"Dudakların uyuşturucudan daha fazla bağımlılık yapıyor Lee Minho"
__________
Bazı insanlar bazı insanlara yara bandı olarak gönderilirdi bu dünyaya.
Ama biz ne birbirimize yara olabildik, ne de yaralarımızı saracak yara bandı. Biz birbirimizin hiç...
Senden uzak olduğumda, Her zamankinden daha mutluyum..
: : :
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yaşadığımız acıların zamanla geçeceğini söylerler, oysa hiçbir şeyin geçtiği yoktur. Sadece bağışıklık kazanmış oluruz aldığımız darbelere, sürekli aynı yerden vurulduğumuzda artık eskisi gibi acı vermez çünkü orası hissizleşmiştir artık.
Yüreğim de öyleydi işte. Sol tarafıma aldığım darbeler bir süre sonra acıtmamaya, hatta hiçbir anlam ifade etmemeye başlamıştı...
Tamam kabul, biraz sancı bırakıyordu belki ama eskisi gibi öldürmüyordu ruhumu.
Ailemin bana bıraktığı yaralar kabuk bağlasa da sağ olsunlar onları tekrar kanatmaktan çekinmiyorlardı. Bu yüzden bağışıklığım artmıştı artık. Hissiz bir varlık olup çıkmıştım. Onların bana verdikleri hasarları kolayca atlatabiliyordum.
Lakin ilk kez annemin bana bıraktığı bir darbeyi bu kadar uzun süredir zihnimde canlı tutuyordum. Bedenimde varlığını sürdürmeye devam eden bir düşünce bahşetmişti bana annem günler öncesinde ve o düşünce bir parazit gibi beynimin içini kemirip duruyordu.
Minho'yla aramda bir şeyler olup olmadığını sorduğu o günden bu yana yaklaşık bir buçuk hafta geçmişti. O günden beri bir kez olsun zihnimden çıkaramamıştım bu düşünceyi. Annem neden bundan şüphelendi? Babama söyler mi? Attığım her adımdan haberdar oluyor mu?
Son sorum için cevabı biliyordum; evet. Aldığım her nefesten haberi oluyordu büyük ihtimalle, bu yüzdende Minho konusunda çok dikkatli davranmak durumundaydım. Ancak işler hiç istediğim gibi gitmiyordu. Normalde benden ölümüne kaçan Minho son zamanlarda peşimden asla ayrılmıyordu. Bir haftadır ben ondan kaçtıkça o bana geliyor, tuhaf bir şekilde peşimden ayrılmıyordu. Hatta ona ders çalıştırmam için bana şantaj yapmışlığı bile vardı.
Ben Minho'dan köşe bucak kaçarken, o dibimden ayrılmamaya yeminliymiş gibi ona ders çalıştırmam için peşime takılmıştı. Bu bir haftadır sınavlarımızla meşguldük ancak benim aklım derslerden çok farklı yerlerde geziniyordu. Yine de Minho'ya istediğini verip fazla yakın temasta bulunmadan, ki bu epey zorlu bir süreç olmuştu benim için, ona ders çalıştırmıştım.
"Nereye daldın gittin sen?" Minho'nun nefesi yüzüme çarparken, sesi de en yakınımdan kulaklarıma dolmuştu. Bunu beklemediğim için istemsizce irkilip gözlerimi diktiğim yerden çekip ona çevirdim. Zaten benim kafamı çevirmeme gerek kalmadan Minho kafasını önüme doğru uzatıp baktığım yere doğru eğilmişti.
"Birini mi kesiyorsun yoksa?" Sorusunun saçmalığı ve kütüphanede oluşumuzu umursamadan sesli konuşmasına karşın gözlerimi devirdim. Tek yaptığım pencereden dışarıyı izlemekti. "Saçmalamayı kes ve sessiz ol." Uyarı dolu bir sesle konuşurken elimi alnına koyarak onu geri ittirdim.
