OPERATION: PRETEND TO BE HIS GIRLFRIEND (COMPLETED)

Chapter 23

Chapter 23:

Narinig ko ang malakas na tawanan nila mama sa baba. Bumisita si Alex, kanina pa siya nandoon sa baba. Tumingin ako sa malayo, hindi ko akalain na aabot kami sa ganito. Akala ko kakalimutan niya na ako pero nagulat ako nang sumulpot siya kanina sa bahay. Ewan ko kung ano nakain ng mokong at biglang dumalaw rito.

Ayokong iwasan siya dahil malapit na ang alis niya. Pero mas ayokong hayaan sarili ko mapalapit sa kaniya lalo. Pero wala eh, hindi ko siya matiis.

"Babe." Hindi ko alam pero hindi ako lumingon.

Yumuko, naramdaman ko na umagos ang mga luha ko. Iyong tampo at sakit na naramdaman ko no'ng mga nakaraan araw, sumabog na.

"Kath." He smiled at me.

"Date tayo."

Hinaplos niya ang pisngi ko.

"Bawal tumanggi."

Nilibot ko ang mga mata ko at nandito kami malapit sa seashore.

"Kath, nagpaalam na ako kayla mama."

Hindi ako kumibo. Naramdaman ko ang pagsandal niya sa balikat ko.

"Ayoko sanang umalis pero hindi pwede. Matagal ng planado ang pag-alis namin. Pero hindi ko alam na matutuloy pala 'yon kaya hindi ko agad nasabi."

Hanggang kailan ba ako masasaktan? Hanggang kailan ako iiyak?

Bakit puro sakit na lang ang natatanggap ko?

"Babe, ipangako mo sa akin na magiging teacher ka. Alam kong gustong-gusto mong magturo sa mga bata."

Pinilit kong ngumiti at hinaplos ang mga pisngi niya. Ramdam ko na nasasaktan din siya.

"P-Pangako, ikaw rin. Pangako mo sa akin na magiging ganap na nurse ka." He hugged me tightly.

Puro tawanan ang nangyari sa buong maghapon namin. Naramdaman ko ulit iyong Alex na minahal ko. Nagawa kong ulit na ngumiti at sumaya sa sitwasyon namin pareho.

Isang araw... Dalawang araw... Tatlong araw... At ngayon ang ikaapat.

"Ayaw mo ba babe? Akin na lang ito." Iniripan ko siya. "Alex, gusto kong isipin mo na hindi tayo nagpapanggap o ano." Dahilan para masamid siya.

"H-Ha?"

Tumawa ako sa reaksyon niya.

"Tayo na." Niyakap niya ako.

Pero kahit anong gawin ko, alam kong pati siya. Hindi masaya ang nararamdaman. Nalulungkot kami pareho. Matagal kaming nakayakap sa isa't isa habang iniisip ang mabilis na pagtakbo ng araw.

"Alex, sana kapag pwede na. Bumalik ka rito sa Pilipinas." Matagal niya akong tinitigan.

"Susubukan ko." Hinalikan niya ang noo ko.

Halos ilang araw akong umaalis sa bahay namin. Wala rin naman akong pasok dahil tapos na ang school year. Kaya no'ng dumating ang ika-anim na araw ay talagang kumikirot na ang dibdib ko.

"Nurse pa rin ba ang gusto mo?" Ngumiti siya at tumango. Hinagis niya ang piso sa wishing well.

"Balak kong magdoctor din." Ngumiti ako at sobrang saya para sa kaniya.

Masaya ako na alam na alam niya talaga kung ano ang gusto niya sa buhay.

"Ikaw ba?" Ngumiti ako.