Chocolate Cosmos (Completed)

အပိုင်း - ၁၉

Unicode

မျက်လုံးနှစ်လုံးဖွင့်လိုက်တာနဲ့ ကိုင်ရိုက်ခံထားရသလို တစ်ကိုယ်လုံး နာကျင်ကိုက်ခဲနေတယ်။ ပါးစပ်ဟလိုက်တဲ့အချိန် စူးခနဲနာကျင်မှုက လည်ချောင်းဆီမှ။

ကုန်းရုန်းထတဲ့အခါ နဖူးပေါ်ကနေ ဖက်ခနဲကျလာတဲ့ ပုဝါအဖြူလေးဟာ ရေစတွေကြောင့် စိုစီစီဖြစ်‌လို့နေတယ်။ ခေါင်းတွေ မူးနေတာမို့ ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ ထယ်ယောင်းပြန်စဉ်းစားမရ။

လှစ်ခနဲခြေသံတစ်ချို့ကိုကြားလိုက်ရပြီးနောက် ရင်ခွင်ထဲအဆွဲသွင်းခံလိုက်ရတဲ့ ထယ်ယောင်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေး။

"တော်သေးတာပေါ့။ နိုးလာလို့ တစ်ကယ်တော်သေးတာပေါ့။ မောင်လန့်သွားတာ ထယ်ယောင်းရယ်"

မောင့်အသံတွေက တုန်ရီနေတယ်။ လွတ်မြောက်ခွင့်မပေးနိုင်လောက်တဲ့အထိ ထယ်ယောင်းကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်တွယ်ရင်း မောင်ဟာ စိုးရိမ်စိတ်တွေနဲ့ပူလောင်နေပုံရတယ်။

"ကျွန်တော်ဘာဖြစ်သွားတာလဲ"

"မနေ့က အဖျားတွေတစ်အားကြီးပြီး သတိလစ်သွားတာလေ။ မောင့်အမှားတွေပါ။ မိုးမရွာခင် အိမ်ကိုအမြန်ပြန်ခဲ့ရမှာ။ ညနေအိပ်တဲ့အခါလည်း နိုးလိုက်ရမှာ။ တောင်းပန်ပါတယ်။ မောင်တစ်ကယ်ကို .."

"မောင် .. ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ပါဦး"

ထယ်ယောင်းအသံက လည်ချောင်းနာနေမှုကြောင့် နဂိုနဲ့ကွဲပြားနေတယ်။ နှာသံကြီးပေါက်ပြီး၊ အသံထွက်ဖို့တောင် မနည်းကြိုးစားနေရတဲ့အခြေအနေ။ မောင်နားလည်လား၊ မလည်လားတော့မသိပေမဲ့ ပြောနေတဲ့ထယ်ယောင်းကိုယ်တိုင်တောင် ကိုယ့်အသံကိုယ်ပြန်ကြားတဲ့အခါ ဘာမှနားမလည်။

၀မ်းနည်းနေတဲ့မောင့်ပါးပြင်လေးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်လိုက်တယ်။ မောင့်မျက်၀န်းတွေဟာ ရဲရဲနီနေတယ်။ ထိလိုက်တာနဲ့ ကြွေကျသွားမယ့် ပန်းပွင့်ချပ်လေးတွေလို မောင့်မှာ ယုံကြည်ချက်တွေပျောက်ဆုံးနေတယ်။

"ကျွန်တော်အဆင်ပြေပါတယ်။ တစ်ကယ်ဆို ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ဂရုမစိုက်မိတဲ့ ကျွန်တော့်အမှားတွေလည်းပါပါတယ်။ မိုးရေထဲနေတယ်ဆိုတာကလည်း မောင်ပြန်မယ်ပြောတာတောင် ကျွန်တော်က ပေနေမိတာပဲကို။ မောင်စိတ်မကောင်းမဖြစ်နဲ့နော်။ ဟုတ်ပြီလား"