27. Bölüm

10.9K 783 142
                                    

Gecikme için üzgünüm, keyifli okumalar!✨

Gecikme için üzgünüm, keyifli okumalar!✨

¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.

YİRMİ YEDİNCİ BÖLÜM

Bölüm Şarkısı:

Everything I Wanted, Billie Eilish

Arabasına yaslanmış ve kollarını bağlamış, bana yan bir şekilde bakarken hissettiğim şey karşısında nefesimi tuttum. Ama zaten onun varlığını hissetmek bile başlı başına nefes almakta zorlanmama sebep oluyordu. Bu kötü bir duygu olduğu için değil, büyüleyici bir yoğunluğa sahip olduğu içindi.

Kıpırdamadığında arabamın kapısını kapatıp ona doğru yürümeye başladım. Ve vücudumun tepkilerine engel olamadım. Onu görünce ölecekmiş gibi hissetmem belki de kötü bir şeydi.

"Dönmüşsün."

Tam önünde durana kadar gözleriyle beni takip etti ve durduğumda kollarını çözdü. Bana sarılmak için hareketlenmedi. Ben de öyle... Ama zaten neden sarılsındı ki?

"Evet." Sesindeki soğukluk karşısında bir an afalladım. Çünkü şu an kapımın önündeydi.

Başımı salladım. Neden böyle olmuştu bilmiyordum ama bir duvara çarpmış gibi hissetmeme sebep oldu. Sanki benimle hiç konuşmamış, beni hiç aramamış ya da biz onunla hiçbir şey paylaşmamışız gibi-...

"Ne zamandır bekliyorsun?"

Saatine bakıp "Çok olmadı," dedi yine tüm mesafesiyle.

"Keşke arasaydın... Yani... En azından burada olurdum ya da evde olmadığımı söylerdim." Sonra yanlış anlamasından korktum. "Yani sadece beklememiş olman için-..."

"Sorun değil." Kaşlarını hafifçe çatıp benim dışımda bir şeylere bakmakla ilgilendi. "Güvenlik, evde olmadığını söyledi ama biraz beklemek istedim... Neredeydin?"

Sorusu fazlasıyla rahatsız olmuş gibi geliyordu. Bu yüzden benim de kaşlarım çatıldı.

Dondurmamın eriyip bitiyor olması yeterince sinir bozucu değilmiş gibi bir de Özgür'ün bu mesafesinin beni dumur etmesiyle mücadele etmeye çalışıyordum. Yani tamamen içsel olarak.

Dudaklarımı yalayıp bir kez yutkundum. Onu ilk gördüğümdeki hissettiğim heyecan tamamen kötü bir duyguyla yer değiştirdi.

"Spordaydım." Eve gelmeden önce giydiğim mini, kot renk elbisem ve elimdeki dondurmam yüzünden elbette bunu anlayamazdı ama sanırım bir önemi de yoktu. "Neden geldin?" Gerçekten merak ediyordum ve sorarken olabildiğince kibar olduğumu umdum.

Son SardunyaDonde viven las historias. Descúbrelo ahora