အပြင် ၌ မိုးရွာခြင်း ရပ်သွားလေသည်။မိုးနှောင်းယာသည်လည်း သတိရပြီးကာစ အခြေအနေဖြစ်လေသည်။
ဒေါက်တာတခေတ်မင်းသည် မိုးနှောင်းယာအတွက် ဆေးများပေးထားခဲ့ပြီး အားဆေးတစ်လုံးထိုးပေးကာ ပြန် ရန်ပြင်လိုက် လေသည်။
“ ကိုကို တခေတ် ..”
ခေါ်သံသေးသေးလေးကြောင့်တံခါးဝ ရောက်နေသော ခြေလှမ်းသို့ ရပ်ကာ နောက်သို့လှည့်ကြည့်မိလိုက်သည်။ အသံပိုင်ရှင်က မိုနှောင်းယာထံမှဖြစ်သည်။
ခုတင်နားသို့ ပြန်ကပ်လာကာ မေးလိုက်လေသည်။
“ ဘာပြောမလို့ လဲ နှောင်းယာ ”
နှောင်းယာ သည် သူ့အား မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးများဖြင့်ကြည့်၍ တစ်စုံတစ်ခုကိုပြောရန်အားပြင်လိုက်လေသည်။
“ မနက်ဖြန် အားလားဟင် ..”
မေးသောမေးခွန်းက ထူးဆန်းနေပါ၏။သူ၏အချိန်တွေကို စိတ်ဝင်စားဟန်မပြသောထိုလူသားလေးက ခုကျမှ ရုတ်တရက်အားလပ်ချိန်ကိုမေးနေသည်မှာ သူ့ကိုအံ့ဩစေလေသည်။
“ မနက်ဖြန် ဂျူတီမရှိရင်တော့ အားမယ်ထင်တယ် နှောင်းယာ ၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ ”
သူ့အဖြေကြောင့် မျက်နှာလေး ဝင်းပသွားသယောင်ရှိသွားသည်။
“ အာ့တာဆို ၊ နှောင်းယာကို အပြင်လိုက်ပို့ပေးပါလား ကိုကိုတခေတ် ”
ဒုတိယမ္ပိ အံ့ဩခြင်း ၊ အပြင်လောက ကို မဆိုထားနှင့် အခန်းထဲက အခန်းပြင်တောင် ထွက်လေမရှိသော ဒီလူသားလေးက ခုတခါ အပြင်ကိုသွားဖို့ ခေါ်နေလေရဲ့။ တခေတ်မင်း အိပ်မက်ဟုသာ ထင်နေမိသည်။ သို့သော် မျက်နှာကို တည်တည်ထားပြီး ပြန်မေးလိုက်သည်။
“ လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ နှောင်းယာ ၊ ဘယ်အချိန်လောက် ကိုယ် လာခေါ်ပေးရမလဲ ”
“ မနက် ခင်း ၉ နာရီလောက် ပါ ကိုကိုတခေတ်”
“ ကောင်းပါပြီ နှောင်းယာ၊ ကိုယ်လာခေါ်မယ်နော် စောင့် နေပေး ဟုတ်ပြီလား”
“ ဟုတ်ကဲ့ ကိုကို တခေတ်မင်း ”
ပုံမှန်ဆို ဘုဆတ်ဆတ် ပြောနေသော လူသားလေးက ခုတော့ လိမ္မာယဉ်ကျေး အနှောင်းလေးဖြစ်နေပါရောလား ။
ကိုယ့်ဘာသာတွေးပြီးပြုံးကာထွက်လာလိုက်သည်။ဘာရယ်တော့မဟုတ် မနက်ဖြန် နှစ်ယောက်ထဲ အပြင်သွားရမယ်ဆိုတော့ စိတ်ထဲတစ်မျိုးတစ်မည်လေးပင် ခံစားနေရသည်။
YOU ARE READING
မိုးနှောင်းတစ်ရာ (Ongoing)
Romanceမိုးနှောင်းတစ်ရာ စံအိမ်ကြီးမှ ကြိုဆိုပါတယ်... သင့်ဘဝရဲ့ ပျော်ရွှင်ခြင်း၊ ဝမ်းနည်းခြင်း၊ပူဆွေးခြင်း ၊ချစ်ခြင်း၊မုန်းခြင်း တွေ နဲ့ ဒီစံအိမ်ကြီးထဲက တစ်စုံတစ်ခုအတွက် လဲလှယ်နိုင်မလား ... စံအိမ်ကြီးထဲက တစ်စုံတစ်ခုကို သိချင်ရင်တော့ ကိုယ်တိုင် ဝင်လာခဲ့ပါ...
