Gewoon vrienden

Out

De tv-opnames van seizoen 8 stonden voor de deur. Het kleine Posttheater in Arnhem was weer omgetoverd tot Lama-studio. Het bekende decor stond er weer, er was geoefend, het publiek stond buiten al te trappelen om naar binnen te gaan voor aflevering 1.

Tijl en Ruben Nicolai zaten samen in een van de kleedkamers. RubenM lag ergens in een andere ruimte zijn traditionele pre-opname slaapje te doen en Jeroen en Patrick waren in de artiestenfoyer met Jim Bakkum in gesprek.

Ruben en Tijl haalden samen wat herinneringen op aan hun weekje Texel twee weken geleden.

"Het was zó fijn, samen op vakantie. Dat moeten we echt blijven doen hoor", zei Ruben met een gelukkige glimlach om zijn lippen. Hij pakte Tijls hand, die naast hem lag, tussen zijn eigen handen en keek zijn vriend aan. "Toch?"

Tijl schonk Ruben een schitterende glimlach. "Absoluut. Dat was de beste verrassing van dit jaar, Ruben. Ik heb zó genoten." Ze keken elkaar veelbetekenend aan.

"Samen hand in hand over het strand, en niemand die gek opkijkt, want er was niemand in de buurt te bekennen", droomde Ruben terug.

Tijl knikte. "En af en toe een kus stelen", vulde hij aan. Hij voegde daad bij het woord en kuste Ruben zacht op zijn lippen. Dat deden ze nu steeds makkelijker en het was fijn. Zeker als er geen anderen bij waren.

"Al doen we het alleen maar voor de goede gesprekken die we voeren", vervolgde Tijl. "Ik heb de AVRO benaderd of ze ons willen hebben voor de programma-ideeën die we besproken hebben. Ze vonden het interessant en willen met ons praten."

Ruben verslikte zich bijna in de slok water die hij net genomen had. "Nu al? Ik dacht dat we nog in de ideeën-fase zaten?"

Tijl haalde zijn schouders op. "Ik dacht, praten kan geen kwaad. Het gesprek is over twee weken, na de tweede serie opnames. Ik heb het aan je assistent doorgegeven voor in je agenda."

Ruben knikte en staarde voor zich uit. "Wat zullen de anderen ervan zeggen? En Patrick..?"

"Dat is hun probleem", vond Tijl.

Ruben keek Tijl ongelovig aan. "Dat ga je niet menen, toch? Het zijn onze vrienden!"

Tijl keek een beetje betrapt. "Ik wil er vooral niet aan denken hoe ze reageren." Hij keek Ruben aan en wreef over Rubens arm. "We doen dit samen, toch?"

Ruben knikte. "Samen." Hij legde zijn hand over die van Tijl heen. Ze zouden samen het avontuur aangaan. Ze keken elkaar aan, de liefde voor elkaar zichtbaar in hun ogen. Van de ene aanraking kwam de ander en een paar minuten later zaten ze zoenend op de bank. Tijl was bovenop Rubens schoot geklommen en kuste hem innig. Ruben had op zijn beurt zijn armen om Tijls middel heen geslagen. Ze dachten even niet na over waar ze waren, alleen maar aan elkaar.

--------

*Fietfieeeeeuw* Er klonk gefluit vanuit de deuropening van de kleedkamer. Ruben en Tijl schrokken op. Ze hadden helemaal niet gehoord dat hun vrienden eraan kwamen. Tijl klom snel van Ruben af en ging naast hem op de bank zitten, maar het kwaad was al geschied.

In de deuropening stonden RubenM en Jeroen. Om de lippen van RubenM hing een wetend glimlachje, dat verried dat hij RubenN en Tijl hier genadeloos mee ging plagen. Jeroen keek vooral licht geschokt.

"Sexy hoor", grinnikte RubenM. "Ga vooral zo door." "Stop vooral niet voor ons", vulde Jeroen droogjes aan. "Wij komen ons alleen maar omkleden."

Ruben en Tijl keken een beetje schuldbewust naar de andere twee. "Sorry, we ehm... we lieten ons een beetje gaan", verontschuldigde Tijl zich.

Maar RubenM wuifde hem weg. "We weten toch al heel lang wat er met jullie aan de hand is", zei hij, alsof het de meest normale zaak van de wereld was. "Stop gewoon met de boel te verbergen, man. Kom er gewoon voor uit. Jij vindt Ruben leuk, Ruben vindt jou leuk, en that's it. Dat stiekeme gedoe de hele tijd..."