Son Sardunya

Özel Bölüm

Wattpad'e girdim ve duvarımı biraz okudum. Çoook uzun zamandır hiç yazmıyorum. Ama buradan da hikayeyi kaldırmadım ya da taslağa atmadım çünkü seven kişilere haksızlık yapmak istemiyorum. Daha önce taslağımda kalan bir özel bölüm vardı. Kitabın bir kısmını Özgür'ün bakış açısından yazmak ve onu daha iyi anlamak ve daha fazla yükselmek istemiştim🫠 Ve Son Sardunya'yı bekleyenler için bir kısmını düzenleyip paylaşmak istedim. En azından tat olsun, neşelenelim. Sonrasında devam edersem kalan bir kısmı daha düzenleyip paylaşmak istiyorum.

(Ve merak edenler için... hayatım daha yoğun ve yazmak yerine okumaya yöneldiğim için burayı resmen bıraktım. Ama geç olsa bile bitirmek istiyorum. Sağlıkla kalın🤍🤍)

ÖZGÜR

Gülümsedi.

Bana hiç gülümsemez.

Ama şimdi gülümsüyor.

Kalbim hiç böyle atmadı. Onun tarafından kendimi hiç böyle görülür hissetmedim.

Sonra şampanyasından bir yudum daha aldı ve gülümsemesi genişledi.

Gözlerim kısılırken elindeki kadehe baktım. Gece yoğun ve insanlar benimle konuşmaya çalışırken kadehlerini saymayı kaçırdım. Sarhoş. Bana gülümsemesinin tek sebebi bu.

Yüzüm sertleşiyor ve bu, elimde olan bir şey değil. Damarlarım gerildi. Ağzımdaki asit, hayal kırıklığıymış gibi hissettiriyor ama ben hayal kırıklığı duymam. En azından biri bana gülümsemediği için.

Ama o, biri değil.

En sonunda bana bakmayı kesti ve bu bile hayal kırıklığı duymama sebep oldu. Duygularımı sikeyim.

Telefonuna bakıyor. Bu gece çok mutsuz ve bunun farkındayım. Gülümsemesi de silindi. Yeni bir hayal kırıklığı daha.

***

Yerimden kıpırdayamıyorum.

Aslında şirketin kuruluş yıldönümü için düzenlediğimiz kutlamalarda bu kadar uzun süre kalmam. Gecenin sonuna kadar, asla. Ama şu an beni burada tutan bir şey var. Biri.

Onun olduğu hiçbir yerden hemen gitmek istemiyorum ama şu an kalma sebebim farklı. Çok fazla içiyor ve kendini engellemiyor.

Sinirliyim. Yalnızken bu kadar pervasız davranması beni öfkelendirdi. Eğer başına bir şey gelirse telefonunu açıp yardım bile isteyemeyecek kadar sarhoş. Bu ihtimali düşünmek beni daha fazla öfkelendiriyor.

Bir kişi daha bana selam verip mekandan ayrıldı ve başımı sallayıp onu izlemeye geri dönebildim.

Yerinden kalkıp yanıma doğru yaklaşıyor.

Ellerimle ne yapacağımı bilmediğim için dizimin üstünde yumruk haline getiriyorum.

Sol çaprazımda kalan sandalyeyi çekip sendeleyerek otururken artık onu daha dikkatli izleyebileceğim için mutluyum. Bana yakın olması iyi bir şey. En büyük tutkum şu an için bu.

Son kalan birkaç kişinin de defolup gitmesi gerek çünkü onu evine götüreceğim. Keşke hayatındaki yerim daha farklı olsaydı ve bu yaptığı saçmalık için onunla özel bir konuşma yapabilseydim.