Hindi Tugma

Kabanata 1

Unang araw ng pasukan, naglalakad si Nathan sa malawak na pasilyo ng kanyang bagong paaralang papasukan. Sa pagmamadali ay hindi na namalayan ng huli ang taong nasa unahan niya —nahulog ang mga librong dala ng nakabunggo ni Nathan kaya dali dali naman niya itong tinulungan

"Oh my goodness! I'm sorry I'm in a rush late na kasi ako that's why I didn't see you coming!" Saad ni Nathanl habang pinupulut ang librong nalaglag. "Oh, you're reading Hindi Tugma rin pala it's nice noh?"

"Yes that's one of my favorite book!" Kinuha ng lalaki ang libro sa kamay ni Nathan. "Be careful next time! I'll go ahead!" Paalam nito bago nagsimulang maglakad

" Sorry again!" Miguel said and let the guy pass and he continue on finding his room. " Argh! This is hard! Where is my room ba kasi!" Pagmamaktul niya pa.

Nagpatuloy siya sa paglalakad hanggang makita na niya ang kanyang magiging silid aralan. He entered the room and find a seat for him.

" Ang gwapo shit kaklase talaga natin yan?"

"Same nung unang boy na lumabas, ang attractive nila!"

Nathan hear some girls murmuring, well sanay naman na siya don. But instead of flirting back hinahayaan niya na lang ang mga ito. He find girls annoying and distractions for his studies —na iiwan din siya kapag hulog na hulog na siya. Nang makahanap ng mauupuan ay agad ng naupo si Nathan at nag umpisang magbasa ng librong kanina niya pa dala dala.

"Hi can I seat beside you?" A girl ask him.

"There's a lot of vacant seat over there! This seat is occupied by someone, see there's a bag already!" Mataray na sabi ni Nathan.

"Oh, I'm sorry I didn't see kasi na may bag na pala anyway I'm Elisa and you are?"

"Nathan!" Tipid na sagot niya

"Nice name Nathan it suits you!"

"My name is actually common and for sure you already said that line with someone who had the same name as mine!" Nathan smirk knowing that the girl is actually flirting on him. "If you don't mind Elisa can I continue reading now?"

"Ah ok! I'm sorry if I bothered you. It's nice to meet you Nathan!" Elisa said and leave.

Nagpatuloy sa pagbabasa si Miguel ng may umupo sa tabi niya.

"Oh it's you the one I bumped on the hall way?"

"Yeah and you're the talkative guy earlier!" Timothy said.

"Yah! Am I that so maingay kanina? Anyways I didn't ask your name earlier! What's your name?"

"Timothy!" Tipid ding sagot ni Timothy.

" Ang tipid mo sumagot anyway it's fine!" Nathan said before looking back to his book and read again.

"Good morning class!" Nahinto ang lahat ng pumasok ang unang guro nila. "This is block A of Engineering right? I'm Faye Esguerra and I'll be your professor in History!"

"Good morning ma'am Faye!" Everyone greets her.

"Before I start the discussion gusto ko muna kayong makilala isa isa but not in a way that you'll just say your name to me! I want it to be done in a poem type —mga taludtud na magbibigay sakin ng palatandaan sa bawat isa sa inyo mga salitang pag narinig ko kayo agad ang maaalala ko maaari niyo bang gawin yun?" Nakangiting tanong ng guro na sinang ayunan naman ng lahat.

Nag umpisa na ang mga mag aaral sa pag tula ayun sa kanilang mga karanasan hanggang sa umabut na kay Nathan ang pagtula na agad naman tumayo at nagsimula sa kanyang maikling tula.

Sa dulo kung san tanaw ko ang magandang paglubog ng araw!
Mag isa sa dalampasigan na ating dating tagpuan!
Lungkot ay bumalot kasabay ng ulang sumasabay sa bawat pag agus ng luhang
sanhi ng paglisan mo
Marahil hindi dito ang panahong para satin mahal ko dahil ito na ang dulo!
Dulo kung san magtatapos ang pagmamahal ko na pangakonh magiging sayo hanggang sa susunod na buhay ko!

Nagpalakpakan ang lahat sa kanyang tula bago nagsalita ang kanilang guro.

"That one is great Nathan! Thank you!" Ngumiti lang si Nathan sa guro bago umupo at sumunod naman sa pagtayo si Timothy para isaboses ang kanyang tula.

Tila laro na pilit ipinanalo
Ngunit sadyang tadhana sati'y mapaglaro
Hindi Tugma ay pinaglayo
Na kahit nangakong hanggang dulo
Pagmamahalan natin ay dito na matatapos
Kasabay ng paglubog ng araw sa tagpuang ito
Tayo ay maglalayo habang ulan ay bubuhos
Na siyang magiging tanda ng bawat sakit at lungkot na ating mararamdaman sa tuwing ulan ay bubuhos!

Gaya kanina ay nagpalakpakan din ang kanilang mga kaklase ng matapos si Timothy.

"That's also great! Ang galing niyo gumawa ng tula Timothy and Nathan! Parang magkatugma pero parehong masakit at malungkot!" Nagkatinginan ang dalawa sa sinabi ng kanilang guro kasabay non ay ang damdaming bigla sa kanilang bumalot.

Damdaming pamilyar ngunit hindi nila matandaan —kabog ng puso para sa isa't isa ay hindi tama ngunit hindi maipagkakaila ng dalawa na sa pagtama ng kanilang mga mata ay ang pagbangon ng damdaming hindi nila inaasahang mabubuhay sa kanila.

                     ••••••••••••••

"Hindi naman masamang sumubuk, ang masama nagmahal ka ng maling tao!" Sagot ni Lorenzo Kay Lucas

"Hindi ko sinadyang ibigin Siya Lorenzo alam mo yan. Pilit ko mang kalimutan Siya mas bumibigat lang sa pakiramdam. Sa dalampasigan na naging saksi sa lahat pakiramdam ko naron parin siya nakatanaw kahit hindi na dapat."

"Ikakasal ka na Lucas, lalaki si Leon at hindi kayo pantay Ng istado sa buhay alam mong malaking kahihiyan sa magulang mo kung ipagpapatuloy mong mahalin Siya!"

"Mali man Lorenzo, maling mali man pero kay Leon ko naramdaman ang pag ibig na kahit kaninong babae hindi ko naramdaman!"

"Lucas naiintindihan ko pero sana maisip mong kaligtasan niyo pareho ang nakasalalay sa bawat desisyong gagawin mo!"

"Alam ko kaya nga kahit labag sa loob ko magpapakasal ako sa taong hindi ko gusto maging ligtas lang ang taong mamahalin ko kahit sa susunod pang buhay at panahon na kalagyan ko!"

Napabungtong hininga na lamang si Lorenzo sa tinuran ng kanyang kaibigan.

"Pag ibig nga naman! Ngunit sana sa susunod niyong buhay mahal at kilala niyo parin ang isa't isa!"

Napatingin na lang si Lucas sa kalangitan iniisip ang mga katagang binitawan ng kanyang kaibigan —maari kaya na sa susunod na buhay magtagpo parin sila pero paano nga ba kung ang hindi tugma nilang pagkatao ay maging hadlang parin sa kanila. 

"Hindi makakalimot ang puso kahit ano pang pilit ng panahon na kaming dalawa'y paglayuin —sa susunod na buhay pinapangako ko na hindi man siya maalala ng isip ko puso ko ang magpapaalala sa kanya sakin hanggang sa pag ibig na pinutol ng panahon ay aming maituloy ng walang takot at pag aalinlangan sa mga mangyayari sa susunod!"

         
        
  Purple Myie