Insensitive ➳ Sirius Black

*1* Küçük Bir Yetim

/15 Ağustos Pazar, 1971/

"Daha önce hiç ziyaretçisi olmamıştı," dedi Mrs. Davis.

"Herhalde on birinci doğum gününe kadar gelmediğim için bana sinirlenmez." dedi ak sakallı ve ak saçlı adam.

Mrs. Davis, 216 numaralı odanın önüne gelince durup adamı süzdü "Adım ne demiştiniz?"

"Dumbledore. Albus Dumbledore." diye yanıtladı Dumbledore.

Kadın onayladı ve kapıyı tıklatarak açtı "Natasha, bir ziyaretçin var."

"Kim?" dedi küçük bir kız sesi.

"Mr. Dumbledore." dedi kadın ve ikisini odada yalnız bırakıp kapıyı kapattı.

Dumbledore, yatakta bağdaş kurmuş oturan kızın karşısındaki sandalyeye oturdu "Merhaba, Natasha. Nasılsın?" diye sordu.

Küçük kız, adamın sorusunu duymazdan gelmişti "Doktor musun?" dedi kız.

Dumbledore, tek kaşını kaldırarak soruya soruyla karşılık verdi "Öyle mi olmalıyım?"

"Sen o çağırmayı düşündüğü psikolog olmalısın," dedi Natasha, zümrüt yeşili gözlerini kısarak adama bakıyordu "Benim sorunlu olduğumu düşünüyor. Normal olmadığımı. Ama asıl farklı olan onlar."

"Ben bir profesörüm, Natasha." dedi Dumbledore.

"Deli okulunda mı?"

"Hogwarts delilerin gittiği bir okul değildir, Natasha. Sadece seçilen farklı kişilerin gittiği bir okuldur. Senin ve benim gibi."

"Sen de mi farklısın?" diye sordu küçük kız, meydan okur bir havayla tek kaşını kaldırarak "Kanıtla."

Adam, gözlerini kızdan ayırmadı ama anında odadaki elektrik gitti. Birkaç saniye sonra geri geldi "Yeterli mi?" diye sordu Dumbledore.

Natasha başını salladı "Bunu dışarıdan ayarlamış da olabilirdin. Hayır, yeterli değil."

Adam, bakışlarını dolaba çevirdi ve dolap alev alev yanmaya başladı. Küçük kızın gözleri heyecanla büyümüştü. Dumbledore, bakışlarını tekrardan kıza çevirdi.

"Pekala, bu yeterliydi." diye mırıldandı Natasha.

"Sıra sende." dedi Dumbledore.

Natasha derin bir nefes aldı "Bakışlarımla eşyalara birçok şeyi yapabiliyorum," dedi ve masasındaki bardağa baktı. Bir saniye sonra bardak havaya yükseldi ve patlayarak milyonlarca parçaya ayrıldı ama içindeki su toplu bir şekilde masaya döküldü "Suyu kontrol edebiliyorum." dedi ve elini, suya paralel olarak havaya kaldırıp parmaklarını büktü. Su, damlalara ayrılarak havada süzülmeye başladı ama küçük kız elini indirince tekrardan masaya döküldü "İnsanlara istediğim şeyleri yaptırabiliyorum. Ve de, yılanları duyabiliyorum. Bana fısıldıyorlar, diğerlerinden daha özel olduğumu söylüyorlar."

"İnanılmaz," diye mırıldandı Dumbledore, etkilenmişti ama aynı zamanda da gözlerinde farklı bir ifade vardı; Natasha'nın, yetimhanedeki diğer çocukları gözlerinde sürekli gördüğü bir şey -korku. Adam yavaşça kalktı "Sanırım bugünlük bu kadar yeter. 1 Eylül'de görüşmek üzere," dedi ve kızın önüne bir mektup bıraktı.

Natasha hemen mektubu açıp okudu ve boş gözlerle Dumbledore'a baktı "Kings Cross'a nasıl gideceğim? Ya da kitaplar ve diğerleri?"

"Ağustos'un son günü seni alması için bir arkadaşımı göndereceğim. Onu kolayca fark edeceğinden eminim çünkü o biraz... uzundur." dedi ve kapıya yöneldi ama durup kıza döndü "Son olarak, doğum günün kutlu olsun, Natasha."