De Bron van Calamiteit

2. Elijah

Magie was mijn vlees en bloed, mijn geest en bestaan.

Gefocust had ik mijn grimoire vast in mijn hand, hij lag open op een defensieve spreuk voor het geval we snel dekking moesten zoeken. Een gedroogde madelief functioneerde als een boekenlegger voor deze spreuk, mijn hele grimoire kon genavigeerd worden door de gedroogde bloemen die alle kanten uitstaken. We stonden met meerdere magija achter een tafel waar gouverneur Bernier zat tegenover de leider van de cyclopen. De grot was koud en zelden was ik zo blij geweest dat we een cape tot onze enkels om moesten tijdens werkuren. De cyclopenleider keek schichtig in het rond, maar wij stonden als een standbeeld aan de wand. We zouden alleen aanvallen als het ons was opgedragen. Blikken brandden vanaf de andere kant van de benauwde grot, waar een groep cyclopen met hun wapens stonden. Ook zij waren klaar voor een eventuele strijd, maar Bernier had ons al gezegd dat het allemaal goed zou komen.

'Wij willen onderzoek doen in uw territorium om de Narvi beter te begrijpen,' herhaalde de koning zijn punt voor de zoveelste keer. Een vertaler die ernaast stond begon met zweterige handen te gebaren naar de cycloop. Ondanks zijn nerveuze gedrag, leek hij het punt goed over te kunnen brengen. Hij was opgegroeid en opgevoed in het cyclopen territorium voor hij in de menselijke maatschappij terecht kwam.

Mijn blik ging terug naar de cycloop die niet al te blij leek, maar nu zijn frons er al een tijd zat, bedacht ik me dat dit waarschijnlijk gewoon zijn gezicht was. Hij mompelde iets wat ik niet kon verstaan, en de vertaler keerde zich naar de koning. 'Oraius wil weten wat jullie van zijn volk verwachten.'

De mondhoeken van de gouverneur gingen omhoog, hij was werkelijk een intelligente man, eentje die ik niet als mijn vijand wilde.

'Vertel hem dat ik het handelspad wil gebruiken met Indival zodat onze informatie-uitwisseling makkelijker kan verlopen.' De vertalende cycloop draaide zich terug naar Oraius, hij likte over zijn lippen en knipperde nerveus met zijn oog. Wat de gouverneur zei was technisch gezien correct, maar niet de reden waarom hij het pad wilde openen. De Narvi had bijna al het gebied in Indival vergiftigd, waardoor ze niks zelfs meer konden produceren. Ze moesten alles importeren en dat is een gouden kans in Berniers ogen. Ik kon alleen denken aan Ivira die in Indival zat bij gouverneur Traverins, hopelijk zou dit hun lasten verlichten.

Toen Oraius het verhaal hoorde, snoof hij nogal luid. Haast meteen gooide hij een antwoord eruit waardoor de vertaler opschrok. Zelfs mijn vingers verkrampten even als voorbereiding voor mijn magie.

'Hij zegt dat de cyclopen geen voordelen hieruit krijgen.'

Berniers schudde zijn hoofd. Zijn blonde haren glommen in het licht van de toortsen, zijn purperen mantel lag vies te worden op de ondergrond van de grot, maar hij zag er nog steeds machtig uit. Zo machtig dat zelfs andere leiders jaloers zouden zijn. 'Een connectie met ons lijkt me genoeg, zo zullen wij de cyclopen met open armen ontvangen als de Narvi jullie gebied bereikt heeft. We zullen jullie van de levensbehoeften voorzien totdat jullie terug zouden kunnen gaan.'

De leider raakte stil, keek naar onze gouverneur met een walging. De cyclopen hadden praktisch geen keus hier, want de Narvi zou spreiden en hun territorium contamineren. Het was geen vraag óf het zou gebeuren, maar wánneer. Zelfs als er nu nog een tegengif gevonden zou worden, zou het jaren duren tot we genoeg hadden om de verspreiding tegen te houden. Daarnaast zou de gouverneur het tegengif eerst alleen aan de gebieden waar mensen wonen toedienen, want zo'n persoon was hij nou eenmaal.

'Dat verklaart dan de besprekingen.' Mijn ogen verwijdden, ik had niet meer opgelet. De koning grijnsde breed genoeg om te weten dat hij zijn deal gekregen had. Beschaamd klapte ik mijn grimoire dicht en volgde ik de magija de grot uit. Als er echt een strijd was uitgebroken, was ik veel te laat met reageren. Geïrriteerd krabde ik achter mijn oor, ik moest werken aan mijn concentratie, dit kon niet zo doorgaan.