De Bron van Calamiteit

4. Elijah

Het nieuws dat er een tegengif voor narvi was gevonden, reisde snel rond door het land. Nu kon de grond eindelijk genezen worden en konden de onaangetaste landen hun angst loslaten voor deze vloek. Alleen was dit nog maar het begin, nu moest het geneesmiddel nog in bulk geproduceerd worden wat ook een uitdaging bleek te zijn.

'Chidis. Het geneesmiddel bevat chidis.' Sheila gooide haar kussen in de lucht. 'Weet je wel niet hoe giftig ze zijn? Ze zeggen dat als je er te veel aan ruikt, je hersenen zullen smelten en uit je neus zullen druipen.' Het beeld zond een rilling over mijn rug en ik hoopte dat dat overdreven was. De magijus ijsbeerde heen en weer, zich zorgend maken over Ymin die nu de taak had om chidis te gaan zoeken en plukken. 'Ik weet zeker dat ze expres Ymin de verantwoordelijkheid heeft gegeven, ze kijken op hem neer!'

Ik wilde Sheila tegenspreken, maar wat ze zei kon nog waar zijn ook. Mensen behandelden Ymin vaker alsof hij geen mening kon hebben puur omdat hij ze niet kon uitspreken in woorden. Het pijnigde me om het onrecht te zien, maar hij had me al meerdere malen verteld om het te negeren. Hij wilde altijd dat zijn vrienden hun energie niet zouden verspillen voor hem.

'En hoe kan een bloem zo dodelijk als de chidis überhaupt iets genezen?' Sheila draaide op haar hielen, gaf haar kussen een rechtse hoek om haar stoom af te blazen. Ze was boos en dan was het altijd goed om haar uit te laten razen. Ik haalde mijn schouders op terwijl ik draaide in haar hangstoel. Nu lag alles in de handen van de botania en de sagia om het tegengif te maken. Wij moesten paraat staan om het te distribueren zodra het gelukt was, maar niemand wist hoelang het nog zou duren. 'En hoe kunnen we de gouverneur Traverins nou geloven, iedereen weet dat hij niet deugd met zaken als het gaat om Indival. Als zijn vader niet vanaf de achtergrond aan de touwtjes trok was zijn land allang in opstand gegaan.'

Sheila eindigde haar uitbarsting door op haar bed te springen. Met haar gezicht in haar kussen liet ze een gedempte kreet horen. 'Gaat het weer een beetje?' vroeg ik haar dan, waarop ze antwoordde met een stilte. Ik wilde gewoon een potje inkt van haar lenen omdat de mijne allemaal op zijn, maar toen werd ik opgezogen in de tornado die Sheila soms kon zijn.

'Ik ben gewoon gefrustreerd,' mompelde ze dan vanuit haar kussen. 'Iedereen is zo hoopvol en blij, maar we zijn er nog lang niet. De productie van het medicijn is gevaarlijk maar niemand denkt aan de mensen die achter de schermen voor ze aan het zwoegen zijn. Ze willen alleen resultaten hebben.' Het onsamenhangend verhaal van Sheila had uiteindelijk een kern. Ze was bang dat Ymin gewond zou raken doordat iedereen aan het haasten was om het tegengif eruit te krijgen.

'Ymin is erg getalenteerd. Laten we in hem geloven, als iemand de chidis kan plukken, is hij het wel.' Sheila zuchtte, we wisten allebei dat hoeveel we in mensen geloofden, er was altijd een kans dat ze zouden sterven op hun missies.

Net als Nova.

'Hoog magijus Sheila?' Een klop op de deur doorbrak de stilte die gevuld was met herinneren. Sheila antwoordde laks met haar gezicht nog steeds in haar kussensloop. 'Er is een tweedegraads ramp ontstaan en alle beschikbare magija moeten naar de stallen.' Bij het horen van 'alle magija', kwam ik overeind.

Sheila sprong meteen uit bed, ze greep naar haar grimoire waar een veer van Nova's favoriete griffioen tussen de pagina's rustte. Ze gooide deur open voor de boodschapper, een jonge magijus in opleiding die stageliep. 'Wat voor ramp?' vroeg ze snel. Nog nooit waren alle magija opgeroepen voor een tweedegraads ramp.

'Een acute ramp in Indival bij het landhuis van gouverneur Traverins. De magija daar zeggen dat ze het landhuis niet kunnen binnenkomen zonder aangevallen te worden. Gouverneur Berniers zegt dat alle mankrachten gebruikt moeten worden.' De blik van de jongeman flikkerde naar mij toen ik achter Sheila kwam staan. Landhuis Traverins was de plek waar Ivira zich bevond.