Anılardan Anılara İnce Çizikler °Jikook

bir sen varsın güvenebileceğim. bilen, anlayan, bağışlayan. gökyüzü kadar engin.

Bir daha bu bara adımımı atmayacaktım. Asla. Jimin'in dudakları ne kadar çekici gelirse gelsin. Beni kendine ne kuvvetle çekerse çeksin. Buraya. Bir daha. Asla. Gelmeyecektim.

Sanki müthiş trajik bir haber almışım gibi kaçan barmenin arkasından üzgün üzgün bakarken Jimin, "Her gün sevişiyoruz zaten." diye mırıldandı benim aksime. Omuzları oldukça dik, dişlerini açığa çıkaran gülüşü oldukça tatlıydı. Ağzımı kocaman açıp gözlerimi belerttiğimde barın üzerinden eğilerek yanağımdan bir makas aldı.

"Böyle anlarda öyle tatlı oluyorsun ki seni kimseye aldırmadan saatlerce öpesim geliyor."

"Jimin!"

Daha da kızaran yanaklarım eşliğinde adını bağırmam hiç de bir şeyler söyleyecek olmama alamet değilken "Söyle Kara'm." diye mırıldandı. Kaşlarımı çattım. Yanağımdan bir makas daha aldı ve halinden oldukça memnun bir biçimde sırıtmaya devam ederek "Bir şey olmaz." dedi, "Eninde sonunda görüşeceğiz çocuklarla. Bir an önce olup bitmesi sence de daha iyi olmaz mı? Yarabandı misali?"

Bunu neden bu kadar büyüttüğümü bilmiyordum. Sonuçta o gün evinde yaşamama ikna olsun diye Jimin'in akla yatkın cümlesini (her gün seviştiğimizi düşünecekler) "Öyle düşünmezler." diyerek savuşturmuş olan bendim. Oysa son zamanlarda çocukları eve davet etmekten söz ettiği her an söylediklerini düşünür olmuştum. Onlarla aynı sofrada yanaklarım kızarmadan oturmam pek mümkün değildi. Aylar önce Namjoon'a sorduğum soru sayesinde zaten ifşa olmuştum. Yoongi aklında binbir türden tilkinin dolaştığı biriydi ve gözlerimin içine bir saniyeliğine bile baksa Jimin'le hangi pozisyonlarda seviştiğimize kadar biliyormuş gibi hissettiriyordu. Seokjin'in hiçbiri umurunda olmazdı ama ne yaramazlıklar yaptığımı bildiğini mutlaka ima ederek beni delirtir, bu fırsatı elinin tersiyle itmezdi. Bir şekilde Hoseok'un Jimin'e olan hislerimi bildiğinden emindim, o bir şey söylemezdi. Tae ile yaşananlar, bizi sevişmemizin üzerinde basması sadece birkaç hafta önceydi ve Nora zaten Jimin'e olan hislerimi Taehyung dışında itiraf ettiğim ilk kişiydi. Aynı evin içinde ikisi de on sekizini çoktan doldurmuş aşık çocukların neler yapabileceğiyle ilgili tahmin yürütmesi hiç de zor olmasa gerekti. Parçaları birleştirmek de sonunda Jimin'e yenilmek de zor değildi yani. Öyle utanıyordum ki bilmelerinden, Jimin'in savunmasını, çocukluğumuzdan beri aynı evde yaşadığımız gerçeğini aklımdan tamamen silmiştim.

Çünkü yaşadığım onca şeyden sonra evi bırakıp Jimin'e kaçmıştım. Bu iki artı ikinin dört ettiği kadar bariz olan bir gerçeği bağırıyordu. Ağır işiten herhangi birinin duyabileceği kadar yüksek bir sesle.

Jimin'e kaçmıştım. Jimin beni terk ettikten kısa bir süre sonra hem de.

O yüzden Jimin birkaç kere bunu önerdiğinde hayatım buna bağlıymış gibi bir ısrarla onu reddetmiştim. Henüz arkadaşlarımın gözlerinin içine bakıp hakkımızda düşündükleri şeyleri tahmin ederek kızarmaya hazır değildim. Yakın gelecekte, önümüzdeki birkaç sene yani çocuklarla iletişimi kesecektim. Bu da iki artı ikinin dört etmesi kadar kesin bir şeydi.

Ama anlaşılan tavrımın kesinliği Jimin'in pek umurunda değildi. Evinde yaşamaya başladığımdan beri bunu bana belki de on defa teklif etmişti. Ben de teklifini bir o kadar reddetmiştim. Diyorum ya, pek haklı gerekçelerim sağ olsun kabul etmeye de hiç niyetli değildim.

Bu yüzden bir defa daha Jimin'i reddetmek için ağzımı araladığımda kalkan kaşlarına eşlik eden parmağıyla birlikte içeceğimi işaret ettiğini gördüm ve sustum. Amacı sahiden beni sarhoş edip ağzımdan tamam kelimesini koparmaktı ve bu konudaki ısrarı artık merakımı uyandırmaya başladığından sessiz emrini yerine getirip içeceğimden bir yudum aldım. Jimin elini beline koymuş pür dikkat beni izliyordu. Bardak henüz ağzımdayken kaşlarımı havalandırmama neden oluyordu ilgisi.