Boran aynanın karşısında kendisine dikkat ediyordu. İki yılın ardında Asil'i yüz yüze görecekti. Fotoğraflardan veya uzaktan görmek gibi olmayacaktı. Onun gözünün içine bakacak ve sesini, kokusunu duyacaktı. Belki dokunada bilirdi.
Bu düşünceler Boran'ı küçük bir çocuk gibi hissettiriyordu. Bayram sabahı gelsin de kıyafetlerimi giyeyim diye heyecanlanan çocuk gibiydi şuan Boran. Asil'i görecekti. Mutluydu bu yüzden.
Boran Kombin:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Asil ise sinirliydi. Ona sormadan imza attırmışlardı. Bilal'e güvenip okumamıştı bile. Kiminle be yapacaklarını bilmiyordu. Şirketinin alk katına başka bir şirket geliyordu ama kim olduklarına dair bir fikri yoktu. Devlet sırrı gibi sakkıyorlardı Asil'den.
Bugün geleceklerdi. Sonunda görecekti Asil gizli ortaklarını. Onun için bugün kıyafetine dikkat etmişti.
Asil kombin
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Asil şirketin içerisinde hem ortağı Bilal'i hem asistanı Hakan'ı arıyordu. Şu sıralar çok yakınlardı. Asil'in arkasından iş çeviriyorlardı. Bunu fark ediyordu Asil ama merak ediyordu nereye kadar devam edeceğini.
"Hakan ve Bilal nerede Canan?" Canan şirkette bir çalışandı. Karşısına çıkmışken ona sormuştu yerlerini.
"Bilmiyorum ama şu sıralar aşağıya yerleşen şirket ile çok ilgileniyorlar" dedi.
"Teşekkür ederim"
Daha aşağıya inmeyecekti Asil. Onların yanına gelmesi lazımdı.
Odasına geçip işlerini halletmeye başladı.
Boran ise çoktan yola çıkmıştı. İki yıldır sürekli uzaktan izlediği şirketin yolundaydı. Bugün içeri girecekti. Bundan sonraki günlerde de içeri girecekti. Belki Asil'i yeniden kazanacaktı.
Bunun heyecanı ile biraz daha gaza bastı. Daha hızlı orada olmak istiyordu. Zaten evi ile Asil'in şirketi arasında on dakikalık yol vardı. Bu yüzden o eve taşınmıştı.
