Gewoon vrienden

Bloemendaal (1)

Het was eind augustus en na een zomer lang oefenen konden ze het openingsdansje inmiddels aardig. Tijd om het uit te gaan proberen. Het nieuwe seizoen voorstellingen begon en ze openden in Bloemendaal, een geinig openluchttheatertje waarbij een grote bak water het podium scheidde van het publiek. Die situatie vroeg erom om fout te gaan, ergens in de vier voorstellingen die ze zouden geven daar.

Tussen Ruben en Tijl was de onderlinge verhouding op een aparte manier 'stabiel' te noemen. Nu alles out in the open was, lag er minder druk op. Het hoefde niet meer stiekem, hun vrienden wisten ervan, alles mocht zowel op het podium als daarbuiten. Vreemd genoeg zorgde dat er juist voor dat ze veel minder klef waren dan toen alles nog een geheim was. Nu alles er gewoon mocht zijn was de spanning eraf en hoefde er ook opeens minder. Nog steeds zochten ze de grenzen op op het podium, natuurlijk. De onweerstaanbare drang om grappiger zijn dan de ander bleef even sterk aanwezig. Maar zo intens elkaars fysieke grenzen opzoeken als begin 2007... nee, dat was het niet meer. En dat was oké. En als ze alleen waren, dan was er weinig terughoudendheid meer, iets waar ze allebei erg van genoten. Het kwam alleen niet zo vaak voor dat ze ergens alleen waren.

De middagshow was de generale repetitie. Die dansten ze met hun gewone kleren aan. Tot ieders verbazing ging het goed! Het publiek klapte en juichte op de juiste momenten. Het gaf een mooie boost aan het begin van de show. En niemand zag hoe RubenN bij zijn low-five met Tijl diens hand miste, waardoor hij zijn vriend per ongeluk-expres op de kont sloeg. En niemand merkte hoe Tijl genoot toen hij zijn shirt uittrok en Ruben naar hem floot.

Het was de eerste show na de zomer, dus het was even inkomen, maar de draaideur als eerste spel was ideaal om de draad weer op te pakken. Het was al snel als vanouds hilarisch. Natuurlijk kregen Ruben en Ruben een suggestieve suggestie en Tijl moest toch even wegkijken toen Ruben zich van zijn meest sexy kant liet zien. Hij was bang dat hij zichzelf zou verliezen in een fantasie over Ruben en dan Patrick niet meer zou horen of zijn eigen scenes zou vergeten. Hij moest zo nog met Ruben een scène spelen en dan moest hij niet afgeleid zijn door Rubens sexy lijf en bewegingen. Gelukkig ging dat goed en wist hij zelfs een paar scènes aan elkaar te knopen. De kop was eraf, het seizoen was geopend en niks kon hen raken.

De avondshow was de eerste keer dat ze de dans uitvoerden met alles erop en eraan. De zorgvuldig uitgezochte witte kleren, de show die op het scherm mee liep en het filmpje van het omkleden. Alles was uit de kast getrokken om deze tour show na show op spectaculaire wijze te openen.

Met lichte vlinders in zijn buik ijsbeerde Tijl heen en weer achter de coulissen terwijl de eerste klanken van 'everybody' klonken. Ruben stond vlak bij hem en legde zijn hand geruststellend op Tijls arm. "Het komt goed", fluisterde hij over de oorverdovende muziek heen, waardoor het eigenlijk meer een fluisterschreeuw werd.

Tijl knikte dankbaar naar zijn vriend, maar vanbinnen voelde hij de zenuwen. Hij was niet de beste danser van de groep en dat maakte hem toch wat onzeker.

Maar daar was hun cue. De lichten dimden. Tijl voelde Rubens hand in zijn rug die hem het podium op duwde. In het donker vond Tijl het kruisje waar hij op moest staan. Snel nam hij positie in. De lampen achter hem knipten aan en zette hem en zijn vrienden in fel wit licht.

Tijl haalde diep adem. Showtime.

Na de openingsdans was het chaos. Ze hadden exact 1 minuut en 36 seconden om zich om te kleden, plus de paar seconden die Patrick nog kon winnen bij de aankondiging. In de kleine kleedkamers ging het nét om genoeg ruimte te vinden op je om te kleden.

"M'n broek, heeft iemand mijn broek gezien?", riep RubenN.

Tijl rolde met zijn ogen. Typisch.

Een van de dames van de productie gooide een broek door de kamer heen en Ruben ving die. De zendergordels lagen klaar bij de techniek in de coulissen. Zender om, shirt erover, gordel om... Patrick stond al op het podium. Het was stressen, maar het was Tijl gelukt.