Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Asil'in kıyafeti
Kahvaltılarını yaptıktan sonra otelin aşağısındaki sahile gidip voleybol oynayacakları alana gelmişlerde ve takımlar ayrılıyordu. Kaptanlar Ozan ve Boran'dı tabiki.
Boran'ın takımı Asil,Azra,Anıl,Emre,Mabel'den oluşuyorken; Ozan'ın takımı Esra,Bilal,Yunus,Cuma Yeşim'den oluşuyordu.
Taraflar yerlerine geçtiğinde fileye yakın tarafta Boran ve Asil vardı. İlk turu karşı taraf başkatacaktı.
Eda'nın vurduğu top ile başlayan oyun çok hızlı ilerliyordu. Top Asil'in eline geçerken hemen Boran'a pas atmıştı ve Boran sayesinde bir sayı almışlardı. İlk sayıyı aldıkları için sevinen Boran'ın takımı ve sinirli olan Ozan'ın takımı...
Oyun bu şekilde devam etmişti. Skor 3-1 olacak şekilde Boran'ın takımı kazanmıştı. Herkes birbirini tebrik ederken Asil Nur biraz geri planda kalmıştı. Belki bir gün Boran'ı özel olarak tebrik ederim diye geçirdi içinden.
"Ben bunun şerefine herkese dondurma almaya gidiyorum" diyip uzaklaşmaya başladı.
Sahilinn yakınındaki marketten dondurma almıştı ve geri dönmeye başlamıştı. O esnada çalan telefonu ile durmuş ve otelde kahvaltı ettikten sonra giydiği eteğin kemerine sıkıştırdığı telefonunu çıkartmıştı. Ekranda görüdüğü isim kaşlarını çatmasına sebep olurken enden aradığını düşünmeye başladı.
"Alo,Asil?" dedi erkeksi sesi ile
"Alo? Neden aramıştın?" dedi Asil Boran'a. Dünki gibi sesini inceltiyor ve fısıldıyordu.
"Bende" dedi Boran. "Nasılsın?" diye sordu, konuşacak bir şey bulamıyordu. "İyiyim, sen?" dedi kız. Şaşırmıştı. Hem onu aramasına, hem halini hatrını sormasına. "İyiyim" dedi adam. Verdiği tepkilere anlam veremiyordu. Daha kim olduğunu bilmediği birisi için liseli ergene dönmesi sinirini bozuyordu. "İyi o halde, kapatıyorum ben. Sana yaklaştım da. Yakalanmayayım" dedi Asil. "Kapatma o zaman"
"Görüşürüz Boran"
"Görüşürüz Asil. Ararım böyle arada. Belki sesini değiştirmezsin."
Telefonu kapatıp bir nefes verdim. Flört ediyorduk baya. İlk mesajı attığımda hiç böyle düşünmemiştim. Bana aşık değildi ama etkileniyordu. Bu bile bir şeydi.
Gördüğüm kişiler ile onların yanına doğru ilerledim. Kendimin,Boran'ın ve Ozan'ın dondurmasını çıkarttıktan sonra poşeti Anıl'ın eline tutşturdum. Adımlarımı Boranların yanına atmaya başladım. "Buyrun" dedim ve Boran'ın sevdiği dondurmayı ona uzatırken. Bademli magnum seviyordu, zengin şerefsiz. Ozan'a ise oreolu dondurmayı uzatmıştım. Oreo seviyordu. Kendime ise karadutlu bir dondurma almıştım. İlk defa yiyecektim.
Aldığım dondurmaları yedikten sonra yüzmeye karar vermiştik. Boran hariç herkes. Beyimiz yüzmeyecekmiş. Onu umursamadan giydiği eteğin kemerini açmıştı, zaten hemen çıkan eteği telefonunu sessize alarak şezlongun üstüne bıraktı. Giydiği mayoyu düzeltip arkadaşlarının yanına doğru ilerledi. Kendini serin sulara bıraktığında son anda ona bakan Boran'ı görmüştü. Soğuk su bedeninin etrafını sararken Bir süre suyun altında hiç hareket etmeden kalmıştı ama su onu kaldırdığında sırt üstü suyun üstünde durmaya devam etmişti. Ayağına dokunan şey ile çığlık atarken hızla kendini düzeltmiş ve ayaklarını kuma değmesini sağlamaya çalışmıştı ama boyu yetmiyordu. Etrafa baktığında kimseyi görmemişti. Tam o esnada ayağından çekilerek suyun dibine girmişti. Son anda aldığı nefes ile gözlerini açmıştı. Başta yansa bile sonradan alışmıştı. Ozan'ın ona sırıtarak baktığını gördüğünde sinir bütün vücudunu ele geçirmişti. Ayak bileğini Ozan'ın elinden kurtarıp ona doğru yüzmeye başlamıştı. Ozan'ın uzun kol avantajı ile Asil'den hızlı yüzerken,Ozan çoktan karaya çıkmıştı.
"KAÇMA!" Diye bağırdı Asil. Karşısındaki adamın işine son vermesi şuan umrunda bile değildi " BOĞULUYORDUM LAN! GEL BURAYA!" siniri onu her yakalayamadığı saniye artarken, kuma batıp çıkan ve yavaşlamasına sebep olan kumlar dahada sinirlenmesine sebep oluyordu.
"PATRONUNUM BEN SENİN. UZAK DUR BENDEN!" Diye bağırıyordu Ozan kaçmaya devam ederken. "GEL TAMAM YAPMAYACAĞIM BİR ŞEY!"
"GELME ÜSTÜME BE KATİL!" demesi ile ayağının takılıp düşmesi bir olmuştu. Asil zafer ile gülümsemiş ve Ozan'a doğru atılmıştı. Tam onu boğmaya çalışan Ozan'ın üstüne atlayacakken beline sarılan eller buna engel oldu.
"Ne yapıyorsunuz siz?!" diye sertçe konuşan Boran'a döndü Asil.
"Beni boğmaya çalıştı!" Diye çocuk edasıyla konuşan Asil'in dediğinden sonra ateş saçan gözlerini Ozan'a çevirmişti.
"Abartma! Suyun üstünde yatıyordu ben bir tık ayağından çekmiş olabilirm" dedi Ozan.
"Çocuk musun oğlum sen? Ya kız nefessiz kalsaydı? Büyü biraz amına koyayım"
"Abartmak konusunda üstünüze yok. Harika çift olursunuz siz bakın benden demesi." Dedi ve düştüğü yetden kalkıp gitti. Onun ardından sinirle bakan Asil Boran'ın kolları arasında olduğunu fark etti. Hızla ondan uzaklaştı "Kusura bakmayın lütfen" dedi ama Boran onu dinlemiyor gibiydi. Sanki kafasına başka bir şey takılmış gibiydi.
"Sorun değil" dedi en sonunda.
Gün o şekilde geçmişti. Akşam yemeklerini yemişlerdi ve odalarına çekilmişlerdi. Saat akşam 10'a geliyordu. Uyumaları gerekiyordu ama hem Asil Nur hem Boran uyuyamıyordu. Sağa dönüyor,sola dönüyorlar ama olmuyordu. İkisininde uyumak için ihtiyacı olan bir şey vardı.
