Patron-Yarı Texting +18 |Final Yaptı|

52.Bölüm

Bölüme geçmeden önce şunu belirtmek istiyorum arkadaşlar. Bu kitapta mantık aramayın sonuçta yazan kişi belli. Ne kadar mantıklı olabilir?

Tşk

İyi okumalar

Bu arada kitap çok hızlı yükseliyor. Hızlı koşan at gibi olmayalım. Tekrardan tşk okuyan herkese.

Fışk bölüme geçelim ->

Karşımda bana afallamış bir şekilde bakan birisi vardı. Elektirik çarpmış gibi elini yüzümden çekti ve gözümün en derinine bakmaya başladı.

"Şaka" dedi "Şaka yapıyorsun" diye ekledi "Gerçek olamaz. İmkansız yani. Beni unutmuş olmanın imkanı yok. Bakayıp." Dedi ve beni süzmeye başladı "Cık! Yok imkanı öyle bir şeyin."

"İyi misiniz?"

"Ağağğağağğa siz diyor." Çocuk gibi bir o yana bir bu yana gitmeye başlamıştı.

"Doktor neden demedi böyle bir şeyi? Şaka yapıyorsun Asil. İm-kan-sız unutamazsın ya! Bakayım. Unutmamışsın."

"Haaaa!" dedim. "Siz geçenlerde bir ödül almıştını. Yılın çıkış yapan iş insanı ödülü? Karıştırıyor da olabilirim"

"Siktir! Beş yıl öncesinin muhabbeti o Asil!"

Odanın içindeki adımları saniyesinde kesilip kendini benim yanıma attı. Yüzümü iki elinin arasına aldığında gözümün içine bakmaya başladı.

"Komik olmayan şakalar yapmıyoruz biz değil mi Asil? Hadi bitir şakanı"

Ellerini tutup yüzümden ayırdım. "Bakın bayım. Sürekli bir tamas halindesiniz ve rahatsız oluyorum. Lütfen dokunmayın bana."

"Doktorun ile konuşucam!" dedi ve odadan hızla çıktı.

Boran'ın çıkması ile ben tuttuğum gülüşümü bıraktım.

Salak adam!

Ağır bir baş ağrım  vardı ama hafıza kaybı gibi bir durum söz konusu değildi. Bir ceza olarak düşünebilirdi. Anlamadan dinlemeden bırak gitmez artık.

Biraz sonra Boran önde, doktor arkasında odaya girdi.

"Nasılsınız Nur hanım?" dedi doktor.

"Teşekkür ederim. Hafif bir baş ağrım var onun dışında her şey yolunda. Hatta hiç bu kadar yolunda olmamıştı"

"Başınıza aldığınız darbeden başınızın ağrıması çok normal. Serumunuza ağrı kesici enjekte ettikten sonra o ağrınızda kalmaz. Serumunuz bitince çıkış işlemlerini halledebilirsiniz"

"Teşekkür ederim" dedim. Doktor odadan çıktığında Boran bütün somurtkanlığı ile bana bakıyordu. Bu hali gülmemi getirse bile gülmeyeceltim.

"Asil..." diye mırıldandı

"Evet?" 

"Gerçekten unuttun mu?" yavru bir kedi gibi bakıyordu.

"Neyi?"

"Beni, unuttun mu Asil?" yatağın boşluğuna oturup elimi tuttu. Gözü mü dolmuştu? "Tamam her şeyi hak ettim. Döv, söv, kır ama unutma be Asil! Jer şeye dayanırım ama buna dayanamam" derken dolan gözünden bir damla yaş akmıştı.

"Hatalıyım biliyorum. Sana bir çok hatam oldu. Seni seviyorum diyorum ama güvenmiyorum. Güvenmediğimi hissettiriyorum daha doğrusu ama sana bu hayatta kimseye güvenmediğim kadar güveniyorum. Sen telefonda öyle şeyler diyince sinirlendim. Kırdım seni, her zamanki gibi. Özür dilerim ama beni unutmanı hak edecek kadar değildi be Asil." dudağını elime bastırdığında devam etti "Özür dilerim sevgilim, yaşattığım her şey için"