course not. Nasaktan lang ako sa nangyari, Bella. Hindi ko kaya makita ang bestfriend ko ng walang buhay."

The truth is nando'n ako sa libing ng bestfriend ko, nakatanaw sa malayo. Of course, I wouldn't let that pass. Kay is so important to me to the point na kaya ko ibigay ang buhay ko, pero nung mga oras na 'yon umiral ang takot ko. Lumaban pa rin ako para mabuhay.

"I'm sorry." Her expression showed evidence of guilt as she spoke.

"It's okay, Bella. I just saved myself back then." Tumayo na ako para i-dismissed na ang subject. "Tara na late na. May pasok ka pa bukas 'di ba?" She nodded. "Continue na lang natin next time."

Without asking anything, she simply got up and smiled as if the situation wasn't at all strange. Naglakad kami ng tahimik papunta sa sasakyan niya. Ako lang ba nakakaramdam ng awkwardness? Dapat ba sinabi ko na lang sa kaniya?

"Hey Misha. Masiyado kang nag-i-isip diyan. Nilagpasan mo na yung car ko." Natatawa niyang sabi sabay turo sa car niya na nalagpasan ko na nga. "It's okay. Don't think too much, hmm?"

"Sorry." Nahihiya kong saad.

"It's okay. I'll go ahead na. Ingat ka."

My body stiffened as I felt her soft lips on my right cheek. Naka-ilan beses pa akong pumikit para lang alamin kung nananaginip lang ba ako. Natauhan na lang ako nang nakaalis na ang sasakyan niya. Napapailing na lang ako habang pinipigilan mapangiti.

Hay Misha malala ka na.

My rented apartment isn't far from the restaurant where I work. That's why I use a bicycle. I don't mind though. I'm a nature lover. Kaya isa na rin sa hobby ko ang pag biskleta. A calm setting is my preference over a packed one pag namamasyal ako.

Pagdating ko sa apartment I went straight to the bathroom to take a shower. Nang matapos ako pabagsak akong humiga sa kama na parang pagod na pagod. ​I closed my eyes and put my arm over them at nagpalamon sa antok.

"Kez, please I wanna live." She breaks down and clings to my shirt.  "Please do something. I'm begging you."

"K-kay." Hindi ko mapigilan ang maluha ng makita ko ang kagustuhan niyang mabuhay.

"Kez why I have a heart like this?" Wala akong magawa kung hindi yakapin siya. Gusto ko may gawin but how? Saan ako magsisimula ulit? "Why can I have a healthy heart like yours?"