Loss of Feelings | ✓

Chapter 16

Chapter 16

"Ang sarap mo naman, North." I sighed, out loud. "Lasang-lasa ko ang pagiging asado ko, putang ina ka."

My legs were shaking uncontrollably because of him. Hindi pa tapos ang gig nila pero hindi na ako makakilos agad dahil sa sinabi n'ya. In the backstage, I was pacing back and forth, trying to calm down. I bit my lower lip as I rationalized North's words and actions.

May gusto ba siya sa akin? At kung mayroon, ano ang gagawin ko? Should I let him pursue me or? Umaasa lang ba talaga ako? But if he likes me, isn't that a bit fast? Limot na ba n'ya ang eight years nila ni Barbara? Kahit pa ang ilang taon doon ay mutual understanding, still, Barbara practically owns North in those eight years.

My heart contorted in pain. Napaupo ako sa isang sirang speaker habang abala ang lahat sa paga-asikaso ng mga kailangan ng banda lalo na't medyo malaki ang hawak na crowd ng Anagapesism ngayon. They weren't the only band here, sila lang ang naunang banda na mag-perform. Dapat nga sila ang panghuli kaso hindi kaya ng schedule nila dahil kailangan nila ng pahinga. Rhi makes sure that they're not overworked, alam kasi n'ya na p'wedeng iwan na lang ito ng mga 'yon kapag di na nila kinaya.

The band wasn't their priority, unfortunately. It was a passion project but I know that deep within them, they don't see themselves having this in the long run. At nakakatakot nga kung malaki na ang tingin sa kanila pero sila mismo na nasa banda ay hindi makita o matanaw ang layo na kaya nilang magawa.

You could have the talent but without the passion or the drive to continue, it would be futile.

Ano ba talaga ang gusto mo, North? Kasi ako—gustong-gusto na kita. Nahihirapan na ako kumbinsihin ang sarili ko na happy crush lang ito. Hirap na akong maniwala na imposibleng magkagusto ka sa akin pabalik. Ayoko naman na kung kailan mahal na kita saka naman ako sasampalin ng katotohanan na imposible kasi may mahal ka pang iba.

I buried what I was feeling for North not knowing it would only sprout into a more fruitful feeling. Hindi ko na magawang tingnan si North at pigilan ang kibot ng ngiti ko. I would find myself staring at him. His hair would shine when the sun strikes its strands, ang moreno n'yang balat ay lalong nagpapatingkad ng ngiti n'ya, at ang mga mata nyang palaging parang nagsusumamo ang dahilan kung bakit namumula ako kahit di naman mainit.

He was hot and gorgeous at the same time. Tapos mabait pa, nakakabadtrip talaga na alam ko ang tungkol sa eight years n'ya. Hindi ba p'wedeng ireset ko na lang ang utak ko at di makita ang red flag ng walong taon na 'yon?

"Babe," umakbay sa akin si Enoch. "Pauwi na si Eastre."

"Ay pota ka, Enoch." I was startled. "Tigil-tigilan mo ako kay Eastre ah. Mamaya ay maniwala 'yong tao na crush ko siya. . ."

"Hmm, he's single? Single ka rin naman. I won't give you to people that I don't trust, Miye." seryosong sabi ni Enoch.

I tilted my head towards his direction. Ano ba ang gusto n'yang iparating? Na may gusto sa akin si Eastre at nagpapareto ito?

I almost gasp. Shet. Parang ang ganda ko naman dahil doon. Tumikhim ako at winaksi ang aking mga kamay.

"Di ko naman siya gusto, Enoch. I mean, well. . ." Napalunok naman ako. "Gwapo siya, mukha namang mabait at kahit sino siguro ay madadaan sa isang ngiti n'ya. . ."

"So crush mo nga si Eastre?!"

"Ano ba!" Namumulang agap ko. Pinapangunahan ako nito e, I pouted as I looked in front and saw North already looking at me.

My cheeks flushed as I could feel the warmth of his presence.

"Gusto mo si Eastre, Miye?" mahinahon na tanong ni North.