"Dudakların uyuşturucudan daha fazla bağımlılık yapıyor Lee Minho"
__________
Bazı insanlar bazı insanlara yara bandı olarak gönderilirdi bu dünyaya.
Ama biz ne birbirimize yara olabildik, ne de yaralarımızı saracak yara bandı. Biz birbirimizin hiç...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Hepsini senin için susturdum, çünkü bir çocuktum... : : :
Yaptığım şeylerin ne sonuç doğuracağını düşünmeden hareket ederdim her zaman. Bu şeylerin sonucunda başıma bela alıyor olsam da hiçbir zaman da pişman olmamıştım. Yapmıştım ve geri alma şansım yoktu sonuçta, neden pişman olacaktım?
Lakin bunların arasında bir şey vardı keşke dediğim. Keşke Minho'yu tanımasaydım derdim hep. Keşke hayatımı onun ellerine teslim etmeseydim...
Ama biliyordum ki artık her şey için çok geçti. Hem ruhumu hem de bedenimi tamamen Minho'ya sunmuştum. Şimdi fark ediyorum da zaten çoktan ona sunmuştum ben kendimi.
Artık kaçışım yoktu. Lee Minho'ya bağımlı olmuştum.
"Felix?" Minho'nun sesi, uyku ve uyanıklık arasında gidip gelen zihninin ortasına bomba gibi düşmüştü. "Felix telefonun çalıyor."
Dakikalar önce yaşadığımız şeylerin etkisinden mi bilmem kendimi aşırı yorgun hissediyordum, tek istediğim biraz olsun uyumaktı. Ama tabi ki Minho'nun yanımda olması gerçeği ve onunla yeniden seks yapmış olmam gerçeği biran olsun beni rahat bırakmadığı için asla uyuyamamıştım.
Minho'nun yataktan kalktığını belli eden hareketlilik ile eş zamanlı olarak telefonun sesi kesilmiş, lakin birkaç saniye sonra tekrar başlamıştı. Büyük ihtimalle Minho telefonumu almak için kalkmıştı. Bende bundan sonra uyuyamayacağımı anladığım için yattığım yerden doğruldum.
Üzerimdeki örtü aşağı doğru kayarak üst bedenimi açıkta bıraktı, aynı zamanda belden aşağımı kapatırken.
"Hyunjin arıyor." Dedi Minho pantolonumun cebinden çıkardığı telefonu bana doğru uzatırken. Derin bir nefes verip telefonu elinden aldım ve aramayı cevaplandırdım.
"Ne var?" Yorgunluğumu atamadığım için gergin olan sinirlerimi ona yansıtmaktan çekinmemiştim.
"Neredesin lan sen? Minho'yla konuş diye gaz verdim sonra ikinizde kayboldunuz. Lan yoksa konuşacağız ayağına sevişmeye mi gittiniz naptınız?!"
Hyunjin'in sorusuyla hayretle açılan gözlerim Minho'ya çevrilmişti. Hyunjin müneccim boku falan mı yemişti yoksa biz mi fazla açık davranıyorduk anlamamıştım.
"Her neyse, hangi cehennemdeyseniz çabuk buraya gel. Öğleden sonra telafi sınavın var ve sen ortalıkta yoksun. Bak Felix buna da girmezsen dersten kalırsın. Dersten kalınca da ne olacağını hatırlatmama gerek yok sanırım?"
Uzun uzun kurduğu cümlede yatan haklılık canımı sıkarken derin bir nefes daha bıraktım ortaya. Haklıydı, o sınava girmezsem annem peşimi hayatta bırakmazdı.
