"Haaa! Nasıl hatırlamadım?" Boran'dan uzaklaşıp odanın içinde bir ileri bir geri gitmeye başladım. "Geçen sene, Haziran'da bir ödül almıştı hatta. Ona katılmıştın. Nasıl hatırlamadım ya? İşte hep piskolojik bir durum. Yoksa benim hafızam kuvvetlidir, hatırlarım her şeyi. O anlık hatırlayamadım"
"Özür dilesen mi acaba? Günahımı aldın o kadar" demesi ile adımlarım anlık olarak durdu.
"Neden özür dileyeyim ki? Hadi aramızda bir şey olsa ben senin hakkında böyle düşünsem neyseeee ama patronumdan özür dilemeyeceğim" ŞİMDİ BANA EVLENME TEKLİFİ ET BORAN!
"Üç gündür bana trip atarken hiç patronum demiyordun?"
Boran bana yaklaştı ve elini kıyafetimin çıplak bıraktığı köprücük kemiklerimde gezdirmeye başladı. "Sen, her çalışanıma bu şekil dokunmamı mı istiyorsun?"
"Sen elini kırmamı mı istiyorsun?"
Elini çektiğinde kaşlarını çatarak bana bakmıştı.
"Vay vay vay. Asil hanıma bakın siz. Dur ya sana Asil diyen tek kişide ölmüştü." Nerden çıktı şimdi bu konu?
"Allah Allah, öyle mi olmuş?"
"Öyle olmuş, sen demiştin?" Dedi. Napçan ya?
"Ben dememişimdir. Desem hatırlarım."
"Asil..." dedi bana. Adımın ağzrından dökülüşü, yeni keşfettiğiniz şarkıyı ezberleyene kadar ve hatta sıkılana kadar diznlediğiniz şarkı kadar büyülüydü. Ben sıkılır mıydım?
Hiç sanmam...
"Boran'ım" dedim. Ağzımdan kaçmışta olabilir...
"Siktir! Bir daha desene"
"Neyi?"
"Asil!"
"Evet Boran Bey?" sinirleniyordu ve bu durum benim o kadar hoşuma gidiyorduki hiçbir kelime ile aktaramazdım.
"Kaşınıyorsun!" dedi uyarır bir tonda.
"Kaşı o halde..." dedim ve derin bir nefes aldım"...Boran'ım" demem ile boynum ile ensem arasından tutup dudaklarıma yapıştı. Gözlerim bilinçsizce kapanırken ellerim onun koluna tırmandı.
Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.
Dudak hareketleri oldukça yumuşak ama bir o kadar baştan çıkartıcıydı.
Dili dudaklarımın üstünü talan ederken ağzımı açmıyordum, kız evi naz eviydi sonuçta.
Dilini ağzıma itememesi sinirlenmesine sebep olurken, alt dudağımı dişleri arasına alıp ısırdı. İnleyerek ağzımı aralarken onun dili bütün ağzımı keşfe çıkmıştı.
Dillerimiz birbiri ile dans ederken Boran'ın elleri brlimi bulmuş ve tek hamlede beni kucağına almıştı. Ayaklarımı beline sıkıca sardım. Bir elim ensesindeki saçları hafifçe çekerken diğer elim gömleğinin yakası ile oynuyordu.
"Kıskandım desene sen buna. Yok geçmişi açma falan. Boş hava kasma Boran Karakoç!"
"Kıskandım." Dedi tekrar dudağıma buse kondurdu "Sana karşı boş değilim Asil. Bu aşk mı bilmiyorum, sanmıyorum da. Sana karşı boş değilim ama. Onu biliyorum. İçimde sana dair bir parça var. Seni seviyorum belki, bilmiyorum. Seni istiyorum, her bakımdan. Bilmiyorum ya."
"Belki bir gün bilirsin. Bana ol yada olma ama umarım bir gün aşkı tadarsın Boran'ım. Benim ol yada olma hep benim Boran'ım olarak kalacaksın." Yanağına dudaklarımı bastırdım "Artık gideyim ben" diyip geri çekildim.
"Son bir şey daha var" dedi.
"Ney?"
"Kim o derdine derman olan puşt?!"
"NE?" Diyip kocaman bir kahkaha attım.
"İşte o puşt kim?"
"Bilal mi?"
"Evet!" sesi bir anda sert çıkmıştı.
"Bir tanıdık işte. Boşver. Ben çıkayım,Ozan bey beklemesin" diyip hızla çıktım.
Sabah Boran'a küs girdiğim şirketten, onunla öpmüşmüş olarak çıkacaktım.
'Sana karşı boş değilim'
Hayatımın en güzel dört kelimesiydi. Belki bir gün ikiye düşerdi.
'Seni seviyorum'
Belki bir gün...
------- Yaaa yeni bir kurgu var aklımda. Bunu bitirip mi başlayayım yoksa ikisi aynı anda mı devam etsin?
