Love By A Neat Freak Psychopath ✔

Chapter 2

Glimpse

I'm silently watching that professor. I've been standing in the hallway near the window of the classroom she was occupying for about five minutes now.

If it wasn't for our annoying Dean's request, I wouldn't waste my time here. To be honest, our college building was far from here.

Humalukipkip ako kasabay ng pag angat ng sulok ng labi ko habang pinagmamasdan ang kilos nyang parang diring diri sa mga bagay na nakikita nya. Sobrang expressionless din ng mukha nito. Nakaka intimidate kaya siguro ang tahimik ng mga estudyante nya.

Akala ko nuong gabi na makita ko sya sa bar ay nag iinarte lang sya na madumi na daw ang kamay nya pero ngayon na na oobserve ko yung mga kilos nya ay alam ko na meron syang disorder.

Umayos ako ng tayo dahil nagtagpo ang mga mata namin dalawa. Saglit lang naman iyon tapos tumalikod na sya para magsulat sa white board.

Hindi ko na talaga kaya. Paano nya nagagawang magsulat na hindi manlang lumalapat yung manggas ng damit o yung kamay nya sa white board? Tanging dulo lang talaga ng marker yung nakadikit duon sa board. Pero infairnes, ang ganda ng sulat nya.

Pagkatapos nyang magsulat ng pangalan nya ay nilapag na nya yung marker sa ibabaw ng puting panyo at nagsimula ng magsalita.

Yumuko ako saglit para isintas ang sapatos ko dahil baka ikadapa ko pa ito. Ayaw ko ng clumsy. Sayang ang beauty ko kung madadapa lang ako.

"Oh my gosh!"- mataas ang boses na sabi ko dahil pag angat ko ng ulo ay sya yung nabungaran ko.

Nagtuturo lang sya kanina sa loob pero bakit biglang nandito na sya? Tapos hindi ko manlang narinig ang paglapit nya. Possible ba yon e naka heels naman sya?

Tumayo na ako at pinagpagan ang jogging pants ko. Tumikhim din ako para mawala yung bara sa lalamunan ko dahil nakakahiya pala yung reaksyon ko kanina.
Lah? Kelan ka pa tinablan ng hiya self? Walanghiya ka remember?

"Ma'am..."

"Are you spying on me?"

"N-no.."

Makapal ang mukha ko pero hindi ko alam kung bakit kinakabahan at nahihiya ako sa kanya. Passive kasi ang itsura nito pero yung mga mata nya talaga kakaiba kung tumingin. Nakakakilabot ba.

"Care to explain why you are here? Because as far as I know, the college of business is on the far left side of the university."- she stated firmly.

Tama naman sya. Nanghiram lang ako ng scooter kanina sa kaklase ko kaya hindi ako napagod maglakad. Kasi ang layo talaga kung lalakarin lang.

"Dean——"

She scoffs and rolls her eyes. "What does he need?"

Gusto kong maasar kasi pinuputol nya yung words ko. Ayaw ko pa naman ng ganun, kahit nga kapatid at mga pinsan ko ayaw din sa ganun e.

"Kilala mo sya?"- I asked, instead.

"I memorized every faculty member in this university to avoid embarrassment on first meeting."

Wow, nakabisado nya iyon? Napakadaming member ng faculty sa school org.

Umatras ako ng umabante sya habang malalim padin ang titig nya sakin.

"What do you want, Arabella Spencer?"

"How did you know——"

"I just know." - she looks at her wristwatch and sighs. "You're wasting my time. Leave, child."