"Sahte sevgililik için YAPILMAMASI gerekenler listesi!
1. Öpüşmek yasak!
2. Boyundan öpmek de kesinlikle yasak!"
Bir sebep yüzünden 6 yıl önce ayrılmak zorunda kaldığı ama içinde yaşattığı ve bir gün kavuşacaklarına tutunduğu lise aşkıyla, gittiği b...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
YİRMİ ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Bölüm Şarkısı:
Under The Influence, Chris Brown
Kutlama, otelin teras katındaydı. Şirket kuruluşunun 50. yıl kutlamasından ziyade bir partiyi andırıyordu ve inanılmaz bir kalabalığa sahipti. Neredeyse insanın kaçmak istemesine sebep olacak kadar. Ama ben kaçmadım. Çünkü sıcak ve güven verici bir el tarafından, insanlardan ve ışıltılı bir görünüme sahip olan bu gösterişli organizasyondan uzak bir yere doğru çekiliyordum.
"Endişelisin."
Gözlerim hızla Özgür'ün yüzüne döndüğünde nereden anladığını sormak istedim ama bunun yerine "Biraz," dedim.
Tekrar bana dönmeden dosdoğru masaları inceliyordu ve en sonunda aradığını bulmuş olacak ki en köşedeki boş yere ilerledi. Tabi ben de onunla birlikte. Yanında yalnızca birkaç masa daha vardı ve asıl yoğunluğun bulunduğu yerden uzaktı.
"Bu oyun olmasaydı... yine de panikler miydin?"
Gerçekten merak ediyormuş gibi sormuştu. Ve buna elbette verebileceğim tek bir cevap vardı. O da hayır. Çünkü her ne kadar sevgili rolü oynasak da o benim patronumdu ve iş için böyle yerlere katılmamız gerektiği zamanlar oluyordu. Yani elbette patronuma panik olsam da panik oldum demezdim çünkü ben kusursuz bir çalışandım.
"Kesinlikle hayır."
Masaya geldiğimizde titrememi görmezden gelerek çantamı bıraktım ve bunu yaparken oldukça otokontrollü olmayı denedim. İşe yaramadı. Sonra da ona yaklaştım ama zaten o, çoktan elini belime doğru götürmüştü. Aramızdaki boy farkı ve kocaman olması yüzünden, yanımdaki varlığı bir koruma alanı gibi hissettirdi.
"Peki... şu anki endişeni çözebilmemiz için bir şey söyle. Birazdan birileriyle konuşmak zorunda kalacağız."
Bu söylediği hiç de rahatlatıcı değildi. "Buna gerek yok. İnsanlarla konuşmamız gerekene kadar geçer." En azından ben öyle umuyordum.
Bana hiç de inanmış gibi bakmadı. Ve yüzlerimiz arasında çok az mesafe olduğu düşünülürse o bakışı oldukça iyi gördüm.
"Peki... Panik atak geçirirsen."
İstemsizce sinirlendim. Neden ikna edici olamıyordum? Yalanlarım hep anlaşılıyordu! "Burada beni o kadar fazla tetikleyecek bir şey yok."
