"Sahte sevgililik için YAPILMAMASI gerekenler listesi!
1. Öpüşmek yasak!
2. Boyundan öpmek de kesinlikle yasak!"
Bir sebep yüzünden 6 yıl önce ayrılmak zorunda kaldığı ama içinde yaşattığı ve bir gün kavuşacaklarına tutunduğu lise aşkıyla, gittiği b...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ON SEKİZİNCİ BÖLÜM
Bölüm Şarkısı:
Ne Zamandır Sendeyim, Madrigal
Kalbim yerinden çıkacak gibi oldu.
Yüzümü hemen toparlamaya çalışıp çenemi kapadım ve gülümsedim. "Merhaba."
Cevap vermeden gözlerini kısarak öylece bana bakmaya devam ettiğinde gülümsemem biraz soldu. Açık kahve gözlerindeki şüphe, yavaşça yumuşadığı için korkum azalmaya başlamıştı ama konuşmadığında yanlış bir şey yapmış gibi hissettim. Annesinin konuşup konuşamadığını sormamıştım. Bunun hakkında hiçbir fikrim yoktu. Lanet olsun ki adını bile öğrenmemiştim.
Tekrar denedim. Bu kez biraz daha fazla gülümsemiştim. "Ben... Gaye."
Kaşlarını hareket ettirip alnına doğru kaldırdığında bakışları da yüzümden yanıma koyduğum lalelere kaymıştı. Gülümsediğinde içim biraz da olsa rahatladı. Hatta hım tarzında bir ses çıkardığında daha iyi hissettim.
"Ben... Özgür'ün kız arkadaşıyım... Sevgilisi yani." Süper gidiyordum. "Sizinle tanışmak için geldim."
Uzun ve kıvrımlı kirpiklerini kırpıştırıp sevecek bir hâle büründü. "Sakinleş, Gaye. O kadar da önemli biri sayılmam. Heyecanlanmana gerek yok."
Şaşkınlıktan nefesimi tutmam gerekti. Hemen anlamıştı ve konuşup konuşamadığını bilmesem bile yine de şaşırmıştım. Ses tonu yüzünden... Onun sesini anlatacak olsam, huzur gibi derdim.
"Biraz gerildim sanırım," dedim ellerim kucağımda birleşmiş halde. Sahte de olsa ilk kez bir sevgilimin annesiyle tanışma deneyimi yaşıyordum.
Anlayışla başını sallayıp "Belki biraz konuşursak gerginliğin geçer. Ne dersin?" diye sordu.
İçimden, hiç beklemediğim bir duygu yükseldi. Özlem. Konuşması bana annemin sıcaklığını hatırlatıyordu.
"Öncelikle ismim, Lale. Tokalaşmak için elimi uzatırdım ama-" Gülümseyerek bedenini işaret etti. "Maalesef pek mümkün değil. O yüzden bunu yapmışım gibi düşün." Bunu söylerken ki rahatlığı, benim de rahatlamama sebep oldu. Hatta minik bir gülümsemeyle karşılık verdim.
"Tabi," Ellerimi bacaklarımın arasına sıkıştırdıktan sonra aniden aklıma çiçekler geldi ve hemen onları kucakladım. "Sizin için almıştık, vazo tarzı bir şeyiniz varsa yerleştirmemi ister misiniz?"
"Arkanda küçük bir dolap var. Onun içinden bulabilirsin. Lütfen yanımdaki komodine yerleştir."
Kendime bir uğraş bulduğum için sevinip ayağa kalktım ve dediği yere gittim. Dolabı açtığımda içinde gerçekten de birkaç tane vazo vardı. Uygun olduğunu düşündüğüm boydakini çıkarıp yanına yürüdüm.
