Hindi Tugma

Kabanata 48

Andrea's POV

Nakaupo kami ni Nika malapit sa kwarto kung saan naroon si Jk at Jm. Nagulat kami pareho ng biglang lumabas si Jk at pabalibag na sinara ang pinto. Tumayo ako para tanongin siya kung bakit pero nagmamadali siyang umalis.

" Ano sa tingin mo ang nangyare?" Nika ask me

" Umiiyak siya Nika at kitang kita Ang sakit sa mga mata niya kahit hindi pilitin niyang ipakitang galit siya!"

" That's his face when Beatriz and Lucas get married! I'm scared Andrea, pano kung saktan na naman nila ang isa't isa?"

" Let's pray for that not to happen! Alam kong magiging matatag silang dalawa magtiwala lang tayo sa kanila Nika!"

" Should we let them first? Oh kausapin na natin si Jm?"

" He needs someone besides him Nika kaya tara na, mas kaylangan niya tayo I know Jk can handle his self babalik din yon!"

Nika nodded and we enter Jm's room, umiiyak siya pagpasok namin. Hawak niya ang kanyang kanyang dibdib habang patuloy na bumubuhos ang mga luha sa kanyang mata. Lumapit sa kanya si Nika at niyakap ito.

" What's happened bunso? Bakit ka umiiyak? Calm down please!"

" I-I b-broke up with him a-ate!"

We both shocked about what he said kaya pala. This is the reason of that expression of Jk. Tumabi ako sa kanila at naupo sa gilit ng kama, I hold his hand before I speak.

" Jm bakit? Why did you do that? Alam mo bang masasaktan siya ng sobra?"

" H-hindi ko alam ate Andrea h-hindi ko talaga alam!" He said and cried even more

Nakakapanlumong makita silang ganito. Akala ko'y tuloyan ng magiging masaya ang kanilang pag sasama, pero bakit? Bakit tila pinaglalaroan na naman sila ng tadhana.

" Shh! Wag ka ng umiyak bunso, alam kong nabigla ka lang sa kalagayan mo ngayon kaya mo nasabi yon! Wag kang mag alala babalik yon hindi yon papayag na mawala ka sa kanya!" Sabi ni Nika para mapatigil ito sa pag iyak.

" Tama ang ate mo Jm mas marami pa kayong pagdadaanan kaya kayanin niyo! Wag niyong hayaang putulin muli ng tadhana ang pagmamahalan niyo gaya ng kay Lucas at Leon!" I said seriously

" Sobrang nasaktan ko siya! Mali ako sobrang mali ako, pero hindi naman maling matakot hindi ba? Tama lang naman na maramdaman ko to dahil sa mga pinagdaanan ko ng dahil sa sakit na to!"

Binitawan na ni Nika sa pagkakayakap si Jm bago naupo at nagsalita.

" Naiintindihan ka namen at alam naming naiintindihan ka din ni Jk! Kaylangan niyo lang unawain ang isa't isa, para din naman sa inyong dalawa yan!"

" Ate bakit ganon pakiramdam ko Ang tanga tanga ko! Ang sakit sakit ng puso kong makita siyang ganon! Pakiramdam ko nangyare na to noon at natatakot na naman ako ngayon! Ayoko siyang mawala pero hinayaan ko siyang umalis at iwan ako dito!" Napahagulgol pang Lalo si Jm sa mga sinabi niya.

" Dahil pinagdaan mo na rin to noon! Maiintindihan mo ang lahat sa tamang oras wag mong ipilit Jm dahil habang pinipilit mong intindihin mas lalo mo lang hindi makukuha ang ninanais mong kasagutan!" Sabi ko habang seryosong nakatitig sa kanya

Kitang kita ang paghihirap sa kanyang mga mata, ang lungkot na sumasabay sa mga luha niya. Nakakaawa man sila ay wala akong pwedeng magawa hangga't hindi naaalala ni Jm ang lahat.

" Tama na ang pag iyak magpahinga ka na! Pangako paggising mo andito na si Jk!" Nika

" Oo nga Jm pagod ka na makakasama sayo yan! Magpahinga ka na muna, dito lang kami ng ate mo hindi kami aalis!"

" Pano kung hindi siya bumalik dahil sa ginawa ko? Pano kung iwan na lang din niya ako ng tuloyan?"

" Jm hindi gagawin ng kapatid ko yan hinding hindi kahit pa ilang beses mo siyang ipagtabuyan! Nagpapalamig lang yon maniwala ka!"

Tumango na lamang siya at nahiga na, patuloy parin siya sa pag iyak at sobrang nakakadurog makita siyang nagdudusa muli.

" Everything will be fine Jm and Jk, just keep on fighting for your love!"