အခန္း ၈
ငခန့္ကို ဟိုတယ္ကေနအိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ ဖို႔အတြက္ သူနဲ႕ နိုးနိုးသြားေခၚတာျဖစ္ေလသည္။ ေမာင္မင္းႀကီးသားက မျပန္ခ်င္ေသးဘူးဆိုတာနဲ႕ သူတို႔ေတြျပနအလာခဲ့တာျဖစ္သည္။ ဓာတ္ေလွကားကာအတြက္ အတြင္းဘက္ခ်ိဳးေကြ႕သြားတဲ့ ေက်ာျပင္တစ္ခုေၾကာင့္
"နိုးနိုး ကားပါကင္မွာေစာင့္ေန ငါလိုက္လာခဲ့မယ္"
"နိုးနိုးကိုေျပာၿပီး ထိုလမ္းအေကြ႕ေနာက္ကို ေျပးလိုက္ခဲ့လိုက္သည္။ ေနာက္လမ္းအခ်ိဳးထဲထက္ေကြ႕သြားတာမို႔ ဆက္လိုက္ၾကည့္လိုက္မိပါသည္။ လမ္းအခ်ိဳးနားေရာက္ေတာ့ စကားသံၾကားတာနဲ႕ ေျခလွမ္းကို ရပ္လိုက္ၿပီးေခါင္းအသာေလးျပဴကာၾကည့္လိုက္ပါသည္။ဘဲႀကီးက ေကာင္မေလးခါးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဖက္ထားပုံအရေတာ့ ေတာ္႐ုံပတ္သတ္မႈ႕မ်ိဳးမျဖစ္နိုင္ေပ။
"ကိုကို ကိုကိုအစီ အစဥ္က ဘယ္ေလာက္ၾကာအုံးမွာလဲ"
"ခနေလးသီးခံပါကေလးရယ္ မၾကာခင္အေကာင္အထည္ေပၚေတာ့မွာပါ ကေလးသာ သူ႕ကို ေသခ်ာထိန္းထား ကေလးကိုသူယုံၾကည္ေနဖို႔လိုတယ္"
"ဒီလိုလူမျမင္သူမျမင္မေတြ႕ခ်င္ေတာ့ဘူးကြာ"
"ကဲပါ ကေလး အတြက္လက္ေဆာင္ရွိတယ္ အထဲေရာက္ရင္ျပမယ္"
ထိုစုံတြဲ အထဲ ဝင္သြားေတာ့ ကိုးလ္ လွည့္ျပန္ခဲ့ပါသည္။ကားေပၚေရာက္ေတာ့ နိုးနိုးက
"ဘယ္သြားတာတုန္း နင္က "
"အင္း အသိတစ္ေယာက္ေတြ႕လိုက္လို႔"
"ဘယ္သူလဲငါသိတဲ့လူလား"
"မဟုတ္ပါဘူး လူမွားတာပါ နဲနဲဆင္ေနလို႔ လိုက္ၾကည့္တာ"
"ငါ့မွာ ဘာမ်ားလဲလို႔"
"စက္ဘီးနဲ႕ နိုးနိုးအိမ္ကို အရင္နင္းလာတာမို႔ ျပန္ေတာ့လဲ စက္ဘီးယူၿပီး ျပန္ရမွာျဖစ္သည္။ မျပန္ခင္နိုးနိုးက အကၤ်ီ အသစ္ ခ်ဳပ္ထားတယ္ဆိုလို႔ ၿခံထဲ မွာ ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္ပါသည္။
"ေရာ့ "
"နိုးနိုး လွမ္းေပးတဲ့ အိတ္ကိုယူၿပီး ျပန္ဖို႔ လုပ္ေတာ့
YOU ARE READING
အမုန်းမှ စတည်သော
Romanceချစ်ရသူမိန်းကလေးကို အရမ်းမြတ်နိုးတန်ဖိုးထားတဲ့ တည်ကြည်မင်းမြတ်။ မိန်းကလေးတွေကို အမြဲဆော့ကစားတက်တဲ့ ဟန်ရွယ် ကိုးလ်။ သူတို့နှစ်ယောက်ဆုံတွေ့လာတဲ့အခါမှာတော့ ကိုးလ်ကို အထင်သေးပြီး ကြည့်မရတဲ့ မင်းမြတိကို ကိုးလ်က ဘယ်လိုတုန့်ပြန်မှာလဲ။တစ်နေ့ မမျှော်လင့်ထားတ...
