رواية مهلكتي

الجزء_السادس (الحلقه التاسعه ) ( كده رايح ف داهيه وكده رايح ف داهيه ) ❤ ❤

................
ف الحلقه السابقه :_
منه : ( بتبتسم ابتسامه هاديه كده وبعدين بتضحك )
ساره : (بتضحك ضحكه رقاصات )
سلمى : ( متنحه وسرحانه وبتبص ل فريده )
احمد : فيه ايه يا سلمى مابتضحكيش ليه
سلمى : فريده هو انتى ليه سلمتى علينا كلنا بالاسم وماسلمتيش على احمد ؟
.................. ( التاسعه ) ❤
احمد : انا نفسي رايحه للشاى يا جماعه . انتو شربتو ؟
فريده : انا لسا ماشربتش . عاوزه شاى
سلمى : انا بكلمك ياااا
فريده : ايه يا سوسو
سلمى : كلمتك انا ولا لا وسالتك سؤال ؟
مالك : ( بشويش ) اتفرج على الاكشن يا درش
مصطفى : فعلا هههههههه
فريده : لا انا سلمت عليكو كلكو واحمد قبليكو
سلمى : بجد ؟
احمد : اه يابنتى ماهى قالت ازيك يا احمد وازيك يا مالك ومصطفى ومنون وسرسور وسوسو
سلمى : الله ! انت متأكد انت كمان ؟
احمد : وماتأكدش ليه . هتكون زعلانه منى يعنى ومش عاوزه تكلمنى مثلا عيب . عيب بقي والله
سلمى : اه صح عيب معاك حق ( بتبص لفريده ) انا فعلا عاوزه اشرب شاى ... يخربيتك يا اخى خليت مزاجنا كله شاى بالقرنفل بتاعك ده
احمد : لا بس ايه رايك
سلمى : ماهو عشان حلو انا بقيت دماغى مابتتظبطش غير بكوباية شاى بالقرنفل
منه : اه والله حاجه كده حلوه . ( بتبص على احمد )
سلمى : ( سلمى بتاخد بالها من نظرات منه ) اللهم طولك يا رووووووووووووح
احمد : ايه يابنتى مالك ؟ انتى مالك النهارده ... مالها البت دى يا هدى مش كنتو سوا من الصبح ؟
هدى : اه والله مش عارفه مالها م الصبح
احمد : كانت كويسه يعنى وانتو بره ف مشواركو ؟
هدى : اه والله احنا روحنا مشوارنا كده وكانت كويسه بس معرفش مالها دلوقتى
احمد : الهى يارب ما اتحرم منك ولا من دبشك
سلمى : هو انا مش قولتلك يابنت الجزمه تحطى لسان امك ده ف بؤك وماتتكلميش خالص . انا عارفه ايه البلاوى الللى بتتحدف علينا دى .. بيوقعك ف الكلام يا هبله
هدى : ايه ! احيييييه
احمد : احيه وايوووه كمان
فريده : ايه يا جماعه ماتفهمونا فيه ايه
منه : انا دلوقتى فهمت ههههههههههههه
ساره : وحياتكو انا فاهمه من بدرى
سلمى : بقولك ايه يا ديدا ثوانى كده يا روحى
.........
احمد : واد يا مالك ! روح ارمى ودنك كده شوف سلمى هتقول ايه ل فريده
مالك : حصل يا كبير
.......
سلمى : فيه حاجه يا مالك ؟
مالك : سلامتك يا سلمى
سلمى : لا شايفاك يعنى رامى ودنك .. فيه حاجه ؟
مالك : انا ؟ خاااالص
سلمى : ( بتبص على احمد بتلاقيه بيضحك ) روح يا مالك للى باعتك وقوله يتلم بدل ما هتبقي ليلته طين ... تعالى يابنتى انتى كمان
.........
سلمى : فين مفتاح عربيتك ...
فريده : اهى ليه ؟
سلى : هروح اعدل الايلاينر ده ف مرايتك عشان حاسه انه مش مظبوط . وعربيتى راكناها بعيد مكسله اروح
فريده : لا والله ده مظبوط وزى القمر . مش محتاجه يا قلبي
سلمى : تعالى بس تعالى يا روح قلبي
..............
( ف عربية فريده .. سلمى قاعده على كرسي السواق وفريده دخلت قعدت على الكرسي اللى جنبها ... فجأه سلمى بتجيب فريده من شعرها وبتعضها من كتفها )
سلمى : انطقى يابنت الجزمه كنتى فين انتى والصايع اللى جوه ده وجايين منين
فريده : ااااااااااااااااااى دراعى يا سلمى حرام عليك هو فيه ايه وصايع مين وجايه منين انتى اتجننتى
سلمى : ياشويه ناس هبله حزام الكرسي راجع لورا متعلق ف الكرسي .. محدش بيعمل الحركه دى ف مصر كلها غير المحروس اللى جوه .. هو اللى كان سايق . يعنى انتو جايين سوا . كنتى فين يابنت الجزمه انتى وهو .. اخلصى هطلع روحك ف ايدى
فريده : ااااااااااااااااااى ( بتفك ايد سلمى وبتخرج م العربيه وبتجرى ع الجامعه )
سلمى : ياسلام ! وانا يعنى هسيبك ( بتنزل م العربيه وبتجرى وراها )
...................
فريده : احمممممممد الحقونى يا جماعه البت اتجننت
احمد : ايه ايه فيه ايه بتجرى ليه
فريده : سلمى ! اتجننت شكلها
احمد : لا ماتخافيش احنا معاك اهو .. مش كده ولا ايه يا رجاله
مالك : طبعااا
مصطفى : اومااااال
احمد : ايه ده مش سلمى اللى جايه تنفخ دى وجايه ماسكه عصايه ف ايديها ؟
مالك : باين هى يا معلم
منه : ( هتموت م المنظر ومن خوف الشباب )
احمد : وجايه كده عفاريت الدنيا شكلها بتننطط قدام عنيها ؟
مصطفى : اه والنبى يا معلم باين كده
احمد : طيب ! انا ف الكافتيريا يا ديدا بقي لو احتاجتى حاجه ابقي كلمينى
مالك : خدنى معاك
مصطفى : استنى ماتمشيش . ماتسيبنيش ... انا جاى معاك
هدى : هههههههههههههههههههههههههه ( بتقع ع الارض )
فريده : ( بتمسك تيشرت احمد )
احمد : ابوس ايدك سيبينى . انا مش عاوز اتهزق اكتر من كده . البت شكلها متجننه انتى عملتيلها ايه ؟
فريده : ولا حاجه حتى اسال
احمد : اسال مين .....
سلمى : انتى فاكراه هيحوشك عنى .. دنا هبدا بيه هو
احمد : الله ! وانا مالى يا لمبى
سلمى : ههههههههههههههههه والنبى ايه
احمد : لا بس عليا النعمه شكلك عسل وانتى متزرزره كده مش كده يا مالك
مالك : كده يا كبير
احمد : وانتى متزرزره يا لوم بتبقي تانى اجمل واحده ف الدنيا
سلمى : ياسلام ! ومين أول واحده
احمد : انتى بردو وانتى بتضحكى
سلمى : ( بتبتسم خجلا وكسوفا )
احمد : شوفت يا بغل انت وهو . اتعلمو ازاى تثبتو البنات . دول غلابه والله
سلمى : نعم ياخويا انت كنت بتثبتنى
احمد : ايه ده انتى سمعتى ؟
سلمى : سمعت ؟ ( بتمسك العصايه وبتجرى ورا احمد وهو بيجرى )
(منه وفريده وهدى وساره ومصطفى ومالك ضحك هيستيرى متواصل بشكل عفوى وغبى )
...........................
( الساعه 4 عصرا احمد وسلمى ماشيين لوحدهم جوه الجامعه بعيد عن الشله )
سلمى : مش هتروح بقي عشان شغلك
احمد : ( بيبصلها ) انا سايب الشغل من امبارح وماتفتحيش السيره دى ياسلمى لو عاوزه يومك يعدى على خير .. انا لسا مفتحتش بؤي
سلمى : ليه طيب
احمد : يعنى مش عارفه
سلمى : بخصوص موضوعى انا وهدى يعنى
احمد : مانتى عارفه اهو
سلمى : والله والله انا مفكرتش غير انى اقدر اساعدك . ودى مش مساعده بالمعنى المفهوم . لا ده حقك وكان لازم يرجعلك .الروايه ملك ل بيدج هو وهى فقط والكاتب احمد سعد. ولقيت البنت ندمانه وفضلت تعيط وكانت عاوزه تصلح غلطها باى شكل .. عشان كده روحت معاها وماعترضتش ع اللى هى ناويه تعمله
احمد : اقعدى ياسلمى هفهمك حاجه
سلمى : حاضر
احمد : نحن رجال لا نملك من العيش الكريم الكثير . ولكن نملك قلوبا خفاقة تنبض بكل ماهو حى ... ومن اكتر الحاجات الحيه اللى عايشه جوانا هى كرامتنا .. راحت الكرامه يبقي احنا مابقالناش تمن ولا سعر ... ازاى اقدر اشتغل ف مكان صاحبه مش مسامحنى فيه او شاف انى مصلحش للمكانه دى . وسايبنى اشتغل لمجرد ان زمايلى هيضربو عن العمل وهيخسروا شغله .... اقولك حاجه . مستر جلال ده طيب جدا .. ومُسالم جدا وشخصيه محترمه فوق ما تتخيلى .. بس هو بيزنس مان شاطر ..بيعرف يجيب القرش واللى شايفه هو ف صالح شغله لازم يعمله بعيدا عن اى عواطف .. وانتى ان شاء الله لما تبقي سيدة اعمال كبيره كده تبقي تعملى كده ... شغلك هو حياتك هو رزقك هو اخلاصك لان ده اللى بيوفرلك حياه كريمه ... مش بقولك دوسي على اى حد عشان توصلى .. لا هقولك ماتظلميش حد
سلمى : يعنى جلال مظلمكش ؟
احمد : لا طبعا مظلمنيش ومحدش يقدر يقول انه ظلمنى ... انا فعلا اللى استاهل .. لما واحده تحط ف جيبى حاجه ايا كانت الحاجه دى وانا مش واخد بالى ابقي انا اثرت ف المنظومه كلها بإهمالى .. وده ماينفعش جوه مطعم كبير كل زباينه ناس فخمه .عشان كده انا مزعلتش . بالعكس انا كنت متوقع لانى عارف جلال بيفكر ازاى
سلمى : معاك حق ! انا بتعلم منك كتير والله .ياواد ماتيجى نتشارك ياواد . والله العظيم هحاسبك حساب الملكين ومش هاخد اقل مليم واحد من اى حد ممكن تشاركه
احمد : اتكلمنا ف الموضوع ده كتير ... اشاركك بإيه انا ! ها ! بمجهودى ؟ ده كلام ناس بتقوله عشان تريح ضميرها بس . لكن انا مش هشاركك ولا هشارك حد غير لما اكون قادر على التمن . فهمتى ؟ وبعدين انا بعد المغرب هروح اشوف مطعم جديد . كلمت واحد معرفه وهروحله بعد المغرب .الروايه ملك ل بيدج هو وهى فقط والكاتب احمد سعد ربنا يسهل . شكلها مطاعم جديده وبيعملوا سلسله ليهم ف اسكندريه .. شكلهم افخم واكبر من المطعم اللى كنت شغال فيه
سلمى : يارب على خير ... بس انا مش مرتاحالك
احمد : ليه تانى منا حكيتلك على موضوع فريده ... خلاص بقي
سلمى : لا مش موضوع فريده ... طارق
احمد : ماله سي زفت
سلمى : هههههههههههههه مش عليا ها . انت معانا بجسمك بس دماغك شغاله .. ناوى تعمل ايه
احمد : ماتشغليش انتى بالك بطارق
سلمى : احمد ! ماتضيعش نفسك .. عشانى يا احمد اوعى تعمل حاجه تلبسك ف حيط تانى
احمد : انتى واثقه فيا ولا لا
سلمى : طبعا
احمد : طبعا ايه مش واثقه ؟
سلمى : هههههههه بلاش بواخه وقول . طبعا واثقه
احمد : لازم اخد حقى يا سلمى عشان اقدر اعيش راسي مرفوعه .. واللى له حق وماياخدوش . يا جبان يا عويل . وانا الحمد لله مش حاجه م الاتنين .. وبطلى ام البصه بتاعتك دى ليا وانا بتكلم . انا بتوه ولسانى بيتقل وانا بتكلم جاتك داهيه
سلمى : ههههههههههههههههههه طب قوم بقي نرجع للعيال . عشان نمشى
احمد : يلا !
.............
مالك : بقولك ايه يا ابو حميد والنبى . كنا عاوزينك ف مصلحه
احمد : خير
مالك : دلوقتى بزمتك انت تبقي عارف بنت عميد الكليه وهى تستخسر فيك امتحانين تلاته من المواد اللى علينا تسلكهولنا ؟
احمد : لا طبعا عيب تطلب منها كده يا مالك
هدى : شوفت . والله العظيم احمد ده بيفهم عنكو
احمد : ماينفعش يا بابا انت بتتكلم على مزاجك
هدى : قول يااحمد قول
مصطفى وسلمى : ( بيضحكو ومتوقعين اللى هيتقال )
احمد : منا بقول يا هدى اهو . ازاى يعنى يطلب منك طلب زى ده . هو شايفك ايه ؟ ال ايه امتحانين تلاته .. جاتك ستين داهيه . دى هتسلكلنا الامتحانات كلها يا بغل
هدى : اه طب... ( مذهوله من الكلم ) بتقول ايه
مالك : ( نفسه بيروح من كتر الضحك وبيكح وهو بيضحك )
سلمى : ههههههههههههههههههههههههه
ساره ومنه وفريده : (ماسكين بؤهم بالعافيه من كتر الضحك )
احمد : ايه يا هدى يا حبيبتى عندك اعتراض ؟ ده اعتبريه طلب ترشحك لقبول عضوية صداقتك معانا هنا . هى ببلاش الصحوبيه دى ولا ايه . ولا اى حد معدى هيبقي صاحبنا
هدى : انت بتتكلم جد ؟
احمد : وحياة امى بتكلم جد هههههههههههههههههههههه قدامك يومين . تتشقلبي فيهم وتسلكيلنا الامتحانات . معرفش ازاى بقي
هدى : كنت سلكتلها لنفسي ياخويا ؟
احمد : لاااااا يا ماما لااااا اتى ابوك مش عميد كلية علوم . العميد له وضعه بردو ويقدر يطلع على الامتحانات او ابداء اى راي
هدى : طب هعملها ازاى طيب . بابا موسوس جدا ف الحاجات دى
احمد : بصى ! احنا الاول نقدر نحدد الاهداف . يعنى نعرف الاول الامتحانات بتعدى عليه هو شخصيا ولا لا . ثانيا لو عدت عليه بيحطها فين ولا بيوقع عليها وبيعتمدها وخلاص .. ولو معدتش عليه نخليه هو يطلبها انها تكون معاه . وف كلتا الحالتين هتعرفى تمسكى الورق دقيقه .الروايه ملك ل بيدج هو وهى فقط والكاتب احمد سعد. واحنا مش عاوزين اكتر من دقيقه
هدى : هتودونى ف داهيه اعوذ بالله عليكو عيال فقر
احمد : وحياتك احنا ف الداهيه دى من زمان من ساعة ما اتلمينا على بعض . عاجبك المناظر دى . بصيلهم كده . بزمتك دول منظر عيال هتمتحن . ده فيه كميه بلاهه على وشوشهم مش طبيعيه بصى لمالك كده . بزمتك ده منظر طالب ؟
هدى : ههههههههههههههههههه ( ماسكه بطنها وبؤها )
احمد : هما يبانو ولاد ناس اه وحلوين كلهم ماشاء الله . بس ف المخ ؟ مافيش . بلح .بوفتيك مفروم على بيضه نيه وحياتك.. ههههههههههههههههههههههههههه
(كلهم بيجروا ورا احمد وهو بيجرى منهم )
......................
( بعد المغرب )
احمد : يا حجوووووووج
سالم : تعالى يا واطي تعالى
احمد : ههههه واحشنى والله واحشنى واحشنى واحشنى
سالم : ايوه ! ابلفنى ياض زى مابتبلف اى حد يعرفك هههههههه
احمد : مقدرش .. اخبارك ايه يا حبيبى واخبار صحتك
سالم : الحمدلله كله على الله ...
احمد : اخبار الشغل ايه
سالم : بخير .اليومين دول فيهم شوية شغل حلوين . مانت مش راضي تيجى تشتغل معايا
احمد : ههههههههههههه مانت عارف انى مقدرش اتخطى الحاج طاهر
سالم : لا فيه ده معاك حق . منا عشان كده حاطط جزمه ف بؤي وساكت ... قولى بقي ؟ سيبت الشغل ليه ف المطعم اللى كنت فيه
احمد : مافيش شويه لخبطه كده ورغى كتير وانت عارفنى مابحبش اكون قلقان ف مكان كتير .
سالم : طيب . انا هديلك عنوان راجل اعمال كبير فتحو خلاص سلسه مطاعم وحاجه فاخره . انت اكيد سمعت عنها ... ده اللوجو بتاعهم . متعلق ف البلد كلها
احمد : احييييييه يا حاج . ده حاجه فخمه اوى . ازاى لسا ماختاروش الاستاف بتاعهم
سالم : لا هما قالو يخلصوا الاول الشغل والمطارح وبعد كده يختارو على راحتهم الناس اللى هتشتغل ... عشان مش هيجيبو اى حد يشتغل معاهم . لازم ناس معينه وعيال شكلها حلو عشان المنظر بتاعهم
احمد : ولما هى عيال شكلها حلو مكلمنى ليه
سالم : ههههههههههههههههههههههههه انت وشك بطاقه ياض . دانت مش بعيد يمسكوك مدير المطعم .. روح بس قابل الراجل وهو أول ما هيشوفك هيقولك هتشتغل ... بس هيشغلك يا كاشير يا ويتر ..
احمد : اى حاجه مش فارقه . انشالله ف المطبخ ... اقوله انى جاى من طرف الحاج سالم ولا ايه
سالم : مالوش داعى ... هو هيوافق غصب عنه
احمد : انا مش عارف انت جايب الثقه اللى فيا دى منين ههههههههههه
سالم : هههههههههههههههه . اخبار امك ايه واخواتك
احمد : بخير والله الحمد لله ..
سالم : مش محتاج اى حاجه ؟ ومن غير قمص العيال اللى بتعملهولى كل مره اقولك فيها الكلمتين دول .. ابوك مكنش صاحبي بس . ده كان اخويا وله افضال كتير عليا وياما ادانى فلوس ف وقت ماكنش معايا فيه حق الرغيف الحاف .. لو احتاجت اى حاجه يا بنى انا ابوك . من خير ابوك
احمد : عارف والله يا حاج وربنا يعلم .الروايه ملك ل بيدج هو وهى فقط والكاتب احمد سعد. ماتقلقش عليا انا اعرف اتعامل مع الدنيا . مش عاوز منكو غير انكو تكونو ورايا بس
سالم : ربنا يعينك ويقويك
احمد : بمناسبة يقويك دى ... ايه ؟
سالم : ايه ياض
احمد : شايفك يعنى مش بتسال عن طاجن الكوارع
سالم : *** انت ماجيبتوش ؟ دنا عامل حسابي عليه . هتفضح
احمد : ههههههههههههههههههههه وصيتلك عليه الواد حوده .؟ وهيظبطهولك وهيحطهولك ف الفرن ... لغاية مانت تروح بنفسك تاكله هناك . مارضيتش اجيبهولك هنا الشغل عشان العمال ماتشوفش وتسيحلك هههههههههههههههههههههه
سالم : تصدق ان انت ابن جزمه ههههههههههههه ( امسك الواد ده يا عدنان مايجريش منك )
احمد : هههههههههههههه عدنان مننا وعلينا ههههههههههههههههههه المهم وانت مروح ابقي عدى علي حوده بقي .... الحساب خلصان يا حجوج ماتدفعش
..........
( الساعه 11 بالليل )
مصطفى : ايه يا حُب قاعد ساكت ليه
احمد : مافيش . بتفرج عليكو ! مين اللى كاسب
مالك : مصطفى متقطع يابو عمو .. خدته عشرتين طاوله قبل ده ف السكلانس
احمد : كريم ! حجر واظبطه وشوية شاى حلوين
كريم : عيونى يا كبير
مصطفى : عملت ايه النهارده ف المشوار بتاع الشغل
احمد : لسا راجع من هناك اهو . سبحان الله ! يقطع من هنا ويوصل من هنا .. اوعى تفقد ايمانك ياض انت وهو ف يوم من الايام .. ايمانك بربنا وبنفسك وبالصُحبه وبالخير اللى عملته . واوعى تفقد ايمانك بحُبك , خليك عفى على الدنيا . كل ما تشد عليك شد معاها . واياك ف يوم تخضع ولا تلين . اقف صلب واصلب طولك وقولها هاتى اللى عندك ,, ماتطاطيش لحد ولا تنكسر لحد . ولا تسلم رقبتك لحد . مهما كانت الدنيا مُغريه ف هى مابتغريش غير الضعيف . أما القوى بتهابه وتخاف منه . خليك ملجا آمن لابنك لاختك لامك لصحابك لحبيبتك لجارك , خليك انت الشمعه اللى بتنور ليل مسكون بخرابات اتقل فيها الخير , ماتستقلش رزقك ! ولا تستخدم عافيتك ف بطش الناس , خليك حكيم بس وقت أخد الحق اوعى تهاب مخلوق . وخد حقك بايدك وخده بغشم , صاحبك دراعك مش بس اخوك , اختك وامك متحرم عليهم الزعل طول مانت على وش الدنيا . حبيبتك تستكفى بيك عن العالم . خليك راجل ! ف زمن اتقل خير الرجاله فيه , اثبت للدُنيا كلها ان اللى خلف مامتش . دى وصيه صاحب .... فاهمين ؟
مالك : عليا الحلال من دينى انا جسمى قشعر م الكلام .. قبلوك ف المطعم الجديد ده ؟
احمد : الحمد لله ! وحاجه توهان . المطعم اللى سيبته ده مايجيش 5% من اللى شوفته . بس معرفش هيجيله زباين منين ده دنا شوفت المنيو بتاعه محدش يقدر يدخله الا وهيتخرب بيته
مصطفى : فيه كتير وهتتوهم من العدد
احمد : بس هى مشكله صغيره ااد كده وهتفتح عليا طاقة جهنم
مالك : ايه الراتب قليل
احمد : ياريت . لكن راتبهم حلو . اد اللى كنت باخده مره ونص
مصطفى : اومالا يه . نطروك ف اطراف البلد ولا ايه . يكونش ودوك العجمى ؟
احمد : ياريت . ده المطعم ف جليم هنا جنبنا
مالك : ماتنطق ياعم زهقت امى
احمد : مدير المطعم واحده ست . وحاجه اخر ملبن هههههههههههههههههه وفضلت اتكلم معاها ييجى نص ساعه معرفش ف ايه . كل ما اجى اقوم امشي تسالنى على حاجه تانيه . وراسها 100 جزمه قديمه تعرف انا سيبت المطعم اللى كنت شغال فيه ليه . وحكيتلها . وبعد ما خلصت لقيتها بتسالنى سؤال تانى . وتالت . مع ان اللى دخل قبل وبعدى مقعدوش دقيقتين ... انتو شايفين ايه
مالك : ( متنح )
مصطفى : ( متنح هو كمان )
احمد : ولاه انت وهو . عليا الطلبات بالتلاته اللى هيفتح لسانه باللى قولته ده وخصوصا للست هانم سلمى ربنا يجعل كلامنا خفيف عليها لنا معلقه . انا مش ناقص جُرسه وفضايح . انا بقولكو اهو
مالك : بص يا كبير ! كده رايح ف داهيه وكده رايح ف داهيه
...........
الي اللقاء في الحلقه القادمه

كاتب الروايه هو احمد سعد و تم نشر الروايه مسبقا علي بيدج هو و هي و بيدج stories and novels

لينك الكاتب
https://www.facebook.com/profile.php?id=100010381862587

لينك بيدج/ هو و هي
https://www.facebook.com/howa.weheyaa/

لينك بيدج/ stories and novels
https://www.facebook.com/StoriesAndNovels2020