"Dudakların uyuşturucudan daha fazla bağımlılık yapıyor Lee Minho"
__________
Bazı insanlar bazı insanlara yara bandı olarak gönderilirdi bu dünyaya.
Ama biz ne birbirimize yara olabildik, ne de yaralarımızı saracak yara bandı. Biz birbirimizin hiç...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
: : :
"Geçerken uğradığını söylediğinde, yolunun üzerinde miydim gerçekten?" : : :
Hayatımın yollarını kendim çizmek için çabalardım bunca zaman, ya da öyle yaptığımı sanırdım. Her zaman kendi bildiğimi okuduğumu düşünürdüm.
Çünkü asi bir çocuktu Lee Felix...
Hah! Bu düşünce çok komik geliyordu şuanda. Hiç bir zaman asi ve şımarık bir çocuk olmamıştım, olamamıştım. Öyle olduğumu düşündüğüm zamanlarda bile aslında ailemin pençeleri altında yürüyor muşum. Bunu şimdi daha iyi anlıyordum.
Minho'nun bana söylediği gibi; ailemin bana çizdiği sınırlar içinde dolaşan, boynumda ki zincirin izin verdiği kadarıyla koştuğum mesafeyi özgürlük sanan bir evcil hayvandan başka bir şey değildim.
Korkaktım. Bana vaat edilen sınırlardan çıkınca olacaklardan korkuyordum. Bunu kabullenmek istemesem de etmek zorundaydım. Kendimin, sandığım kadar özgür olmadığımı ve hala daha özgürlüğüm için bir şeyler yapmadığımın farkına varmak gerekiyordu.
"Okulun bitmesine az kaldı, bundan sonra ne yapacaksın?" Diye soran Jisung'a çevirdim bakışlarımı.
Oturduğu yerde bacaklarını kendine doğru çekmiş, çenesini de dizlerine yaslayıp iyice küçülmüştü olduğu yerde. Bu haliyle gözüme masum bir çocuktan farksız görünüyordu. Sanki bu kirli dünyanın içinde sürüklenen o değilmiş gibi masum, zararsız bir çocuk...
"Bilmiyorum." Dedim dürüstlükle. Gerçekten de geleceğim hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Eskiden olsa babamın bana sunduğu geleceğin başına oturacağımı söylerdim lakin şimdi buna yapmayacağıma emindim.
Bana sunulan altın anahtarı almayacaktım. Zira o anahtar beni özgürlüğe değil, bir kafesin içine götürecekti.
"Sadece bizimkilerden kurtulmak istediğimi biliyorum. Onlarla herhangi bir bağım kalsın istemiyorum." Dedim düşüncelerimi en sade şekilde arkadaşıma yansıtarak.
"Buradan gitmeye ne dersin?" Dilinden düşünceli bir şekilde çıkan sözleri beni hayrete düşürmüştü. Kafasının içinde çözemediği bir şeylerle boğuştuğu belliydi ve buda sesine yansımıştı açıkça.
"Nasıl yani?" Diye sordum bende anlamadığımı belli ederek. Soruma cevap vermeden önce duruşunu düzeltip bedenini bana çevirdi.
"Buradan gitmek istiyorum." Dedi sıkıntılı bir şekilde nefes verirken. "Yeni bir hayata başlamak istiyorum." Dediğinde bende yönümü tamamen ona döndüm.
"O nereden çıktı?" Diye yeni bir soru daha sordum. Birden bire bu düşüncelere kapılacak neler yaşadı merak ediyordum.
"Felix.." yine sıkıntı dolu bir nefes bıraktı dudaklarının arasından. Sanki bir şey söylemek istiyordu ama çekindiği bir şeyler var gibiydi.
